Asset 14

Evita 2.0

De Argentijnse presidente Cristina Fernández de Kirchner weet het volk bijna net zo te raken als Eva 'Evita' Perón dat bijna zestig jaar geleden deed. Ze gebruikt hiervoor echter modernere middelen.

“Goedemorgen, goedemiddag, goedenavond. Al naar gelang het uur van de dag waarop je naar me kijkt.” Zo sluit Cristina, terwijl ze een lok kastanjebruin haar uit haar gezicht strijkt, haar eerste YouTube-filmpje af. Ze stuurt daarna nog een aantal tweets naar haar collega’s in Chili (sebastianpinera) en Venezuela (chavezcandanga). En raadt via haar Facebook-pagina (CFKArgentina) haar volk het boek aan dat ze gisteravond heeft uitgelezen. Dit jaar zet Cristina, zoals de Argentijnse presidente zich sinds haar verkiezingscampagne laat noemen, de sociale media vol in. Ontembaar, intelligent, polemisch en ambitieus als geen ander - sinds Evita dan. Cristina Fernández de Kirchner, bij de online community beter bekend als simply CFK, is Evita 2.0.

Een paar jaar geleden liet Cristina nog de fotolog van haar dochter Florencia - nick-name Florkey - van het world wide web verwijderen. Maar nu ziet de Argentijnse presidente de oneindige mogelijkheden van de sociale media wél in. Met haar MacBook Air, een cadeau van multimiljonair Carlos Slim, plaats ze minimaal twee tweets per dag. De laatste tijd zet ze ook video’s op het YouTube-kanaal van het Roze Huis, het presidentiële werkpaleis in Buenos Aires. Een populaire video is haar speech voor de legalisatie van het homohuwelijk in Argentinië. Een vergelijking met de videoboodschap waarin Lady Gaga een oproep deed om tegen het homobeleid van 'Don't ask, don't tell' binnen het Amerikaanse leger te stemmen, is niet misplaatst. Beide dames, zwaar opgemaakt en behangen met sieraden, pleitten voor gelijke rechten voor homoseksuelen.

Toen het homohuwelijk in Argentinië een paar dagen later een wettelijk feit was, sprak Cristina de senaat toe. "Ik weet niet hoe Eva Perón zich voelde toen zij getuige was van de invoering van het vrouwenkiesrecht 58 jaar geleden [...] maar vandaag kent onze samenleving een beetje meer gelijkheid dan vorige week." Cristina koppelt zichzelf op sublieme wijze aan het icoon dat Evita nog altijd is. Een van haar meest bekeken YouTube-filmpjes is de toespraak die ze gaf op de George Washington-universiteit in New York. “De eerste keer dat ik Eva Perón zag, was in een hardcoverboek dat mijn grootvader bewaarde in een laatje, naast zijn lidmaatschapskaart van de peronistische partij," begint ze de video. "Mijn moeder bewaarde foto’s van Evita waarop ze er uitzag als een fee,” herinnert ze zich vervolgens.

In tegenstelling tot Cristina was Eva Perón niet politiek verkozen, maar ze had wel veel macht en invloed op het regeringsbeleid. Ze had een grote schare bewonderaars onder de armen en de arbeidersklasse, wat belangrijk was voor de machtspositie van haar echtgenoot, president Juan Perón. Ze werd liefkozend 'Evita' genoemd en kreeg zelfs de titel 'Spiritueel Leider van de Natie'. Tijdens haar leven was Evita de machtigste vrouw van Latijns-Amerika. Cristina zet de traditie van Evita voort door zich in te zetten voor de armen, de vrouwen en - in de eenentwintigste eeuw - ook de homoseksuelen. Ze heeft bovendien veel werk gemaakt van de vervolging van de beulen van de Vuile Oorlog en van de zoektocht naar de kinderen en kleinkinderen van de Dwaze Moeders. Haar strijdlustige spreekstijl polariseert de Argentijnse politiek, maar spreekt een groot deel van de maatschappij aan, voornamelijk de lagere inkomensgroepen. Met behulp van de nieuwe media, die een ongelooflijk snel en effectief communicatie- en promotiemiddel blijken te zijn, communiceert de presidente direct met het Argentijnse volk en maakt ze het Roze Huis en het politieke proces tegelijkertijd meer transparant.

Het gevolg is dat de Argentijnen van mening zijn dat hun presidente een van hen is en dat maakt Cristina razend populair. Vlak na de dood van haar man, ex-president Néstor Kirchner, nam een aangeslagen Cristina weer een YouTube-filmpje op. "Mijn leven, zoals iedereen weet, is voorgoed veranderd. Dit is mijn meest pijnlijke moment, maar niet het meest moeilijke," aldus de presidente met trillende stem. Was dit bedoeld als meeslepende tranentrekker voor het volk of juist als subtiel statement richting haar politieke tegenstanders? Haar ambtstermijn loopt volgend jaar af. Zullen de sociale media strategie Evita 2.0 aan een tweede mandaat helpen?

-Ferenz Jacobs (Rotterdam, 1982) studeerde culturele antropologie met een specialisatie in visuele cultuur aan de Universiteit van Leiden. Hij heeft schildpadden op de stranden van de Turkse Republiek Noord-Cyprus gered en de winnende kandidaat van de eerste realitysoap in Chili geïnterviewd. Sinds drie jaar schrijft hij vanuit Barcelona voor verschillende Catalaanse en Spaanse media.-

Mail

Ferenz Jacobs

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer