Asset 14

Ik hoor ze zingen

Luister Even: Ik hoor ze zingen

In de rubriek Luister Even vragen we Hard//hoofd-makers om een kort stukje audio te maken over de toekomst. Het is een proeftuin voor het maken van audio, maar ook voor onze werkelijkheid. De tweede aflevering is van Nora van Arkel, over dansen voor de wereld, de toekomst en elkaar.

hard//hoofd · Luister Even: Nora van Arkel - Ik hoor ze zingen

Beeld: Piotr Doniec via Flickr

De tekst is hieronder te lezen:

Ik hoor ze al zingen. Ik voel achter me aan de onderkant van mijn rugzak. De onderkant is droog, dus de fles is nog heel. Hun stemmen zijn ver weg, maar ik kan ze duidelijk verstaan:

Vandaag bestaat alleen nog de toekomst
We hebben geleerd, laten we nu vergeten en
vieren dat we nog bestaan

Mijn schoenen veren over de stoeptegels, steeds energieker, hoe dichterbij ik kom. Ik heb me in tijden niet zo licht gevoeld, zo makkelijk, zo ‘aan’. Ik kan me niet meer voorstellen hoe ik ooit zoveel moeite had met de dagen doorkomen, al maar binnen zitten. Vanavond kan ik alles aan.

Ik sla de hoek om en daar staan ze, als vier lichtgevende wezens aan de kade. Hun witte jurken wapperen in de wind, net als de mijne, ongezien. Ze houden elkaars handen vast, ze hebben hun ogen dicht en ik weet dat het tijd is om aan te sluiten – ik ben laat – maar ik doe het nog even niet.

De zachte wind speelt met de glimlach om mijn lippen en ik kijk naar de vrouwen die ik zusters zou willen noemen, maar bij wie ik dat nooit doe, uit angst dat ze me verstoten zullen, of nog erger, erom zullen lachen en me smalend zullen verduren in hun aanwezigheid.

De donderdagavond is de avond dat we onbeschaamd samen kunnen zijn, iedere week. Het maanlicht weerkaatst op het water en in de verte ruist een roeiboot voorbij. Ik kijk nog even naar hun stralend kalme gezichten, die van Marit, Eliya, Sem, Ronja, en fluister dan: ik ben er.

Sem en Ronja laten elkaars hand los en laten me ertussen. Ik zet eerst de tas tussen ze in en haal de fles eruit, dan pak ik hun handen vast en sluit mijn ogen.

De stem van Marit klinkt helder en zangerig als ze spreekt, het is alsof zij het enige is dat ik nog kan horen.

We zijn hier nu samen, de vijfpuntige ster is compleet. We laten de hemel over ons heen komen, de maan is onze getuige.

De eerste keer dat ik bij een van hun rituelen was, had ik moeite om niet te giechelen. Hun zweterige handen kietelden in de mijne, het werd langzaam koud buiten, en ik zag niet in waarom dit nou op deze manier moest, hier.

Maar ik vind er al lang niets grappigs meer aan. Onze wensen zijn gehoord – er is niets meer gebeurd sinds we begonnen zijn met de rituelen. Sinds de eerste keer kijken we iedere dag gespannen in alle kranten of er ergens sprake is van een nieuwe ziekte, een nieuwe verwoester, maar er komt niets. Dus kunnen we niet zomaar stoppen. Die eerste keer hebben we de verantwoordelijkheid genomen en nu kunnen we die niet zomaar weer naast ons neerleggen. Een voor een sluiten we onze stemmen aan bij die van Marit en spreken de woorden die we inmiddels allemaal zo goed kennen:

Hou de mensheid gezond, behoed de wereld van een nieuwe pandemie. Hou de bacteriën en virussen in bedwang en controleerbaar, laat de avonden eindeloos duren en laat ons dansen, tot de nacht een morgen wordt. We hebben geleerd, we hebben geleden – laat ons nu dansen en vergeten.

Sem is de eerste die loslaat. Ik hoor mijn ogen niet open te doen, maar door mijn wimpers gluur ik in het duister. Ze begint schokkend te bewegen en draait zich abrupt naar me om. Ik sluit snel mijn ogen weer en wacht tot ik het welbekende klikkende geluid hoor, het geluid van de fles.

Het duurt niet lang voordat ik het glas aan mijn lippen voel. Ik laat Ronja niet los, maar open mijn mond en laat de naar kaneel smakende vloeistof naar binnen glijden, ik kan de glitter haast voelen in mijn keel. De stroom stopt en ik hoor Ronja slikken, dan Marit, Eliya en tenslotte Sem zelf. We dansen – er is geen muziek, maar we dansen alsof de wereld ervan af hangt. Omdát de wereld er vanaf hangt. Een verdwaalde fietser rijdt langs, maar we kijken niet op of om, want wij dansen voor de wereld zoals hij is. We dansen om te vergeten, om te denken aan de toekomst en al het andere uit te wissen. We dansen voor elkaar.

Mail

Nora van Arkel kan niet zonder kaasplankjes, genre-overschrijdende schrijfexperimenten, Ottolenghi en haar eeuwig uitdijende boekenkast. // nora@hardhoofd.com

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer