Asset 14

‘Ik moest mijn familie opgeven om mezelf te kunnen zijn’

Hoe ziet het leven eruit voor mensen zonder legale verblijfsstatus in Nederland? Jemila (24) kon in haar geboorteland Sierra Leone niet uitkomen voor haar seksuele geaardheid. Hier vond ze nieuwe hoop voor de toekomst: ‘Over vijf jaar wil ik iets groots zijn.’

‘Hier zijn is een enorme opluchting. Elke dag word ik sterker, leer ik van mijn fouten, en probeer ik te werken aan de toekomst. Wat er verder ook aan de hand is, ik kan hier de dingen zeggen en doen die ik thuis niet kon of mocht zeggen. Jezelf zijn is iets waar iedereen het recht op zou moeten hebben. Kunnen zeggen wat je voelt zonder dat een ander op je neer kijkt.
Ik ben opgegroeid in een huishouden waarin de vrouwen veel te lijden en weinig te zeggen hadden. De man was de baas, over alles. Toen ik jong was zei ik tegen mezelf: "Ik zorg dat ik later nooit zo word". Elke keer als ik naar mijn ouders luisterde dacht ik: als dit is hoe een man me gaat behandelen, dan ga ik nooit trouwen.

Ik hoop dat mijn vader er nog is, maar ik heb geen contact meer met hem

Ik had allerlei redenen voor mijn vertrek. De belangrijkste: ik ben een meisje dat op meisjes valt. In mijn land is dat niet geaccepteerd. De LGTB-gemeenschap zoals die hier bestaat is nu niet mogelijk in Sierra Leone. Misschien wordt het ooit mogelijk, en wie weet kan ik een klein deel uitmaken van die verandering. Misschien kan ik aan anderen leren dat het oké is om jezelf te zijn en om een ander zichzelf te laten zijn.'

asielvrouw02

Illustratie: Beeldredactie

‘Om hier te zijn heb ik mijn familie op moeten geven. Ik hoop dat mijn vader er nog is, maar ik heb geen contact meer met hem. Soms gaan dingen niet goed, dan zou ik hem graag bellen. Om te zeggen: luister papa, het is moeilijk hier, de noodopvang verwart me, ik had ruzie met mijn vriendin.
Iedereen heeft familie nodig in zijn of haar leven. Iemand buiten jezelf om in te vertrouwen, iemand met wie je een taal deelt. Dat heb ik niet.
De Nederlandse mensen die ik ken zijn de mensen die me steunen. Zoals de oude vrouw bij wie ik een tijd in huis heb gewoond. Ze noemde me haar huisbaas, we aten samen en gingen wandelen. In 2013 beloofde ze me om me mee uit te nemen voor mijn verjaardag, en ze deed het nog ook!’

‘Ik ben samen met iemand anders naar Nederland gekomen. Iemand die me had moeten helpen. Maar het liep anders, en ik moest bij die persoon weg zien te komen. Daar wil ik het verder niet over hebben. De vrouw bij wie ik in huis woonde, heb ik ontmoet in een blijf-van-mijn-lijfhuis. 
Nadat ik me bij de politie had gemeld omdat ik bang was, kreeg ik een voorlopige verblijfsvergunning terwijl ze probeerden de persoon die me hier had gebracht op te sporen. Ik ging met het COA werken aan mijn procedure voor het aanvragen van een verblijfsvergunning.
Ik had net gehoord dat ik het AZC uit moest toen er twee jongens langskwamen om hiphop met ons te maken. Eén van hen deed een oefening met ons: we moesten een brief schrijven aan ons toekomstige zelf, de ‘ik’ van over drie jaar. Op dat moment had ik geen enkele hoop. Er was nergens iemand die op me zat te wachten, niets om naar toe te gaan. Ik schreef: ‘Deze brief is geschreven door het meisje wat je ooit was, maar nu is alles anders. Je hebt hard gewerkt om te zijn waar je nu bent. Je ervoer het slechtste maar bleef hopen op het goede. Ik hoop dat je intussen wat van je bagage kwijt bent geraakt.’

‘Over vijf jaar wil ik iets groots zijn. Dan wil ik werken. Het maakt me niet uit als wat. Misschien lukt het me om iets te doen met kleding doen. Ook als het niet professioneel is zou ik graag de jurken willen kunnen maken die ik mooi vind.
Ik zing en dans en ik houd van gospel. Alle nummers die ik graag hoor, zing ik. Ik zing ze tot ik ze uit mijn hoofd ken. Muziek geeft me kracht. Als ik hier geboren zou zijn, was ik inmiddels misschien een professionele zangeres. Misschien zouden mijn ouders dan lessen voor me betaald hebben en had ik aan talentenshows meegedaan.

Nu ik gestopt ben met mijn aanvraag voor een verblijfsvergunning, heb ik weer een leven

Tot voor kort had ik steeds het gevoel dat alles me ontglipte. Zelfs in mijn eigen land had ik inmiddels afgestudeerd moeten zijn, ik heb de leeftijd waarop mensen beginnen met werken. En ik heb niet eens basisopleiding, die krijg ik nu pas. Maar toen vertelde iemand me dat ik nog jong ben. Dat haar moeder met een opleiding was begonnen op haar vijfendertigste, en dat die moeder nu werkt. Het is dus nooit te laat.
Toch voelt het soms zo.'

'Toen ik in procedure was om een verblijfsvergunning aan te vragen, mocht ik niks. Op dit moment zit ik niet meer in een procedure, maar ik heb wel weer een leven. Ik leer dingen bij het ASKV, een steunpunt voor vluchtelingen, en bij het Wereldhuis. Naaien, en Nederlands. Ik ontmoet er mensen die in dezelfde situatie als ik zitten. Dat maakt het leven makkelijker: we hoeven niet steeds alles aan elkaar uit te leggen, we hoeven ons niet te verdedigen. We zijn gelijk. 
Daardoor voel ik me niet meer zo kapot. Ik ben verdrietig, maar ik probeer mezelf gelukkig te maken.
Ik ga elke woensdag naar therapie. Om weer genoeg zelfvertrouwen te krijgen om stappen te kunnen zetten. Ik weet niet wat morgen of overmorgen gaat gebeuren, dus ik moet in staat zijn om in dit moment te leven. Het soort verdriet dat ik heb is niet het soort verdriet waarbij huilen helpt. Ik moet gewoon naar een andere situatie toewerken. Ik ga gelukkig zijn terwijl ik hier ben.’

De naam van de geïnterviewde is gefingeerd.

P.S. Geniet jij met enige regelmaat van onze artikelen? Overweeg dan om ons te steunen. Hard//hoofd heeft het hard nodig.

Mail

Jantine Wijnja is kunstenaar en schrijfster. In 2014 verscheen haar boek 'Reisgids Den Dolder', over het mentale landschap van een psychiatrische instelling.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer