Achter de saaie titel gaat een oprechte en ongemakkelijke film over liefde en relaties schuil." /> Achter de saaie titel gaat een oprechte en ongemakkelijke film over liefde en relaties schuil." />
Asset 14

Take this Waltz

Je hebt een lieve man die Lou heet en kookboeken schrijft over kip (Seth Rogen), maar valt tijdens een korte reis voor de charmes van een ander. Die ander is knapper, en, zo blijkt bij thuiskomst, je nieuwe buurman. Dilemma dus. Margot (Michelle Williams) schittert in een op het eerste oog mierzoet, maar gelukkig onconventioneel verteld liefdesdrama van Sarah Polley ('Away with Her'). Naast Rogen doet ook collegacomedian Sarah Silverman een verdienstelijke acteerduit in het zakje. Over haar rol als aan alcohol verslaafde schoonzus lees je in het onderstaande gesprek echter niets.

Noor: Dit is het meest onsexy huwelijk dat ik ooit heb gezien.

Brankele: Gelukkig wordt de sleur wel op een ontzettend lieve in plaats van saaie manier weergegeven.

Noor: Zou het over zijn met de onrealistische romantische liefde in filmland? Krijgen we nu eindelijk te zien dat liefde in het echt vaak juist ongemakkelijk en zelfs vervelend is? Of in ieder geval niet met vuurwerk en strijkkwartetten, maar gewoon normaal?

Brankele: Misschien. Deze film laat in elk geval goed zien dat ook jonge geliefden verstrikt kunnen raken in het vertrouwen dat je opbouwt in een relatie. Samen pissen in de badkamer bijvoorbeeld (do-de-lijk). En ze deden allemaal stelletjes-spelletjes. Maar dan hele weirde. Zoals “ik hou zoveel van je dat ik je milt door m’n papiershredder wil halen”, “maar ik hou zoveel van jou dat ik je zou willen verkrachten met een schaar!” “Oh you win...

Boy: Dat stelletjesgedrag van Margot en Lou was zo ongemakkelijk. Sowieso zat de film vol met ongemakkelijke situaties. Dat maakte ‘m voor mij vermakelijker en interessanter dan ik had verwacht. Zoals die douchescène na de sessie wateraerobics in het zwembad. Dik, dun, donker, licht, alle vrouwen zepen zich ongegeneerd in terwijl ze lekker aan het keuvelen zijn. Minutenlang. Naakt, zoals dat hoort onder de douche.

Noor: Eerlijkheid is duidelijk een thema in de film. Van Michelle Williams haar schoonheid was weinig over, waardoor ze juist mooi was, op een doorsnee manier. En die naakte vrouwen in de douche, zo niet-geil, dat zie je echt weinig.

Brankele: Ik vond het wel een beetje een Dove-reclame.

Boy: Daarin vliegt het keurig gekapte schaamhaar je anders niet om de oren hoor.

Brankele: Klopt, het was inderdaad allemaal verdacht goed gemanaged. Iedereen had hetzelfde figuurtje. Misschien dezelfde setdresser? In ieder geval maakte de soms langdurige ongemakkelijkheid het wat minder Amerikaans.

Noor: Af en toe vloog de film ook uit de bocht. Zoals wanneer Margot in het bed van haar buurman gaat zitten en hem vertelt verliefd te zijn, maar moet huilen omdat ze haar man geen pijn kan doen. Gelukkig werd dat moment toch nog grappig, omdat iemand voor ons net iets te hard “jeeeezus, wat irritant!” zei.

Boy: Wie vonden jullie eigenlijk het meest aantrekkelijk, goedzak Lou of die moeilijk kijkende buurman? Zelf vond ik die laatste maar een oppervlakkige pseudo-creatieve gladjakker. Met z’n creepy tekeningen en z’n riksja.

Brankele: De buurman, sowieso! Behalve z’n driekwartbroek dan. Seth Rogen, die Lou speelt, is een soort megaknuffelbeer met een raar gebit, dat is toch niet geil?

Noor: De buurman, in eerste instantie althans. Hoe sexy was het toen hij Margot uitgebreid ging vertellen “wat hij allemaal met haar zou doen”. Mooie, bijna erotische scène zonder dat ze elkaar met een vinger aanraken.

Brankele: En Margot dan Boy, kon je daar wat mee?

Boy: Wie kan die bambi-ogen weerstaan? Misschien keek ze net iets te vaak gezapig of zelfs licht zwakzinnig, maar stiekem wordt ze daar alleen maar schattiger van. Sowieso draagt Michelle Williams deze film met haar vertolking van Margot. Indrukwekkend hoe zij de laatste jaren een plekje aan het firmament van Amerikaanse topactrices heeft veroverd.

Brankele: Ze verbeeldde de seksuele frustratie vooral goed, met die neurotische gezichtstrekjes van ‘r. Fijn ook dat vrouwen ‘ns niet als lusteloze wezens werden afgeschilderd maar als mensen die zelf ook best een libidootje hebben hier en daar. Ik vond het ook een ontwapenende les: geef je vrouw seks als ze erom vraagt, anders is ze zo weg.

Noor: Maar jongens, is de conclusie dat elke relatie sowieso gedoemd is tot sleur?

Boy: Ik denk niet dat die sleur op zich het echte gevaar is. Eerder de angst ervoor, het ergeren aan de herhaling in plaats van de herhaling zelf.

Brankele: De angst voor het bang zijn. Je moet de sleur niet vrezen maar juist omarmen! Lang leve de sleur! Laten we sleurfeestjes organiseren! “Ank en Henk, nu al twintig jaar een en al sleur.”

Noor: Inderdaad, in een geslaagde relatie gaat het er om het bekende, vertrouwde niet te zien als gevaar. Je moet het anders 'framen'. Dat deze film dat laat zien, vind ik eerlijk en vernieuwend.

Brankele: Maar een nieuw begin maken, dat is ook leuk toch? Met trio’s enzo, zoals hier. (Allebei de vormen ook, wederom on-Amerikaans.)

Boy: Natuurlijk is dat leuk, voor zo lang die spanning er is in ieder geval. Verder is het vooral jezelf wijsmaken dat je een ander pad bewandelt, terwijl je uiteindelijk op iets vergelijkbaars uit zult komen. Of ben ik nu te cynisch? In ieder geval is het geen toeval dat Lou kookboeken over kip schrijft. Wanneer zij in onbegrijpelijke bewoordingen over haar gevoelens praat, zegt hij: “What the fuck are you talkin’ about, I’m just making chicken!” “You’re always making chicken.” Kip als metafoor voor burgerlijkheid en herhaling.

Sponsored content: Kip, het meest veelzijdige stukje vlees. KIP!

Brankele: Elke dag iets anders met hetzelfde. Dat kan natuurlijk ook nog met je partner na veertig jaar samenzijn, maar dat is wel een kunst. Elke dag Kip Teriyaki gaat je de keel uithangen, hoe lekker je het eerst ook vond. Zoals in die douchescène wordt gezegd: “All new things get old.” De ontmaskering van de illusie dat liefde of een relatie zo spannend en opzwepend blijft als in het begin.

Noor: Over spannend en opzwepend gesproken, er ligt een scharrel in m’n bed.

Brankele: En daar wil je als de kippen bij zijn?

Noor: Zeker weten, hier is nog geen grammetje sleur te bekennen.

Boy: Laat ik dan afsluiten met de diepe basstem van Leonard Cohen. Ideale begeleidingsmuziek voor die stomende actie straks:

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

Een zaterdag begin november, op perron 5 van Utrecht Centraal. Het is rond vijven en het perron ziet zwart van de mensen die net als ik naar Amsterdam willen. Ik zet me schrap voor het moment dat de trein arriveert en ik me tussen de lange stroom mensen naar binnen moet zien te wurmen. Als... Lees meer

Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar