Achter de saaie titel gaat een oprechte en ongemakkelijke film over liefde en relaties schuil." /> Achter de saaie titel gaat een oprechte en ongemakkelijke film over liefde en relaties schuil." />
Asset 14

Take this Waltz

Je hebt een lieve man die Lou heet en kookboeken schrijft over kip (Seth Rogen), maar valt tijdens een korte reis voor de charmes van een ander. Die ander is knapper, en, zo blijkt bij thuiskomst, je nieuwe buurman. Dilemma dus. Margot (Michelle Williams) schittert in een op het eerste oog mierzoet, maar gelukkig onconventioneel verteld liefdesdrama van Sarah Polley ('Away with Her'). Naast Rogen doet ook collegacomedian Sarah Silverman een verdienstelijke acteerduit in het zakje. Over haar rol als aan alcohol verslaafde schoonzus lees je in het onderstaande gesprek echter niets.

Noor: Dit is het meest onsexy huwelijk dat ik ooit heb gezien.

Brankele: Gelukkig wordt de sleur wel op een ontzettend lieve in plaats van saaie manier weergegeven.

Noor: Zou het over zijn met de onrealistische romantische liefde in filmland? Krijgen we nu eindelijk te zien dat liefde in het echt vaak juist ongemakkelijk en zelfs vervelend is? Of in ieder geval niet met vuurwerk en strijkkwartetten, maar gewoon normaal?

Brankele: Misschien. Deze film laat in elk geval goed zien dat ook jonge geliefden verstrikt kunnen raken in het vertrouwen dat je opbouwt in een relatie. Samen pissen in de badkamer bijvoorbeeld (do-de-lijk). En ze deden allemaal stelletjes-spelletjes. Maar dan hele weirde. Zoals “ik hou zoveel van je dat ik je milt door m’n papiershredder wil halen”, “maar ik hou zoveel van jou dat ik je zou willen verkrachten met een schaar!” “Oh you win...

Boy: Dat stelletjesgedrag van Margot en Lou was zo ongemakkelijk. Sowieso zat de film vol met ongemakkelijke situaties. Dat maakte ‘m voor mij vermakelijker en interessanter dan ik had verwacht. Zoals die douchescène na de sessie wateraerobics in het zwembad. Dik, dun, donker, licht, alle vrouwen zepen zich ongegeneerd in terwijl ze lekker aan het keuvelen zijn. Minutenlang. Naakt, zoals dat hoort onder de douche.

Noor: Eerlijkheid is duidelijk een thema in de film. Van Michelle Williams haar schoonheid was weinig over, waardoor ze juist mooi was, op een doorsnee manier. En die naakte vrouwen in de douche, zo niet-geil, dat zie je echt weinig.

Brankele: Ik vond het wel een beetje een Dove-reclame.

Boy: Daarin vliegt het keurig gekapte schaamhaar je anders niet om de oren hoor.

Brankele: Klopt, het was inderdaad allemaal verdacht goed gemanaged. Iedereen had hetzelfde figuurtje. Misschien dezelfde setdresser? In ieder geval maakte de soms langdurige ongemakkelijkheid het wat minder Amerikaans.

Noor: Af en toe vloog de film ook uit de bocht. Zoals wanneer Margot in het bed van haar buurman gaat zitten en hem vertelt verliefd te zijn, maar moet huilen omdat ze haar man geen pijn kan doen. Gelukkig werd dat moment toch nog grappig, omdat iemand voor ons net iets te hard “jeeeezus, wat irritant!” zei.

Boy: Wie vonden jullie eigenlijk het meest aantrekkelijk, goedzak Lou of die moeilijk kijkende buurman? Zelf vond ik die laatste maar een oppervlakkige pseudo-creatieve gladjakker. Met z’n creepy tekeningen en z’n riksja.

Brankele: De buurman, sowieso! Behalve z’n driekwartbroek dan. Seth Rogen, die Lou speelt, is een soort megaknuffelbeer met een raar gebit, dat is toch niet geil?

Noor: De buurman, in eerste instantie althans. Hoe sexy was het toen hij Margot uitgebreid ging vertellen “wat hij allemaal met haar zou doen”. Mooie, bijna erotische scène zonder dat ze elkaar met een vinger aanraken.

Brankele: En Margot dan Boy, kon je daar wat mee?

Boy: Wie kan die bambi-ogen weerstaan? Misschien keek ze net iets te vaak gezapig of zelfs licht zwakzinnig, maar stiekem wordt ze daar alleen maar schattiger van. Sowieso draagt Michelle Williams deze film met haar vertolking van Margot. Indrukwekkend hoe zij de laatste jaren een plekje aan het firmament van Amerikaanse topactrices heeft veroverd.

Brankele: Ze verbeeldde de seksuele frustratie vooral goed, met die neurotische gezichtstrekjes van ‘r. Fijn ook dat vrouwen ‘ns niet als lusteloze wezens werden afgeschilderd maar als mensen die zelf ook best een libidootje hebben hier en daar. Ik vond het ook een ontwapenende les: geef je vrouw seks als ze erom vraagt, anders is ze zo weg.

Noor: Maar jongens, is de conclusie dat elke relatie sowieso gedoemd is tot sleur?

Boy: Ik denk niet dat die sleur op zich het echte gevaar is. Eerder de angst ervoor, het ergeren aan de herhaling in plaats van de herhaling zelf.

Brankele: De angst voor het bang zijn. Je moet de sleur niet vrezen maar juist omarmen! Lang leve de sleur! Laten we sleurfeestjes organiseren! “Ank en Henk, nu al twintig jaar een en al sleur.”

Noor: Inderdaad, in een geslaagde relatie gaat het er om het bekende, vertrouwde niet te zien als gevaar. Je moet het anders 'framen'. Dat deze film dat laat zien, vind ik eerlijk en vernieuwend.

Brankele: Maar een nieuw begin maken, dat is ook leuk toch? Met trio’s enzo, zoals hier. (Allebei de vormen ook, wederom on-Amerikaans.)

Boy: Natuurlijk is dat leuk, voor zo lang die spanning er is in ieder geval. Verder is het vooral jezelf wijsmaken dat je een ander pad bewandelt, terwijl je uiteindelijk op iets vergelijkbaars uit zult komen. Of ben ik nu te cynisch? In ieder geval is het geen toeval dat Lou kookboeken over kip schrijft. Wanneer zij in onbegrijpelijke bewoordingen over haar gevoelens praat, zegt hij: “What the fuck are you talkin’ about, I’m just making chicken!” “You’re always making chicken.” Kip als metafoor voor burgerlijkheid en herhaling.

Sponsored content: Kip, het meest veelzijdige stukje vlees. KIP!

Brankele: Elke dag iets anders met hetzelfde. Dat kan natuurlijk ook nog met je partner na veertig jaar samenzijn, maar dat is wel een kunst. Elke dag Kip Teriyaki gaat je de keel uithangen, hoe lekker je het eerst ook vond. Zoals in die douchescène wordt gezegd: “All new things get old.” De ontmaskering van de illusie dat liefde of een relatie zo spannend en opzwepend blijft als in het begin.

Noor: Over spannend en opzwepend gesproken, er ligt een scharrel in m’n bed.

Brankele: En daar wil je als de kippen bij zijn?

Noor: Zeker weten, hier is nog geen grammetje sleur te bekennen.

Boy: Laat ik dan afsluiten met de diepe basstem van Leonard Cohen. Ideale begeleidingsmuziek voor die stomende actie straks:

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Wat als

‘Even eufy checken.’ In ‘Wat als’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer