Maaike Fransen maakt videokunst waarmee ze haar of misschien wel hét leven onderzoekt. Met trots presenteren we drie weken lang haar werk.
Na duizenden stukjes gekleurd plastic in een cirkel te hebben uitgespreid, kijkt Maaike Fransen met de blik op oneindig langs de camera. Die blik verraadt vastberadenheid. Dat is ook nodig, zo zien we in het volgende shot, want de taak om de deeltjes op kleur te selecteren vereist bovenal doorzettingsvermogen. Misschien is dit karwei toch te zwaar en moet Maaikes blik worden gelezen als van iemand die uitkijkt naar het einde. Het sorteren zelf lijkt doelloos. Maar lees de titel en zie dat het hier om ‘options’ gaat.
De titels zorgen ervoor dat Maaikes performances ook leesbaar zijn als metafoor. Die wordt versterkt doordat de kunstenaar bijna alle attributen die ze nodig heeft bij zich draagt. De kijker wordt vooral uitgenodigd om naar de psychologische betekenis van stoïcijns uitgevoerde handelingen te zoeken. In de tweede film, Suspending my Worries, is het kalme herstel dat bij een pauze hoort wat betekenis betreft duidelijk. Hoe de baksels, die zoals de titel aangeeft zijn uitgehangen, zich verhouden tot worries is aan de kijker om uit te maken.
