Partijideoloog Martin Bosma is de onvolprezen schrijver van de meeste slagzinnen van PVV-leider Geert Wilders. Hij bedacht menig stijlfiguur dat een braaf, hardwerkend volkje tegenover een kwaadwillende, linkse elite plaatste. Hij gaf het brave volkje zelfs namen: Henk en Ingrid.
Dit koppeltje werd jarenlang retorisch bedreigd door migranten en de gevestigde macht die hen wilden ontdoen van hun cultuur, hun moraal en hun land in het algemeen. Bij ieder tv-debat verscheen Wilders achter desks en bestookte zijn tegenstanders met de oneliners van Bosma.
Eergisteren stond Wilders bij het verkiezingsdebat van Pauw tegenover zijn politieke opponenten. Het beloofde een debat vol vuurwerk te worden, daar Wilders ongetwijfeld zijn afwezigheid bij het RTL-debat – naar eigen zeggen door griep - wilde goedmaken.
Met boze blik stond hij zijn tegenstanders op te nemen terwijl Jeroen Pauw de onderwerpen introduceerde.
Hij loerde naar Samson en in zijn hoofd, zo fantaseerde ik, passeerden de slagzinnen die Bosma enkele seconden voor de uitzending nogmaals met hem had doorgenomen.
Vast iets met jihadisten en hoe de Partij van de Arbeid maar weer eens had bewezen de Partij van de Arabieren te zijn.
Tot mijn grote verbazing en ook wel teleurstelling, was de ogenschijnlijk oneindige put van stijlfiguren, dramatische tegenstellingen en grove overdrijvingen opgedroogd. Wilders wierp zijn tegenstanders niets voor de voeten waarvoor hij beveiligd zou moeten worden en waar de hoofdredactionele commentaren schande van konden spreken. Hij blafte en bulderde tegen Rutte en tegen Samson, tegen Buma en tegen Pechtold, maar het vuur leek gedoofd.
Het was als een woeste tirade van je racistische buurman: de taal is dreigend, maar de man erachter is volstrekt ongevaarlijk.
Wilders leek retorisch gehandicapt: hij beschikte die avond duidelijk niet over een arsenaal aan verse slagzinnen uit Bosma’s pen. Zelfs Henk en Ingrid en de vele kwaadaardige machten die dagelijks aan de stoelpoten van hun bestaan zagen, kwamen niet ter sprake.
Tegen het eind van het debat kon hij zijn machteloosheid niet meer verbergen en hij verruilde het spreken zelfs voor schreeuwen.
De enige verklaring voor dit gebrek aan retorisch vuur is dat de griep van Wilders nu ook Bosma heeft geveld.

Foto Geert Wilders: Wouter Engler.