De woest aantrekkelijke vismagnaat Barnabas Collins (Johnny Depp) belandt ergens in de achttiende eeuw in bed met vrouwelijk schoon van het kwaadaardige soort. Hij beschouwt haar als een scharrel, zij wil eeuwige trouw. Als wraak drijft ze zijn ware liefde van een klif en vervloekt ze Collins. Hij zal zijn dagen moeten slijten als vampier. De dorpsbewoners sluiten hem op in een kist en pas twee eeuwen later, in 1972, komt hij vrij. Zijn vissersimperium is in het slob geraakt, terwijl de heks die hem vervloekte (Eva Green) een succesvolle concurrent runt en alom aanbeden wordt. Vastberaden als hij is, stort Collins zich met zijn excentrieke nazaten op het weer in ere herstellen van de machtsverhoudingen. En onderwijl bloeit er ook nog een (oude?) liefde op.
Rob: Ik heb altijd wel weer zin in een nieuwe Tim Burton film met Johnny Depp. Wat jullie?
Zara: Ik de laatste drie à vier films niet meer helaas.
Rob: Begrijpelijk, maar ik ben tot nu toe altijd blijven hopen.
Boy: Ik heb die hoop net als Zara al een tijdje opgegeven. Burton en Depp hebben een paar jaar geleden een duikvlucht ingezet. De trailer van deze film vond ik al ontzettend slecht en helaas werd het twee uur lang op een groot doek niks beter.
Zara: Ik heb even geteld, dit is al de zevende keer dat ze samen werken.
Boy: Achtste!
Zara: Tja...
Rob: Ja da's veel...
Zara: Dan kun je ook verwachten dat de kwaliteit eens omlaag moet gaan. Vanaf Sweeney Todd ging het mis. Daarna kwam Alice in Wonderland, een afschuwelijke verkrachting van het originele en prachtige verhaal. En toen, tja... dit.
Rob: Ik heb een aantal keer hardop gelachen, maar had na afloop het gevoel dat er heel erg veel kansen gemist waren, vooral verhaaltechnisch.
Zara: Haha kijk wat ik vind: meer mensen vragen zich af waarom ze in godsnaam altijd moeten samenwerken. Voor mij is het duidelijk: Tim Burton kickt op een Johnny Depp in zware make-up. Dat neem ik hem natuurlijk niet kwalijk. Wie is er niet verliefd op Johnny’s verrekt mooie gezichtje? Maar get a room in hemelsnaam, ga niet een miljoen films met elkaar maken die steeds minder gaan verrassen.
Boy: Het is tijd dat Tim Burton een film gaat maken over het maken van een film door Tim Burton met Johnny Depp.
Zara: Ja en met z’n vrouw, Helena Bonham-Carter.
Burton krijgt er maar geen genoeg van.
Boy: Maar eigenlijk denk ik dat onze avond vooral is verpest door Seth Grahame-Smith, de schrijver van het script. Rob zei het net al, vooral in het verhaal hebben ze allerlei steken laten vallen en kansen gemist. Nou, dit is de dude die ook Pride & Prejudice & Zombies en Abraham Lincoln: Vampire Hunter heeft geschreven...
Rob: Ja, daar heb je meteen een duidelijke verklaring voor wat we hebben gezien: bij elkaar geraapte hoopjes los zand.
Zara: Misschien heeft die gast gewoon een grabbelton thuis staan met daarin ideetjes en plotlijntjes, en grabbelt ‘ie er voor elke film weer wat stoms uit.
Rob: Volgens mij grabbelt hij niet zelf. Dat doet z’n kat. Die eet de balletjes met plotlijnen op en schijt ze weer uit waarna het een soort ‘eenheid’ wordt. Op een natuurlijke manier.
Zara: Hahaha. Dat zou ook de humor in de film verklaren. Om sommige grappen moest ik wel gniffelen, maar de rest was echt van die kattenhumor. Typisch.
Boy: Kent een van jullie trouwens de originele Dark Shadows-serie? Dit mannetje speelde de hoofdrol, ziet er nu best lief uit. Meer dan 1200 afleveringen zijn daar van gemaakt.
Rob: Wow, die gast heeft van nature een supergoed vampierhoofd.
Boy: Bij nader inzien lijkt 'ie stiekem toch meer op een Duitse kampbeul dan op een lieve man. Heb me in mijn eerste oogopslag duidelijk vergist. Precies wat een vampier wil natuurlijk.
Rob: Hij heeft je verleid en gemanipuleerd Boy, door z’n foto heen.
Zara: Iehhh, hij is eng! Hij lijkt op Stephen Hawking. Dat is pas een echte vampier. Deze man heeft in tegenstelling tot Depp echt geen acht lagen make-up en een setje enge opplak-nagels nodig.
Boy: Een vampier in een rolstoel die het ontstaan van het universum verklaart: te gek!
Zara: Misschien een suggestie voor Burtons volgende film. Ter vervanging van zijn eeuwige on-screen-relatie met Depp.
Rob: Of hij moet gewoon even stoppen met speelfilms maken en de tijd nemen om zichzelf opnieuw uit te vinden.
Zara: Ja, echt. Hij maakte vroeger zulke geniale dingen! Ook naast z’n films. Kennen jullie The Melancholy Death of Oysterboy? Echt een geweldig boekje met zielige gedichtjes en macabere illustraties is dat.
Rob: Nee, Ik ken alleen maar de gewone Boy. Topgozer.
Boy: Thanks man.
Rob: Geen probleem.
Boy: Ik wil dat boekje, trouwens.
Rob: Krijg je van me. Ik ga een film maken Boy, wil jij de hoofdrol spelen? En in mijn volgende film ook?
Boy: Uiteraard doe ik mee Rob. En uiteraard mag jij ook meedoen Zara. Dan wordt deze trialoog een mooi begin van een cinematografische ménage-à-trois.
Rob: Geil.
Boy: Sowieso.
Zara: Neh.
Boy en Rob: Oh. Oke.