Illustratie: Ines Cuesta
geloofscrisis / een lichaam voor de wetenschap
maart 2010, amsterdam
kleine poëzie,
ze schaamt zich dood
( zou dat echt kunnen ? )
zo armetierig te verschijnen
dat komt
ze had
ze wilde woorden laten samenvallen
met levensveranderend gedachtegoed
ze heeft wigman ze heeft vasalis
ze heeft de coninck komrij alleman
gelezen gegeten gebeden met hun namen
ze heeft zich met hun landkaart in de hand
een geestrijk bos in laten sturen
en daar
een open plek de horror vacui
een levensgrote angst
want de mensen sterven kleine poëzie
wij knappen als luchtbellen
en ook de dieren worden gek
nee dan ray kurzweil
hij belooft in de toekomst de dood te overwinnen
meneer kurzweil
ik ben een afvallige ik deserteer
met niet al te veel vertrouwen in het leven
leg ik de woorden naast me neer
kunt u mij gebruiken?
ik ben graag onderdeel van iets dat groter is dan ikzelf
ik kan niet meer
ik had wigman ik had vasalis
ik had taaie idealen trage zware passen
log stond ik in de tijd
een koppige hond voor een deur
waar iets in gaat
komt iets uit
toch onverzettelijk
ik ben ook moe en misschien soms te mager
maar nooit echt kapot te krijgen
u mag mij hebben
tegen wil en dank
bezit ik
veerkracht
vandaar dit bericht
zij durft niet nee zij leest zij schrijft
kleine poëzie,
verlicht ons
de mensen knappen als luchtbellen
de dieren worden gek
geef ons heden toch een woord dat rustig blijft
