Illustratie: Baukje Stamm ‘Thailand is al heel lang niet meer wat het was!’ Iedereen is het roerend met hem eens. Ik zeg dat ik ook al heel lang niet meer weet wie ik ben, maar niemand reageert erop." /> Illustratie: Baukje Stamm ‘Thailand is al heel lang niet meer wat het was!’ Iedereen is het roerend met hem eens. Ik zeg dat ik ook al heel lang niet meer weet wie ik ben, maar niemand reageert erop." />
Asset 14

Rommel gelooft in bagels

-Niels reist verkleed als backpacker over de wereld. Voor Hardhoofd houdt hij een wat wazig dagboek bij. Tot nu toe was hij verdwaald op het betoverde eilandje Siquijor in de Filippijnen. Daar komt nu verandering in. Dit is deel 6 van zijn verslag, het vervolg op Coconut Campaign.-

Vraag me niet waarom ik naar Bangkok ga. Waarschijnlijk zou ik dan zeggen: ‘Vraag me niet waarom ik naar Bangkok ga’. Naast me, aan het raam, zit een Filippijnse jongen in zo een pullover waarvan de hals pas bij de navel ophoudt. Het is een sympathieke, opgeruimde jongen uit Manila, die, enigszins misplaatst, Rommel heet. Rommel werkt voor zijn vader, iets met vastgoed. We praten over de politiek. Ik vertrouw hem toe dat ik aan Ding Dong’s campagne heb meegewerkt en Rommel knikt bemoedigend, maar bekent dat hij niet weet wie dat is. Rommel is voor zichzelf begonnen, hij vliegt naar Bangkok voor zaken. Op Siquijor vonden ze het maar niets dat ik naar Bangkok ga. Eigenlijk vind ik het ook maar niets. Bernd vond het al helemaal een slecht idee. Hij zat aan de bar met zijn handen om een biertje gevouwen en schudde verdrietig het hoofd. ‘Thailand is al heel lang niet meer wat het was!’ en iedereen aan de bar was het roerend met hem eens. Ik zei dat ik ook al heel lang niet meer weet wie ik was, maar niemand reageerde erop en ook mijzelf is het niet helemaal duidelijk wat ik daar precies mee wilde zeggen. In Thailand ga ik geheime dingen doen, want mijn weg naar geluk loopt langs een geheim bestaan. Wat dat geheime bestaan precies is, dat moet ik nog uitzoeken. Nu zou ik mij kunnen ontdoen van mijn vermomming als backpacker en Bangkok als sekstoerist kunnen betreden, maar ik ben A: niet oud of dik en B: het ontbreekt mij aan een fatsoenlijke fetisj. De enige fetisj die ik heb is een aanzienlijke interesse in de vrouwelijke bovenarm. Daar heb ik mij kort zorgen over gemaakt, totdat ik de woorden ‘arm’ en ‘fetisj’ door de zoekmachine haalde en door de volgende bekentenis gerust werd gesteld.

‘I have an arm fetisj... ...I don’t think it is a bad fetisj because at least it is something you get to see every day.’


Illustratie: Baukje Stamm

Het is natuurlijk ook een beetje banaal om een geheim bestaan als sekstoerist in Thailand te beginnen. Erg origineel is het niet. Ik zoek een andere vermomming, maar kom er niet uit. Bernd zit overigens gewoon naast me in het vliegtuig, aan het gangpad. Waarom hij me is gevolgd naar het land dat niet meer is wat het was, is me een raadsel. Hij hangt in zijn stoel als een peer met schouders en staart trots naar zijn buik, die bij elke ademhaling het uitklaptafeltje een stukje optilt. Bernd tikt me aan en wijst ernaar, grinnikend: ‘Mijn buikademhaling is perfect’. Ik ken Bernd inmiddels beter dan mij lief is. Zo weet ik bijvoorbeeld precies wanneer hij in zijn neus peutert, ook wanneer ik met mijn rug naar hem toe sta. Dan voel ik, als het ware, hoe hij eerst zijn adem inhoudt en dan het kraakbeen in zijn neus met alle beschikbare vingers te lijf gaat, precies op de hoogte van mijn schouderbladen. Het klinkt alsof iemand in de verte een natte kip ontbeent.

Rommel vraagt wat ik doe. Ik zeg: ‘Ik schrijf een boek’. Ik zeg het bescheiden, want het schrijven van een boek is niet iets om mee te pronken, vooral als je er helemaal niet zeker van bent dat het ooit af komt. Rommel wil weten waarover mijn boek gaat en ik geef hem er een gepast vaag antwoord op. Hij lijkt helaas niet onder de indruk. Volgens mij heeft Rommel veel vrienden die boeken schrijven. ‘Als het niets wordt, dan kan je er altijd een vampier in stoppen’. Daar heeft Rommel natuurlijk gelijk in.

Rommel gelooft in bagels. Hij heeft het plan om een grootschalige bagel-keten in zuidoost-Azië op te zetten. Rommel maakt zich ook grote zorgen over het verschil tussen arm en rijk, wat hem siert, want Rommel is ontzettend rijk. Hij heeft altijd grote moeite gehad met het gat in bagels, dat vindt hij verspilling. Hij zegt: ‘Ik vind de gaten in bagels een typisch voorbeeld van de consumptiemaatschappij’. Het is het uitgangspunt van zijn concept voor de bagel-keten. Als Bernd diep genoeg in slaap is om zich nergens mee te kunnen bemoeien, laat Rommel de ontwerpen zien. Elk restaurant bestaat uit twee verdiepingen. De tweede verdieping is een duur familierestaurant. De bagels op de kaart zijn zó groot, dat een hele familie van één bagel kan eten. Uit een technisch nogal ingewikkeld systeem met onder andere hydraulische pompen valt de bestelde bagel uit een glazen koker op de eettafel. De bagel wordt echter in het geheel gebakken, zonder gat in het midden, zodat de bagel die op de eettafel valt aanvankelijk maar een sandwich is. Op de eettafel zit een draaiknop waarmee bepaald kan worden wat de grootte is van het gat dat uit de bagel gesneden zal worden. Als er eenmaal een grootte is geselecteerd, dan komt er uit hetzelfde ingewikkelde systeem met onder andere hydraulische pompen een rond mes dat van de sandwich een bagel maakt. Het binnenste van de bagel verdwijnt in de eettafel en valt een verdieping lager op een kleiner eettafeltje van een uitzonderlijk goedkoop restaurant. Zo bedient dezelfde bagel twee verschillende restaurants in twee totaal verschillende prijsklassen. De rijke familie op de tweede verdieping bepaalt dus de grootte van de portie van de beduidend armere bezoekers van het restaurant op de eerste verdieping én er wordt niets van de bagel verspilt. In de eerste fase wil Rommel de keten in Hong Kong, Bangkok, Kuala Lumpur, Shanghai en Tokyo uitrollen.

Hij voegt eraan toe dat als dit plan werkt, hij een soortgelijk plan heeft voor een soep-restaurant. Rommel biedt me aan om mee te doen. Hij zegt: ‘I see you believe in bagels too’. Ik geloof ook in bagels, dat heeft Rommel goed gezien. Dankbaar neem ik zijn vermomming aan.

Wordt vervolgd

Mail

Niels Gerson Lohman

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer