Asset 14

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos 2

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos

oostblokstank

tankstationcroissantverpakkingen
opengemaakt met vergeelde tanden
sigarettenrook, oostblokstank
die in haren hangt
vreemdelingenparfum
plattelandsaccenten, lager volk
in massa’s geduwd tot stromen zielen
we staan op elkaar
lezen borden waarvan de letters afbladderen
B.curest. - Co.stan.a - spoor 10
ik miste collectieve haast
treinen waar de airco nooit gewerkt heeft
de eenheid die in eenzaamheid zit

we ademen dezelfde miezerige lucht in
nemen plaats op dezelfde smerige stoeltjes
zwetend mensenvlees hangt over botten
zit verpakt in kunststof kleren
we spreken over de dochter van de buurvrouw
en onze kleinkinderen
we roddelen tegen vreemden
ik versta moedertaal, tel moedervlekken
op mijn duim en oogleden
we hebben dezelfde huid op dezelfde plekken
littekens en lijnen als treinsporen die ons
naar elkaar leiden scheuren en breuken
die we vast proberen te lijmen
we plakken aan elkaar vast
zweet een gemeenschappelijk goed
vervreemding een vreemd kwaaltje
dat ik in elk lichaam meen te herkennen

mijn land
mijn aarde
mijn zand
mijn ziel

ik hou van elke vertrouwde onvriendelijkheid
elke lelijkheid en elk kunstgebit
en ik beloof dat ik altijd van Roemenië zal houden
tot aan mijn laatste treinrit

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos 1

de appel, de boom, victor en zijn varenkroon

ik zal nooit pretenderen alles te weten
socratisch sarcastisch koorddanser in elk gesprek
jij breekt me af
mechanische logica
jouw wangen zijn koud en ruw
ochtendstoppels, stropdas
vraag voor fruitsap tussen argumenten door
als reclame tijdens een oorlogsfilm
ik kies altijd je kant
jij steekt over niemandsland
advocaat van de duivel
al heb ik me altijd afgevraagd
waarom de duivel er één nodig heeft
je zegt dat machtige mannen voor zichzelf moeten spreken

ik zal nooit pretenderen alles te hebben gelezen
de keukentafelkrantenkoppen kijken
hoe durf ik ongeïnformeerd te zijn
heb je al gehoord over Azerbeidzjan en marxistisch communisme
weet je niet dat wat je denkt naïef is
ja papa ik snap het
nee dat doe je nooit
mijn wangen warmen op baardgroei in mijn keel
je slaat vuisten op tafel nooit mij nooit fysiek of onsubtiel
kerngezin maar kernen vervallen onstabieler als uranium-235
wacht op de atoombom in je keel
die de naam adamsappel heeft

ik word mechanische logica
socratische apathie
politieke ethiek
hopend één discussie te winnen
voor één keer sorry uit je mond te horen
victor en varenkroon en de stille woorden
goed gedaan, zoon
de appel valt niet ver van de boom

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos 2

ruimtevader

tijdens de tweemaandelijkse bijeenkomst
van de dochters-met-vertrokken-vaders-club
wordt de vraag in een vacuüm
teletijdmachine gestopt en de ruimte ingestuurd
met ingehouden adem wachten zeven vrouwen,
meisjes gebleven, op het antwoord, een antwoord
het enige dat we weten is dat papa verhuisd is
naar de Melkweg, het schijnt,
het stond met grote letters in de zondagskrant:

MAN, 46, HAD LOOP NAAR DE MAAN
IETS TE LETTERLIJK GENOMEN

de collectieve vader is lucht geworden
gestorven herrezen woont nu in een paleis
met gouden paplepels, hij liet je niet achter,
hij waakt over jou, zegt mama
hij is een mythe, legende, een verhaal voor het slapengaan
we vragen geef ons heden
onze tweemaandelijkse alimentatie misschien
jouw schulden gaan we nooit vergeven

zeg eens
welke God schept zijn kinderen uit vervallen dinokoeken?
welke God haat je tweemaandelijks?
welke God duwt je melktanden in je keel
en laat je je eigen bloed doorslikken?

welke Vader is geen vader, vormt wel een wij
vaderloze vrouwen zijn een bevolkingsgroep apart
misschien moeten we minder belastingen betalen

zeven dochters, semiweeskind gebleven
wachten op de intragalactische postduif
hij was, het schijnt, zijn zuurstoftank vergeten
in de maandagkrant zal er staan:

MAN, 46, LIEP NAAR DE MAAN
EN LIET NIETS HELEMAAL NIETS MEER WETEN

 

Mail

Francesca Birlogeanu (die/hun, zij/haar) is een queer dichter, theatermaker en student geneeskunde met Roemeense roots. 

Eef Stalman is een illustrator die op een intuïtieve manier te werk gaat en vaak persoonlijke ervaringen op een poëtische en suggestieve manier verbeeldt. Door een verhaal vanuit iemands beleving te vertellen, hoopt ze mensen mee te nemen in haar werk, ze te ontroeren. De organische vormen en de rust van de natuur spelen een grote rol in Eefs werk. Ze wil de stilte vangen in vluchtige tijden, steeds zoekende naar een moment van verstilling.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer