Frankrijk deporteert Roma, maar het kan ons niets schelen." /> Frankrijk deporteert Roma, maar het kan ons niets schelen." />
Asset 14

Roma-haat verenigt Europa

De Franse president Sarkozy heeft besloten om Roma-kampen te ontruimen en de bewoners naar Roemenië te sturen. De internationale reacties zijn lauw of zelfs instemmend. Dit komt door de hardnekkige vooroordelen die de Roma omringen en met deze openlijke discriminatie laat Europa zich van haar slechtste kant zien.

De afgelopen week werd Europa opgeschrikt door het nieuws dat Frankrijk 700 Roma uit wil zetten naar Roemenië, nadat de afgelopen weken zo'n 300 illegale kampen zijn ontruimd. De 'repatrianten' krijgen een vliegticket en 300 euro startkapitaal per volwassene mee (100 euro per kind). De reacties zijn op zijn zachtst gezegd lauw te noemen. De Europese Commissie houdt de zaak 'aandachtig' in de gaten. De Roemeense regering waarschuwt voor xenofobie en racisme (maar zwijgt over het geïnstitutionaliseerde racisme tegen Roma in eigen land, een belangrijke reden waarom zoveel Roma überhaupt hun heil elders zoeken). Bij de andere Europese regeringen is dat niet anders. Ze houden zich stuk voor stuk op de vlakte. Onze eigen demissionaire minister van Buitenlandse Zaken, normaal gesproken er als de kippen bij om andere landen over discriminatie en schending van mensenrechten op de vingers te tikken, heeft de onderhandelingstafel er nog niet voor verlaten.

De desinteresse lijkt te duiden op een stilzwijgend instemmen. Wie geeft er in Europa nog om dit zigeunervolk? Italië, Denemarken, Zweden en Duitsland zijn allemaal zelf bezig op grotere en kleinere schaal Roma uit te zetten. In Italië worden zelfs van alle Roma vingerafdrukken afgenomen, zodat ze gemakkelijker op te sporen zijn. De Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken heeft de Fransen luidkeels geprezen en verkondigt de 'illegale criminele EU-burgers' nóg harder aan te pakken. Duitsland is momenteel bezig 12.000 Roma, waarvan zo'n 6.000 kinderen en jongeren die in Duitsland zijn geboren en opgegroeid, terug naar Kosovo te sturen, onder het mom van slechte integratie. Of kijk eens naar nieuwe lidstaten als Tsjechië, Slowakije en Hongarije, stuk voor stuk landen waar Roma consequent van overheidswege gediscrimineerd en gemarginaliseerd worden. In Hongarije zijn sinds 2008 ten minste negen Roma vermoord, vermoedelijk door extremisten, en in Slowakije zetten mensen een muur om hun dorp om de Roma buiten te houden.

Ook de Nederlandse kranten houden zich op de vlakte. Zowel het NRC Handelsblad als De Volkskrant wijdden er een redactioneel commentaar aan, maar in beide gevallen spreken de kranten eerder hun zorg uit over wat Sarkozy nog meer in het vooruitzicht heeft gesteld – namelijk de hardere aanpak van allochtone criminelen, met als zwaarste maatregel het afpakken van hun Franse paspoort – dan dat het racistisch karakter van de Roma-deportaties aan de kaak wordt gesteld. Wettelijk gezien staat Frankrijk namelijk in haar recht. Vóór de toetreding van Roemenië en Bulgarije in de EU heeft Frankrijk een wet aangenomen die bepaalt dat EU-burgers uit deze landen na 3 maanden een verblijfsvergunning moeten hebben, of anders worden uitgezet. Dat deze maatregel welhaast ontworpen lijkt om Roma legitiem het land uit te kunnen zetten, wordt nergens aangestipt.

Een slechte reputatie

Waar je ook komt in Europa, overal hebben Roma een slechte naam. Ze worden geassocieerd met criminaliteit en overlast, met bedelarij en kinderprostitutie, of het nu terecht is of niet. De grootste minderheid van Europa (circa 11 miljoen mensen) wordt in elke Europese staat gezien als de paria van de samenleving. Of het nu in Oost-Europese landen als Hongarije, Tsjechië, Slowakije of Roemenië, of in West-Europese staten is, overal worden ze bejegend met achterdocht en haat, en in vele gevallen met geïnstitutionaliseerde discriminatie. Ook het Nederlandse publiek lijkt zich in de meerderheid te scharen achter het idee dat Roma per definitie parasieten zijn en de discriminatie aan zichzelf te danken hebben. Een selectie uit de recente commentaren van reageerders:

“"Nare Maatregel"? Als je een konijn van je buren in je tuin vind breng je die toch ook terug, anders heb je er straks 100.” (Spitsnieuws)

“Ik heb vroeger ook de zigeuner 'cultuur' van dichtbij kunnen leren kennen. Ik kan zonder meer stellen dat er in de hele wereld geen etnische groep bestaat die zo drastisch asociaal en parasitair is; ook geen enkele die zo moeilijk te integreren valt in enige beschaving.” (NRC)

“Roma en Sinti worden wereldwijd uitgekotst en dat komt niet omdat de wereld zo slecht is. Dan blijft er maar 1 oorzaak over...” (De Volkskrant)

De reacties lijken symptomatisch voor een politiek klimaat waarin harde, openlijk racistische uitspraken (ook buiten het berucht ongenuanceerde internet) steeds vaker de kop op steken. Het is schrikbarend om te zien hoe weinig feitelijke kennis er over de Roma bestaat en hoeveel van de meningen over deze mensen gebaseerd zijn op (negatieve) onderbuikgevoelens. Vooroordelen over een complete bevolkingsgroep worden, zodra ze maar lang genoeg bestaan en wijd genoeg verspreid zijn, als feitelijke waarheid geaccepteerd. Waar rook is, is vuur. Toch?

Lessen uit het verleden

Wanneer je mensen erop wijst hoe dit in het verleden heeft uitgepakt, reageren ze hoogst verontwaardigd. De Franse minister van Buitenlandse Zaken noemde een vergelijking met de deportaties van Roma in de Tweede Wereldoorlog 'onnodig grievend'. Want, zo beargumenteerde hij, het betreft hier een uitzetting van criminelen en die mag je niet met de genocide op een bevolkingsgroep vergelijken. Dat de nazi's in de jaren dertig en veertig dezelfde argumentatie hanteerden bij het vervolgen van Roma (naast de Joden de enige andere bevolkingsgroep waarvan de leden tijdens WOII structureel vermoord werden), daar wordt aan voorbij gegaan. Ook hoor je niemand over het feit dat na de oorlog decennialang de “Roma-holocaust” (bekend als Porajmos) met dezelfde argumenten ontkend werd, nota bene tot aan Joodse Holocaust-academici als Yeduha Bauer aan toe. De Roma worden sinds 1945, in tegenstelling tot de Joden, nog altijd systematisch achtergesteld en gediscrimineerd en weggezet als criminelen en asocialen die zich weigeren aan te passen. Op dit punt heeft Europa niets geleerd.


In 2008 verdronken twee Roma-meisjes in de zee bij Napels. De ambulance liet drie uur op zich wachten, dus werden er kleden over de lichamen gelegd zodat de badgasten ongestoord verder konden zonnen.

Ze hebben het allemaal aan zichzelf te danken. Het feit dat ze in Roemenië systematisch naar scholen voor verstandelijk gehandicapten worden gestuurd, dat ze in Hongarije en Tsjechië vermoord worden zonder dat de politie er een zaak van maakt, dat Slowakije als het moet gewoon een hek om ze heen zet, het is hun eigen schuld. Ze hebben het ook aan zichzelf te danken dat ze overal met de nek worden aangekeken, daardoor moeilijker aan een baan komen en zo wel gedoemd worden tot de sociale onderklasse.

Ik weet, het is in het huidige politieke klimaat niet sexy, maar is er dan niemand zo weldenkend om er bij stil te staan waarom 'ze' (alsof de ene Roma de andere is) zich zo moeilijk aanpassen? Zou dat wellicht te maken kunnen hebben met de discriminatie en haat die hen belemmert om een baan te vinden? Een goede opleiding? Een kans op een bestaan boven de absolute onderlaag van de samenleving? Dat het misschien hard nodig is dat lidstaten gaan investeren en samen gaan werken om de positie van de Roma in heel Europa te verbeteren?

Nee, natuurlijk niet. Daar win je geen stemmen mee. Dan zouden we collectief naar onszelf moeten gaan kijken. Dan moeten we onze vooroordelen, en de menselijke behoefte aan een maatschappelijke zondebok opgeven. Dan moeten we erkennen dat de collectieve afkeer van Roma misschien toch eigenlijk wel gewoon racisme is. En voor racist uitgemaakt te worden, dat is pas erg. Iemand een racist noemen lijkt onderhand een grotere zonde dan daadwerkelijk racistisch te handelen.

Dat daardoor de grootste minderheid van Europa speelbal wordt van politici die een afleidingsmanoeuvre nodig hebben, van burgers die hun angsten op de grote boze buitenwereld kwijt moeten, dat lijkt de mensen koud te laten. De oud-president van Tjechië, Vaclav Havel, noemde de omgang met de Roma ooit de lakmoesproef van de sociale samenleving. De Europese samenleving is en masse voor deze proef gezakt. Maar het ergste is misschien wel dat het ons geen moer kan schelen.


Meer weten?

Over de discriminatie van Roma door heel Europa heen:

http://www.errc.org/en-news-and-events-errc-in-the-news.php
http://www.eutopiainstitute.org/index.php?de-eu-nederland-en-de-roma&cid=12
http://edition.cnn.com/2010/WORLD/europe/06/25/roma.prejudice/?hpt=C1&fbid=QpPNv09Ej86#fbid=QznSDJvxPx-&wom=false
http://www.nrc.nl/buitenland/article2339164.ece/Hongarije_bewijs_in_zaak_Roma-moorden

Over de huidige uitzettingen door Frankrijk en de reacties hierop:

http://www.guardian.co.uk/world/2010/aug/19/france-begins-roma-deportations
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/libertycentral/2010/aug/18/persecution-roma-must-stop?showallcomments=true#comment-51
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/6419/On-Franse_stap

http://weblogs.nrc.nl/wereld/2010/08/19/omstreden-deportatie-van-roma-begint-in frankrijk/

http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,712701,00.html
http://www.ipsnews.net/news.asp?idnews=52415

Over de uitzettingen van 12.000 Kosovaarse Roma door Duitsland:

http://www.thelocal.de/society/20100819-29267.html
http://www.freitag.de/wochenthema/1030-am-ende-der-verantwortung

Mail

Tirza de Fockert

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Vrijheid

Vrijheid

Liggend onder de auto van de buren overdenkt een man de relatie tot zijn familie, de gevolgen van zijn gedrag en de reactie van omstanders. Eva Gabriela schreef een kwetsbaar verhaal waarin de dreiging en het ongemak constant voelbaar zijn, en waarin de pleger van huiselijk geweld de hoofdpersoon is. Lees meer

Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

We weten precies wat er in ons eten zit, maar wat dragen we eigenlijk op onze huid? Net als jij, verlangt Loïs Blank ook naar meer transparantie van de kledingindustrie. Zou die wens dan toch in vervulling kunnen komen? Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

De verdwenen kosmonaut

De verdwenen kosmonaut

Duizenden kilometers van de kosmonaut vandaan zit Igor, uitkijkend over de stad, terwijl hij luistert naar de ruis op de tv, naar de beukende eurodance plaat die nog naklinkt in zijn oren en naar een stem die hem probeert te overtuigen terug te komen. In De verdwenen kosmonaut van Thijs van der Heijden raakt een... Lees meer

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Bestel de bundel ‘Ik wil, wil jij ook!’

Op zoek naar een intiem, verzachtend en verzettend cadeau? Voor maar €10 bestel je de bundel ‘Ik wil, wil jij ook?’, een voorstel voor een nieuwe taal om over seksualiteit te spreken. Met ploeterende brieven en prikkelende beelden. Alleen te bestellen vóór het einde van dit jaar en zolang de voorraad strekt!

Bestel nu