Asset 14

Evita 2.0

De Argentijnse presidente Cristina Fernández de Kirchner weet het volk bijna net zo te raken als Eva 'Evita' Perón dat bijna zestig jaar geleden deed. Ze gebruikt hiervoor echter modernere middelen.

“Goedemorgen, goedemiddag, goedenavond. Al naar gelang het uur van de dag waarop je naar me kijkt.” Zo sluit Cristina, terwijl ze een lok kastanjebruin haar uit haar gezicht strijkt, haar eerste YouTube-filmpje af. Ze stuurt daarna nog een aantal tweets naar haar collega’s in Chili (sebastianpinera) en Venezuela (chavezcandanga). En raadt via haar Facebook-pagina (CFKArgentina) haar volk het boek aan dat ze gisteravond heeft uitgelezen. Dit jaar zet Cristina, zoals de Argentijnse presidente zich sinds haar verkiezingscampagne laat noemen, de sociale media vol in. Ontembaar, intelligent, polemisch en ambitieus als geen ander - sinds Evita dan. Cristina Fernández de Kirchner, bij de online community beter bekend als simply CFK, is Evita 2.0.

Een paar jaar geleden liet Cristina nog de fotolog van haar dochter Florencia - nick-name Florkey - van het world wide web verwijderen. Maar nu ziet de Argentijnse presidente de oneindige mogelijkheden van de sociale media wél in. Met haar MacBook Air, een cadeau van multimiljonair Carlos Slim, plaats ze minimaal twee tweets per dag. De laatste tijd zet ze ook video’s op het YouTube-kanaal van het Roze Huis, het presidentiële werkpaleis in Buenos Aires. Een populaire video is haar speech voor de legalisatie van het homohuwelijk in Argentinië. Een vergelijking met de videoboodschap waarin Lady Gaga een oproep deed om tegen het homobeleid van 'Don't ask, don't tell' binnen het Amerikaanse leger te stemmen, is niet misplaatst. Beide dames, zwaar opgemaakt en behangen met sieraden, pleitten voor gelijke rechten voor homoseksuelen.

Toen het homohuwelijk in Argentinië een paar dagen later een wettelijk feit was, sprak Cristina de senaat toe. "Ik weet niet hoe Eva Perón zich voelde toen zij getuige was van de invoering van het vrouwenkiesrecht 58 jaar geleden [...] maar vandaag kent onze samenleving een beetje meer gelijkheid dan vorige week." Cristina koppelt zichzelf op sublieme wijze aan het icoon dat Evita nog altijd is. Een van haar meest bekeken YouTube-filmpjes is de toespraak die ze gaf op de George Washington-universiteit in New York. “De eerste keer dat ik Eva Perón zag, was in een hardcoverboek dat mijn grootvader bewaarde in een laatje, naast zijn lidmaatschapskaart van de peronistische partij," begint ze de video. "Mijn moeder bewaarde foto’s van Evita waarop ze er uitzag als een fee,” herinnert ze zich vervolgens.

In tegenstelling tot Cristina was Eva Perón niet politiek verkozen, maar ze had wel veel macht en invloed op het regeringsbeleid. Ze had een grote schare bewonderaars onder de armen en de arbeidersklasse, wat belangrijk was voor de machtspositie van haar echtgenoot, president Juan Perón. Ze werd liefkozend 'Evita' genoemd en kreeg zelfs de titel 'Spiritueel Leider van de Natie'. Tijdens haar leven was Evita de machtigste vrouw van Latijns-Amerika. Cristina zet de traditie van Evita voort door zich in te zetten voor de armen, de vrouwen en - in de eenentwintigste eeuw - ook de homoseksuelen. Ze heeft bovendien veel werk gemaakt van de vervolging van de beulen van de Vuile Oorlog en van de zoektocht naar de kinderen en kleinkinderen van de Dwaze Moeders. Haar strijdlustige spreekstijl polariseert de Argentijnse politiek, maar spreekt een groot deel van de maatschappij aan, voornamelijk de lagere inkomensgroepen. Met behulp van de nieuwe media, die een ongelooflijk snel en effectief communicatie- en promotiemiddel blijken te zijn, communiceert de presidente direct met het Argentijnse volk en maakt ze het Roze Huis en het politieke proces tegelijkertijd meer transparant.

Het gevolg is dat de Argentijnen van mening zijn dat hun presidente een van hen is en dat maakt Cristina razend populair. Vlak na de dood van haar man, ex-president Néstor Kirchner, nam een aangeslagen Cristina weer een YouTube-filmpje op. "Mijn leven, zoals iedereen weet, is voorgoed veranderd. Dit is mijn meest pijnlijke moment, maar niet het meest moeilijke," aldus de presidente met trillende stem. Was dit bedoeld als meeslepende tranentrekker voor het volk of juist als subtiel statement richting haar politieke tegenstanders? Haar ambtstermijn loopt volgend jaar af. Zullen de sociale media strategie Evita 2.0 aan een tweede mandaat helpen?

-Ferenz Jacobs (Rotterdam, 1982) studeerde culturele antropologie met een specialisatie in visuele cultuur aan de Universiteit van Leiden. Hij heeft schildpadden op de stranden van de Turkse Republiek Noord-Cyprus gered en de winnende kandidaat van de eerste realitysoap in Chili geïnterviewd. Sinds drie jaar schrijft hij vanuit Barcelona voor verschillende Catalaanse en Spaanse media.-

Mail

Ferenz Jacobs streek na zijn studie antropologie in Leiden, met een specialisatie in visuele cultuur en Latijns-Amerika, neer in Barcelona. Hier ging hij aan de slag als freelance redacteur, begon een queer fanzine met de naam Rico en organiseerde de tijdelijke tentoonstellingen van Barcelona’s hennepmuseum. Voor een kijkje achter de schermen van de kunstwereld is hij altijd te vinden.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer