Een episch liefdesdrama in een zeer uitbundig jasje. " /> Een episch liefdesdrama in een zeer uitbundig jasje. " />
Asset 14

Laurence Anyways

In deze derde film van de piepjonge Xavier Dolan wil leraar Laurence (Melvil Poupard) van geslacht veranderen. Maar hij heeft de liefde van zijn leven al gevonden in Frederique (Suzanne Clément). Zij besluit bij hem te blijven en Laurence te steunen in zijn ontwikkeling. Dat kan natuurlijk niet goed gaan, denk je dan. En dat is ook zo.

Zara: Jezus, wat duurde dat lang zeg. Hoewel ik het geen slechte film vond, was ik wel heel blij toen de aftiteling eindelijk begon. Hij duurt bijna even lang als een The Lord of the Rings. Maar er zaten wel minder orks in.

Emma: Gelukkig dat je nog even een extra bier haalde tussendoor. Terwijl je wel een kwartier weg was, heb je niet meer dan een enkele scène gemist: de langste scène over een ontvangen brief ooit.

Zara: ‘Gemist’.

Sara: Dat was wel een mooie scène. Ik zat er helemaal in. Het had voor mij nog zo een uur door kunnen gaan.

Zara: Nee, voor mij echt niet. Wat ik tegen de regisseur zou willen zeggen: Kill your darlings, darling! Hij heeft duidelijk talent, het zag er allemaal prachtig uit, het verhaal had de potentie om een episch maar alternatief liefdesdrama te zijn en ik heb zelfs zo nu en dan gelachen. Maar JEZUS, alles duurde gewoon veel te lang. Hij heeft duidelijk geen keuzes durven en willen maken en er veel te veel shots, scènes en subplotjes ingelaten die hij beter had kunnen afschrijven. Dan had het misschien wel een prachtfilm kunnen zijn. Misschien.

Sara: Ik weet niet of hij bij al zijn films zo veel zelf doet? Deze keer heeft hij het scenario, de regie, montage en - jawel - de kostuums voor zijn rekening genomen. Geen wonder.

Zara: Misschien had hij iemand anders moeten laten monteren. Hoewel het een hele jonge maker is (23) is dit al zijn derde speelfilm. Je zou dan toch verwachten dat hij weet wat hij doet. Maar de film ademde jeugdige onervarenheid. Een talentvolle, maar piepjonge regisseur die duidelijk nog op al zijn eigen kleine artistieke vondsten kickt. En ze niet kan loslaten.

Emma: Ja precies. Zo werkt het met schrijven ook, dat je nog een beetje te mooi en protserig wilt doen als je jong bent. Volgens mij hebben mannen daar overigens meer neiging toe dan vrouwen. Ik heb als eindredacteur bij hard//hoofd bergen enthousiaste jongetjes afgewezen, met hun teksten die uit hun voegen barstten van betekenisloze details.

Zara: De beelden waren vaak ook wel heel mooi. Maar het voelde als een gevalletje ‘vorm boven inhoud’. Terwijl dat jammer is want het verhaal vind ik op zich een mooi en apart gegeven en de acteurs waren ook uitstekend, vooral Suzanne Clément.

Emma: Maar voor mij maakte al die uitbundige beelden, opzichtige kleding, make-up en pruiken, de film juist nog wel uit te kijken. Het leek vaak op een opera. Of een theaterstuk, met van die make-up die er van dichtbij nep uitziet. Alsof je eigenlijk achter de schermen van de film kon kijken.

Sara: Hij is erg getalenteerd in het neerzetten van mooie beelden, die overigens meestal niet mooi waren om het mooi zijn. Ik had de indruk dat alles voor hem betekenis had en dat hij de kijker Het Grote Epische Verhaal in wilde trekken met de kleine dingen die heel dicht op de huid zitten.

Zara: Maar bijvoorbeeld die vlinder die uit Laurence's mond kwam? Dacht hij echt dat hij daar mensen mee kon shockeren? Of roeren? Ik vond dat dan juist weer zo’n afgezaagd ‘mooi’ beeld vol met lege symboliek. Ik vond het dan oprecht ongemakkelijk dat hij een dergelijke keuze had gemaakt.

Sara: De symboliek was een hit and miss. Sommige gevoeligheden weet hij goed en subtiel te verbeelden, zoals de paperclips op zijn vingers die op lange nagels leken, en de meisjes die in de klas hun haar borstelden.

Emma: En dat beeld van die kleren die in uitgebreide slow motion uit de lucht vielen.

Sara: Ja, dingen die uit de lucht komen vallen was een terugkerend beeld in de film. Dat kan hij erg mooi overigens.

Zara: Ik vind het wel mooi dat nu deze regisseur steeds bekender wordt, er misschien vaker thema’s als homoseksualiteit en transseksualiteit aan bod zullen komen in de (enigszins) populaire cinema.

Sara: Ja, in dit geval een transseksueel in een heteroseksuele liefdesrelatie. Een relatie die door een seksuele transformatie op de proef wordt gesteld.

Zara: Dat zie je nou nooit in Hollywood.

Sara: Bijna nooit.

Emma: Ik vind dat altijd een oninteressant argument: ‘Er is te weinig van iets in Hollywood, dus het is heel fijn dat deze film nu bestaat’. Maakt dat mij een ontzettende zak?

Zara: Jij hebt makkelijk praten. Als je als gay of transseksueel bent in bijvoorbeeld Canada (geboorteland Xavier Dolan) en de enige mainstream films die je ziet zijn enorm heteronormatief, dan is dat niet bevorderlijk voor het accepteren van je eigen seksualiteit. Homoseksualiteit is nog een enorm taboe. Vooral in Amerika, maar ook in Nederland. Dan vind ik het fijn dat er dit soort films de wereld in worden gezonden. Bij alles wat je maakt, zend je een boodschap uit.

Emma: Mij best. Feit is dat ik soms ook een beetje bang werd van al die uitbundigheid.

Sara: Waar ben je bang voor, Emma? Een transseksueel die je komt halen?

Emma: Haha, ja. Ik ben niet zo ruimdenkend. Net als alle ‘kutmensen’ uit de film. Tjemig, die Laurence kreeg er wel flink van langs: verliest alles om hem heen, wordt in elkaar getrapt en kan voortdurend op commentaar van Jan en alleman rekenen. Ik vroeg me wel af hoe naar een ‘hetero-samenleving’ precies kan zijn voor transseksuelen. Als je het deze mensen vraagt: heel erg naar.

Zara: Ja, ook al vond ik dat eerlijk gezegd ook niet echt goed overgebracht. Ik had pas na dik 2,5 uur in de film dat ik een keer echt voelde hoe naar het moet zijn voor een transseksueel tussen alle ‘gewone’ mensen. Door alle mooie fratsen en gekkigheden er omheen vergat je dat bijna. Ik vond alle randpersonages wel leuk bedacht. Zeer karikaturaal, maar dat gaf dat absurde randje aan het verhaal waardoor je er zelf als kijker ook meer op een afstand van kwam te staan.

Sara: Voor mij was het omgekeerd. Aan het begin voelde ik mee met zijn spanning: de eerste schooldag in een kokerrok en make-up. Aan het eind is hij juist zelfverzekerd en getransformeerd. Het Grote Epische Liefdesverhaal brokkelt in tegenovergestelde richting steeds meer af.

Zara: Op een gegeven moment kwam dit nummer er in. Daar werd ik blij van. Ik dacht namelijk meteen: “Hee! Ik heb zin om te dansen! In een disco!” Het had dus alleen niet echt het goede effect, op mij in ieder geval, want het gaf me alleen maar meer zin om die bioscoopzaal uit te stappen.

Sara: Haha, toen ging je bier halen. Ik werd hoe dan ook blij van zijn muziekkeuze (op een nummer van Céline Dion na) en ook van de manier hoe hij de soundtrack heeft gebruikt in de film. De muziek is hier niet een ondersteuning voor gebrekkig acteerwerk, maar heeft een bijna autonome rol in de film.

Zara: Ja, dat is tof. Bij die bombastische klassieke stukken moest ik alleen wel even met m’n ogen rollen. Dat vond ik dan weer zo pretentieus. Of is dat gewoon heel camp? Dan past het wel natuurlijk.

Sara: Er zat ook wel veel humor in de film en misschien waren dat soort excessen niet altijd serieus bedoeld. Zoals deze parel.

Zara: Heerlijk.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer