Wat als Pangea opnieuw ontstaat en de wereld weer één land wordt? In deze beeldende gedichten fantaseert Sanne Lolkema over nieuwe en oude werelden, systemen en cirkels.
Ondergang
we dromen alle ramen open
en de wereld wordt één land
we noemen haar opnieuw Pangea, vouwen
seizoenen liefkozend achter haar oren
wonen in pasgeboren huizen, we hebben
manna en grazen weilanden bloot
Pangeae, Pangea [noun]: van Oudgrieks πᾶν, pan, "gehele" en Γαῖα, Gaia , "Aarde") is
het supercontinent dat bestond 250 tot 210 miljoen jaar geleden. Pangea werd omgeven door
één oceaan, Panthalassa .
we wandelen naar de allerkoudste punten, ademen
eb en vloed het land op
de rest gooien we in zee: paspoorten waarin m/v/x staan,
zware lichaamsbeelden, de tijd en hoe het zweet in onze polsen
we graven en onze vingers vol met natte
universele aarde, beginnen er een tuin met
riddersporen en sperziebonen naast elkaar
bedenken een nieuw geluid en blazen haar
met gouden horens over het hele land uit
we dansen als het donker wordt, op alsmaar veranderende
klanken, tot voeten zeuren en alles naar liefdesverdriet ruikt
offeren onze favoriete uitsluitingsmechanismen in rituele
kringen, we tranen sereen en stil, van slechts de rook
(houden we ons voor)
dan: we worden wakker in het paradijs
moe en bleek
willen weten wat er gebeurt
als alle bubbels knappen
p a t s
we zijn aan de beurt, verplaatsen de riskpoppen
moeten legers op de juiste plekken hebben,
naaien lapjesdekens tot continenten aan elkaar
elke wereld een andere kaart, andere ogen,
andere favoriete woorden
we leren Pangea de onze (CET 4:35 AM UTC+01:00)
Ander
ze knikt geduldig
voelt zich eenzaam
altijd alleen en samen tegelijk
e n a l s z e d a n sc h e u r t
a ll es l o s e n v e r w a r d
r a a k t
l i g t z e z i e k e n a r m i n h a a r h e m e l s be d
o m d a t z e z e l f s
g e e n n a a m me e r d r a a g t
postscriptum:
we lezen haar op dat ziekbed dan
mythen en sagen voor,
en kiezen een prooi uit
in het rauwe licht van onze
zelfbedachte maancyclus
Opkomst
als je een cirkel omdraait lijkt alles nog hetzelfde
het jaar is nog steeds van de draak, een mens kan je van rechts
of links omhakken, een gember groeit niet van boven naar
beneden maar dijt uit
waar het maar wil
ik probeer het: de zon komt voortaan in het westen op, treinen rijden
alleen omgekeerde trajecten, na de winter groeien oranje bladeren
aan alle kaalgewaaide herfstbomen
eerst de vrucht en dan de bloei
eerst de tempel, dan een god
we proberen het: we doen een eerlijke poging tot het
omarmen van rotatiesymmetrie maar
ze heeft geen billen om tegenaan te kruipen ze
heeft geen contouren geen zwakte geen steeds
ouder wordende handen
als mythisch wezen legt ze de oneindigheid in ons
om op te pakken / te bekijken / te vermorzelen – te reguleren
zodoende: we sluiten eeuwen af, we maken kanten schoon, we delen alles in
we willen seizoenen proeven voelen dragen we willen
steunmuren slopen omdat het alleen maar gaat om
zo ruim en zo licht
we proberen stug: we spreken over strategie over stemmen over ‘gamechanger’ we spreken over
uitbesteden doorverwijzen invoeren afschaffen uitkopen over dieren grenzen wensen mensen de
structuur van een werkend ggz-/jeugdzorg/asielsysteem de structuur van god, waar die is en wie
ervan mag houden
over dat een hoek altijd groter lijkt van ver
we stoppen met proberen: bij de vijver zullen
we morgenochtend mimosa’s
met een parasolletje drinken
muren huizen soorten storten in
maar we blijven praten: praten, praten, praten
verruimen onze blikken over kalveren
liefde en de cirkels
[etc.]
die we omdraaien
en dat we dan toch zien
dat alles anders wordt
Sanne Lolkema (2002) is student en dichter en giet abstracte ideeën graag in dagelijkse beelden. Ze denkt vooral na over tegenstellingen en paradoxen, met menselijke hypocrisie als hoofdrolspeler. Dit alles het liefst op zo’n manier, dat er altijd iets beweegt. Of schuurt.
Jolien van der Beek zoekt in haar werk naar de verwevenheid tussen de natuurlijke wereld en de menselijke ervaring, vanuit een verlangen naar harmonie en een gevoel van vervreemding. Geïnspireerd door het raadselachtige en ongrijpbare aspect van het bestaan, probeert ze dit te verbeelden in tekeningen met een buitenaardse, dromerige sfeer.
