Asset 14

‘Ik besta alleen als moeder van mijn kinderen’

Hoe ziet het leven eruit voor mensen zonder legale verblijfsstatus in Nederland? Voetbalmama Aïcha (51) uit Marokko voedt in haar eentje drie jongens op, die allen hier geboren zijn. 'Als je kinderen hebt, denk je anders.'

'Mijn kinderen hebben geen status, maar ze staan wel ingeschreven bij de gemeente. En ik sta niet zelf ingeschreven, maar wel als hun moeder. Naast hun naam, zonder eigen hokje. Ik besta alleen als moeder van mijn kinderen.
Ik woon in een appartementje met mijn drie kinderen – mijn jongens, mijn muisjes. Ze eten alles wat los en vast zit. De jongste is acht, de oudste vijftien. Elke zaterdag ga ik met ze mee naar hun voetbaltraining om aan te moedigen. Meestal kijk ik bij de jongste, Idris. Hij is keeper, Mohamad speelt op links.'

'Ik kom uit Casablanca. Ik had nooit verwacht dat ik de kans zou krijgen mijn land te verlaten. Maar ik kende iemand met familie in Zwitserland, en die familie had oppas nodig. Binnen vijftien dagen was alles geregeld: paspoort, visum, ticket... Het was fantastisch. Ik kon het haast niet geloven. Mijn verhaal begon toen dat paspoort kwam.

'De eerste jaren in Nederland waren mooie jaren’

Toen ik in Zwitserland werkte kwam ik een paar keer naar Nederland om mijn man te bezoeken. Hij was hier om te studeren. Ik heb hem drie keer bezocht, de vierde keer ben ik gebleven. In Nederland zijn we altijd illegaal geweest, maar het ging wel en leverde geen grote proberen op. We werkten hard en hadden altijd een eigen appartementje. Onze kinderen zijn hier geboren. Dat waren mooie jaren.
Aicha

De jongste was nog geen jaar oud toen mijn man is opgepakt en uitgezet. Ik heb geen moment gedacht aan teruggaan. Dat is vanwege de kinderen, hun leven is hier. Ze weten niks van Marokko, ze kennen alleen Nederland. Als je ze vraagt naar hun nationaliteit, zeggen ze: ik ben Nederlands.'

'Hier, voel mijn handen. Mijn handen zijn niet zacht. Het zijn schuursponsen. Ik werk als schoonmaker. Vroeger werkte ik lange dagen: ik was een sterke vrouw en ik werkte met sterke producten. Eén keer had ik heel sterk anti-schimmelspul gekocht. Ik spoot het in de hele badkamer. Plotseling voelde ik alles branden. Mijn longen, mijn keel. Ik heb bijna een week niet kunnen eten. Sindsdien gebruik ik alleen nog ecologische producten. Dat heeft mij een boel werk gekost.
Er zijn veel mensen die willen dat ik producten voor hen gebruik die ze zelf nooit zouden gebruiken, omdat ze giftig zijn. Maar het is mijn leven, en ik heb drie jongens om voor te leven. Dus dat doe ik niet. Nu heb ik nu steeds minder werk. Vijf uur op een dag, drie uur op een dag. En soms niks.'

'Voor mezelf hoop ik niks meer. Het enige waar ik nog aan denk: Hoe kan het voor mijn kinderen veilig worden? Ze houden van studeren. Als ik in de kamer zit hoor ik ze tegen elkaar praten: "Ik wil dit worden, ik wil dat worden." En ik voel in mijn hart dat we niet weten of het gaat lukken.

'Er zijn zoveel vrouwen die er net zo voor staan als ik’

Ik ben een oude vrouw. Ik ben vijftig. Ik ben er trots op dat ik mijn kinderen naast mij heb. Maar op wat ik voor mezelf bereikt heb, nee, daar ben ik niet trots op. Ik houd van leren, en ik heb het niet gekund. Het werk wat ik doe, ik houd er niet van. Ik wil vrij zijn om te werken, vrij zijn om iets doen. Dat ben ik niet. Leven is mooi, maar ook moeilijk.
Ik zie zoveel vrouwen die er net als ik voor staan. Zoveel vrouwen met kinderen zonder status. Of die status komt, maar pas na twintig jaar. Ze zijn zoveel van hun leven kwijt. Ze houden het vol voor hun kinderen. Zonder die kinderen zouden ze niet blijven. Als je kinderen hebt, denk je anders. Je moet geduldig zijn, ook als je geen geduld meer hebt. Hun ontwikkeling is belangrijker dan jouw ontwikkeling.'

'Soms ga ik een paar uur naar vriendinnen. Of ik lees de Koran. En als ik niet kan lezen, luister ik ernaar. Ik probeer te blijven staan op basis van mijn geloof, mijn hart en mijn eigenwaarde. En ik probeer toch íets te leren. Elke donderdag ga ik naar zwemles, samen met mijn vriendinnen. Ik vind het leuk. Drie kwartier zwemmen voelt als een halve dag. Ik kan het nog niet goed, ik ben nog bang.
Wat ik eng vind is het diepe. Of het idee van het diepe. Ik kan zwemmen, maar ik wil weten dat er grond is. Zwemmen voelt anders als je weet dat je even kunt staan.
Als je ineens beseft dat er geen bodem meer is - dat is schrikken.'

De naam van de geïnterviewde is gefingeerd.

Mail

Jantine Wijnja is kunstenaar en schrijfster. In 2014 verscheen haar boek 'Reisgids Den Dolder', over het mentale landschap van een psychiatrische instelling.

Wies van der Velde is maker en illustrator, wonend en werkend in Utrecht. Haar werk kenmerkt zich door het gebruik van diverse materialen, wat resulteert in een gevarieerd beeld.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer