Asset 14

Ons Eiland en wat we vonden op de kust

Ons Eiland en wat we vonden op de kust 3

In Ons eiland en wat we vonden op de kust (het afstudeerwerk van Liene Schipper) wordt je meegenomen naar een wereld die bijna lijkt op de onze, maar waar olifanthotels kunnen praten, eenzame koeien luid loeien en brandstichting soms de oplossing lijkt. Een zoektocht naar hoe we elkaar kunnen proberen te begrijpen, en wat je nou eigenlijk moet doen als je denkt dat je elkaar eindelijk begrepen hebt. 

 

Op een eiland dicht bij de kust van een grote stad wonen Camille en Jos. Ze wonen er al jaren. Een jutter en een ICT-specialist. De stad was klein toen ze er kwamen wonen en nog nauwelijks een vissersdorp te noemen. Hoe groter de stad groeit, hoe meer vrachtschepen naar de haven toetrekken, hoe meer Camille op het strand vindt. Eerst vond ze vooral wrakhout, boeien, schelpen en vishaken. Nu vindt ze ook barbies in plastic verpakkingen, gloeilampen en tandenborstels.

Ze heeft het huis op het eiland gebouwd van alles wat ze door de jaren heen heeft gevonden. De voordeur komt uit een oud piratenschip, dat weten ze omdat er vele doodshoofden in gekerfd zijn. In het glas in lood staat de papegaai van de zeerover afgebeeld, het beest kraait wanneer er mensen aankloppen. Veel wordt er niet gekraaid want Camille en Jos gaan vooral met elkaar om.

De computer van Jos staat voor het raam aan de achterzijde van het huis waardoor hen naar de wijde zee kan kijken. Terwijl Jos telefoontjes pleegt met het bedrijf waarvoor hen werkt, vaart Camille voorbij richting de kust in haar roodgeverfde bootje. Ze zwaaien naar elkaar en geven elkaar een luchtkus voordat Camille richting de horizon verdwijnt.

Voor Camille gaat jutten, vist ze op zee. Ze bekijkt het profiel van de stad nog eens goed. Recentelijk zijn er een aantal constructies opgerezen van een andere aard dan gewoon. Er stonden al herenhuizen, strandtenten en benzinestations. Nu staan er ook een reuzenrad en een hotel in de vorm van een olifant, die bijna even hoog zijn.

Ons Eiland en wat we vonden op de kust

 

Op het strand zijn veel badgasten.

Er wordt gevraagd: “Goh, is dat een jutter?”

“Een geschiedenisreliek.”

“Jij daar, wat heb je gevonden? Laat eens zien.”

“Ja, ik ben een jutter,” antwoordt Camille, “wat ik gevonden heb gaat jou niks aan– maar goed, ik vind badlakens en zonnebrand, teenslippers en losgeschoten klemoorbellen.”

“Die neem je toch zeker niet mee? Dat is meer een soort van stelen in plaats van jutten. Hee, jij bent eigenlijk een soort van ekster.”

“Ja, als je het nodig vindt om mij te benoemen.”

“Laat me eens in die tas kijken, wat een mooie tas, zo ouderwets. Hee, mijn zonnebril! Zie! Ik heb mijn initialen erin laten graveren, daaraan kan je zien dat het die van mij is.”

Camille leest ‘S.G.’

“Dat staat dus voor Simon Geralds.”

“Wil je die zonnebril nog terug?”

“Ja, als het even kan alsjeblieft, het is zo zonnig namelijk.”

Ons Eiland en wat we vonden op de kust 1

De grote gestaltes van staal vormen ronde lijnen in de lucht. De gondels worden opgehaald door zware kettingen. De dagjesmensen geven hun geld uit aan het rad. Zouden ze Camille kunnen zien vanuit de lucht? Ze zou slechts een klein rood stipje in de zee zijn.

Het olifantenhotel prijkt in het midden. Glanzend, net uit zijn jas van steigers geklommen. Het gebouw deint op en neer met de golven waarop Camille zich bevindt. De kust is volkomen bebouwd nu en wat rest haar nu nog? Jutten tussen de menigte. Proberen om te manoeuvreren tussen zandkastelen en ijscokarren.

Het water om haar heen beweegt en doet de boot woest heen en weer kantelen. Een gedaante komt geoefend boven het oppervlak en hijst zichzelf omhoog aan de rand van Camille’s bootje. Ze kijkt recht tegen een koperen duikershelm aan, het glas is donker en ondoordringbaar, een zware ademhaling klinkt gedempt en laat condens achter.

Camille grijpt zich vast aan de rubberen stof om de duiker binnenboord te helpen. De duiker krabbelt omhoog en gaat tegenover Camille op de vloer zitten. Het is Paula, de buurvrouw van Camille en Jos.

Paula is momenteel bezig om haar persoonlijke record vrijdiepzeeduiken te verbreken.

Ze lijkt de laatste tijd alleen maar bezig met het behalen van record na record, maar hoe dat record precies werkt begrijpt Camille niet helemaal. Wat vrijdiepzeeduiken precies is begrijpt Camille ook niet helemaal. Als ze haar ernaar vraagt dan zegt Paula dat ze snel weer door moet, dat ze geen tijd heeft en snel moet zwemmen. Heel snel. Het snelst van iedereen. Camille snapt niet wat daar het nut van is.

Camille wijst naar de kustlijn. “Heb je dat gedrocht gezien?”

“Die olifant?” Paula klinkt nog buiten adem van het zwemmen. Camille knikt.

“Ik heb het gezien, maar wat is er mis mee?”

“Het is de druppel.”

“Het is een hotel.”

Paula haalt een ontbijtkoek uit de binnenzak van haar pak, eet ervan en spreekt met volle mond.

“Ik sta op het punt om mijn record te verbreken …”

“Wat is je record nu dan?” vraagt Camille.

“Als ik mijn record verbreek dan moet ik natuurlijk wel blijven trainen. Dan kan je natuurlijk niet zomaar stoppen.”

“Niet?”

“Nee, dan moet je door blijven gaan zodat je aan de top blijft.”

“Aan de top van wat?”

Paula kijkt Camille aan alsof ze iets raars zegt.

“Zodat je je record blijft houden natuurlijk. Anders is het zonde.”

Camille houdt zich stil en laat haar net in de zee zakken.

 

Ons Eiland en wat we vonden op de kust 2

 

Dit was een fragment uit Ons eiland en wat we vonden op de kust, het afstudeerwerk van Liene Schipper. Benieuwd naar meer? De bundel is nog te koop via Liene voor 15,- per stuk (inclusief verzendkosten). Mail je bestelling + adres naar lieneschipper@hotmail.com en wacht vervolgens bij de brievenbus!

 

Mail

Liene Schipper (1999) is een dichter, schrijver en podcastmaker. Dit jaar studeerde ze af in Creative Writing aan ArtEZ met de novelle Ons eiland en wat we vonden op de kust waar de lezer wordt meegenomen naar een wereld die bijna lijkt op de onze, maar waar olifanthotels kunnen praten, eenzame koeien luid loeien en brandstichting soms de oplossing lijkt. Het verhaal is een zoektocht naar hoe we elkaar proberen te begrijpen, en wat je nou eigenlijk moet doen als je denkt dat je elkaar eindelijk begrepen hebt.

Hannah van der Heide

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Auto Draft

Rooilijnen

Rik Sprenkels schrijft (als dichter en medewerker bij het Kadaster) over de beleidsregels achter de openbare ruimte: voor de gewone sterveling zijn ze onzichtbaar, terwijl ze wel veel invloed hebben op hoe hun wereld werkt en eruitziet. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

Doorlaatbaar 1

Doorlaatbaar

Een jonge vrouw is mantelzorger voor haar moeder. Dit verhaal van Siska van Daele beschrijft de grens tussen hun binnen- en buitenwereld: binnen lijkt de tijd stil te staan, terwijl buiten alles doorraast. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer