Asset 14

Begrip voor Louis van Gaal

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Rutger las een 'interview' met Robin van Persie in Trouw en vraagt zich wie er nu zo lomp is, de journalisten of de bondscoach?

Louis van Gaal staat bekend als een lompe, onaardige man. Maar dit beeld danken we voor een groot deel aan de door hem verguisde vijand. Zijn de journalisten niet net zo schuldig aan deze eeuwenlange ruzie? De enige die onzichtbaar is voor een spiegel is de man die het ding voorhoudt.

Voor aanvang van het WK gingen de heren van voetbalprogramma VI, die hun borreltjespraat vakkundig gecultiveerd hebben, duidelijk over de streep. Johan Derksen noemde de bondscoach ‘een idioot’. In 2013 bestempelde hij van Gaal al als ‘een gevaarlijke gek’. Een filmpje waarin van Gaal een Engelse journalist schoffeerde ging viral, maar de NOS liet zien dat het een fragment was uit een langer gesprek, waarbij Van Gaal lachte en duidelijk een grap maakte. Hans Kraay Jr., met zijn zelfgenoegzame zonnebankhoofd en SBS6-microfoon, provoceerde na oefenwedstrijden steevast de bondscoach, wat telkens tot een (toegegeven) vermakelijke botsing leidde. Tijdens het WK bespiedden Hollandse verslaggevers de besloten training van Oranje en publiceerden vrolijk de opstelling voor de wedstrijd. De terechte kritiek die van Gaal hier op had (de tegenstander werd geïnformeerd, dus eigenlijk werkte het journaille tegen de eigen ploeg) kreeg weer de kop ‘Van Gaal boos op de media’. Het lijkt een trucje: van Gaal lomp benaderen, waarna hij boos wordt, en dat weer nieuws is. Zijn jullie nou zo dom of ben ik nou zo slim?

Alle journalisten zijn ijdel, maar voetbalverslaggevers zijn de grootste narcisten van de hele beroepsgroep. De machocultuur die dit wereldje nog altijd domineert, zorgt voor schaamteloos haantjesgedrag. Arno Vermeulen, Chef Voetbal van de NOS, zet zichzelf regelmatig aan tafel bij zijn programma Studio Voetbal. Jack van Gelder kan het niet laten om de spelers amicaal met ‘jongen’ aan te spreken en kruipt bij de meer anonieme camera-interviews langzaam achter zijn microfoon aan het beeld in (collega Joep Schreuder kent zelfs nog minder schaamte). Oranje-volger Bert Maalderink geniet hoorbaar als de spelers en technische staf hun antwoorden op zijn vragen beginnen met ‘Nou Bert’.

Afgelopen donderdag verscheen er in dagblad Trouw een walgelijk voorbeeld van de misplaatste arrogantie die deze mannen kenmerkt. Chef Voetbal Henk Hoijtink (die eerder al de mist in ging met een vreemde vergelijking tussen een blessure van ‘Oranje-soldaat’ Mathijsen en de Holocaust) ondervroeg Robin van Persie en legde hem een ‘historische vergelijking’ voor: speelt hij net als Ruud Gullit in 1988, nu als aanvoerder in de schaduw van de sterspeler? Van Persie reageerde begrijpelijkerwijs geïrriteerd over deze licht denigrerende analogie. Maar Hoijtink, duidelijk in zijn nopjes met zijn theorie (ook al gaf hij zelf eerder op Twitter al aan dat het ‘vergezocht’ was), zette stug door, waarop het interview natuurlijk vastliep. Dat de chef en zijn krant (doorgaans toch een integer medium) dit gesprek alsnog plaatsten, getuigt van een vreemd soort blindheid voor de eigen fout. De kritiek die van Hoijtink ten deel viel, zorgde ervoor dat alle aandacht naar hem ging. Het zegt genoeg dat de vragen in het ‘interview’ langer zijn dan de antwoorden. Van Hoijtink tweette iets over ‘voetballers en spiegels’, alsof Van Persie degene was die geen kritiek aan kon.

Ik begrijp dat het lastig is voor voetbaljournalisten om in een circus vol mediagetrainde en verwaande apen nog een origineel verhaal te vinden. Maar om dan maar van zo’n aapje te eisen dat hij naar jouw pijpen moet dansen (‘Beantwoord gewoon mijn vraag’), duidt op een groot gebrek aan creativiteit. Binnen de sector zijn genoeg voorbeelden van mannen die met literaire middelen het voetbal bezingen: Henk Spaan en Wilfried de Jong bijvoorbeeld. Een commentator als Sierd de Vos doet uitvoerig onderzoek en beschikt naast zijn goede grappen ook over een imposante feitenkennis. Diepgravende onderzoeksjournalistiek of persoonlijke portretten moeten ook nog steeds mogelijk zijn.

Louis van Gaal heeft het ongelijk van zijn tactische criticasters al bewezen. Maar nu de voetbaljournalistiek langzaam zijn ware gezicht toont, begin ik ook te twijfelen aan het beeld van de norse man. Wie zich tegenover dit leger van luie hobbyisten groot wil houden, moet van goeden huize komen. Laten we die spiegel eens omdraaien.

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer