‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief.
Dit visuele gedicht opent ‘De archivaris en haar dochter’, een drieluik visuele poëzie over de dreigende stilte van het naderend verlies van een moeder. Bareez Majid onderzoekt de ontoereikendheid van archivering, geworteld in een intense confrontatie met de kwetsbare werkelijkheid van het nu.
