Asset 14

Lou Reed

In Re: kijkt hard//hoofd van een afstandje naar actuele zaken. Deze keer in plaats van een I.M. de herinneringen die horen bij het beroemde 'bananenalbum'. Vaarwel Lou.

Mijn wiskundeleraar had een open maagklep, daarom hield iedereen in de klas zich liefst zo ver mogelijk van de differentiaalvergelijkingen die hij in onze nog niet volgroeide breinen probeerde te stoppen. In plaats daarvan werd er gekletst, gekeet, getekend of naar muziek geluisterd. Dat laatste was de tactiek van mijn beste vriend en mij. We luisterden 'Venus in Furs' van The Velvet Underground & Nico op een mp3-speler. Zin voor zin schreven we het lied uit. Gefascineerd keken we naar het ruitjespapier. Daarop stonden dingen gekrabbeld als: Shiny, shiny, shiny boots of leather / Whiplash girlchild in the dark en: Severin, your servant comes in bells, please don't forsake him / Strike, dear mistress, and cure his heart. We waren nog niet geheel ingeleid in de mysteries van de menselijke seksualiteit, maar Lou lichtte een tipje van de sluier. Het was duister, heel duister, maar oh zo spannend.

Enkele maanden later zou mijn vriend als eerst een stapje dichterbij de duistere liefde komen toen hij een vriendin kreeg. Het desbetreffende meisje was, helaas voor mij, mijn beste vriendin. Zo raakte ik maandenlang verstrikt in een driehoeksverhouding van Twilight-proporties. Het ging aan, het ging uit, er was jaloezie, romantiek, ruzie. Als de goeie vriendin die ik was, luisterde ik uren naar het geweeklaag van mijn twee beste vrienden. Maar in plaats van opgelucht te zijn dat ik niet door deze emotionele helletocht heen hoefde, begon ik het steeds erger te vinden dat ik zelf geen lief had. Tot overmaat van ramp sliep ik tijdens oud en nieuw in één kamer met mijn twee vrienden toen zij besloten hun relatie weer nieuw leven in te blazen. Ik hoorde hem voor haar het romantische 'I’ll be your mirror' zingen: I'll be your mirror / Reflect what you are, in case you don't know / I'll be the wind, the rain and the sunset / The light on your door to show that you're home. Zachtjes huilend hield ik me stil zodat ik hun moment niet zou verstoren.

Illustratie: Floris Solleveld

Ik ontsnapte aan mijn Wertheriaanse eenzaamheid door veel te feesten. Zo herinner ik me een feest bij mij thuis. Mijn ouders waren een nacht weg en ik nodigde een stuk of twintig pubers uit voor een drankgelag. Ze deden zich te goed aan Apfelkorn, Passie, goedkope wijn, wiet en hasj. Lachend, dansend, zoenend, omvallend en luisterend naar 'I’m waiting for the man' en 'All tomorrow’s parties' waanden we ons in het rijtjeshuis in Amersfoort even net zo cool en onverschrokken als Lou en Nico in New York. Toen ik ’s ochtends wakker werd en de halflege glazen, de uitgestampte peuken, de omgevallen stoelen en de berg brakke tieners in één bed zag, zette ik keihard 'Sunday morning' op en glimlachte.

Die glimlach zou me snel vergaan, want daar was de nacht dat ik eindelijk zoende met mijn grote, geheime liefde: een getroebleerde jonge dichter die alles gebruikte wat God verboden had en huisde in een door kaarsen verlichte zolder in het illustere dorpje Achterveld. Er was wijn, er was wiet, en er was 'Heroin' van Reed. Twee onweerstaanbare bruine ogen achter gordijntjes van bruine krullen keken me volkomen stoned aan – ik smolt. Toen we zoenden, proefde ik voornamelijk het residu van acht joints, maar dat kon me niet schelen. Ik was in de zevende hemel. Bovendien werd mijn geluk vergroot door het feit dat ook mijn beste vriend op dat moment in de kamer lag – wraak! Ik ben een Femme fatale! Dacht ik. Drie dagen later fietste ik snikkend naar huis omdat mijn dichter voor mijn ogen met een ander meisje zoende.

Thuis zette ik 'There she goes again' op, en daarna 'The black angel’s death song':

Now take a look, there's no tears in her eyes
Like a bird, you know she will fly, fly, fly away

-

Don't scream, try between
If you choose, if you choose, try to lose
For the loss of remain come and start

Start the game i che che che che i
Che che ka tak koh
Choose to choose
Choose to choose, choose to go

Zo loodste Lou me door mijn tienerjaren heen. Met zijn vele odes aan de outsider gaf hij me hoop. Ik ging zelf experimentele songteksten schrijven (die godzijdank niet bewaard zijn gebleven) en troostte me met Lou’s biografie. Als tiener was Lou onhandelbaar en bovendien biseksueel, dus werd hij behandeld met elektroshocktherapie in een Amerikaanse inrichting à la One flew over the cuckoo’s nest. Uiteindelijk kwam hij John Cale, Andy Warhol en Nico tegen en werd hij een rockster in New York. Dat vond ik mooi. Bovendien zag ik in dat mijn eigen tienerleven zo slecht nog niet was.

Ik raakte Lou na Berlin een beetje uit het oog , maar zijn teksten, stem en riffs blijven me dierbaar. Satellite’s gone, up to the skies – dag Lou.

-

Maite Karssenberg (1989) doet momenteel een onderzoeksmaster Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam.

Mail

Maite Karssenberg is schrijfster, historica en programmamaker. Ze houdt van vergeten geschiedenissen en idem reisbestemmingen, de zee en zelfreflectie. Maar het meest nog houdt ze van boeken lezen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer