Asset 14

Blote Tieten en Mannen in Pak

De invloed van Terry Richardson doet zich nog altijd overal voelen. Mees zag de videoclip van Robin Thickes 'Blurred Lines' en is het zat.

Een maand geleden stond ik op de dansvloer toen een opzwepend en vrolijk nummer op werd gezet. Het leek op Marvin Gayes 'Got to Give it Up'. Ik stak mijn armen in de lucht en nam me voor om aan de dj te vragen van wie het was maar vergat het weer want tja zo gaan die avonden uit. Tot ik het vorige week weer voorbij hoorde komen, en twee van mijn vrienden begonnen over die videoclip met de naakte chicks. “Wie is dit dan?”, vroeg ik. “Robin Thicke, het nummer heet 'Blurred Lines' was het antwoord, en ik zag in een flits die gast door de straten van New York mountainbiken in dat nummer met die vreselijke Beethoven-sample, 'When I Get You Alone'. Schijnbaar was het Thicke eindelijk gelukt om zich onder het ‘flauwe versie van Justin Timberlake’-juk uit te wurmen, want zijn nieuwe single is zeker een hit.

Eenmaal thuis downloadde ik het nummer, luisterde het een keer of acht, en besloot de clip te kijken. Die laadde niet, maar onderaan zag ik met koeienletters: WATCH THE UNRATED VERSION! Zoals elk mak schaap klikte ik. Robin Thicke, wiens haar inmiddels kort is geknipt, heeft zich een strak pak aan laten meten en zingt terwijl een zo goed als bloot modelletje tegen hem aanschurkt. Hey, daar is Pharell! Ook in een pak! En T.I.! Hij doet een dansje! Hij heeft kleren aan! Nog meer naakte meisjes! Ze zijn heel knap! Eentje zegt ‘Miauw’! PFFFFF. 32 jaar na Duran Durans 'Girls on Film (Night Version)' werkt de blote-tietenformule nog steeds: 'Blurred Lines' kreeg in de eerste week meer dan een miljoen hits. Al snel verwijderde YouTube de clip, maar het internet is oneindig en nog steeds is de video volop te bezichtigen.

Twaalf jaar geleden, in de glorietijd van muziekkanaal The Box, kwam 'Fiesta' van R.Kelly en Jay-Z elke nacht minstens dertig keer voorbij. Een lekker nummer, maar de voornaamste reden was wat banaler: de X-rated versie van de clip toonde topless dames die op gepaste afstand van elkaar in de zee stonden mee te wiegen met de muziek. Hun blik was leeg, de mond halfopen, op de achtergrond de zonsondergang (of -opgang?). Je vroeg je af wie het blik hitsige tienergastjes had opengetrokken die de clip maar bleven aanvragen, waardoor het groundhog day bleef op je televisiescherm. Twee jaar lang staarden we naar hetzelfde strand, tot 50 Cent met 'P.I.M.P.' kwam en ik wekenlang rondliep met het beeld van die enorme neptieten van het Aziatische meisje in mijn netvlies gegrift, met tepels die veel te hoog bovenop de borsten balanceerden. Ook deze clip maakte, net als 'Blurred Lines', gebruik van hedendaagse technologie. Als je hem nu terugkijkt valt niet alleen de kolossale boezem op, maar ook de reusachtige iPod die Fiddy in zijn klauwen heeft. Je vraagt je af hoe dom die hashtags '#THICKE' er over tien jaar uit zullen zien.

Wat Robin Thicke en de (vrouwelijke!) regisseur hebben geflikt, is de ultieme douchebag move. “Robin Thicke has a big dick” staat er, maar eigenlijk had er natuurlijk “Robin Thicke is a big dick” moeten staan. De man die nooit populair was betaalt mooie vrouwen om naakt om hem heen te dartelen en kijk: instant-coolheidsfactor 1000. Men trapt er massaal in. Zolang er duizenden gasten zijn die deze videoclip geil blijven vinden en er duizenden modelletjes zijn die er geen probleem in zien dat ze in hun blote reet om volledig geklede mannen heen moeten dansen, zullen we eindeloos dit soort dingen moeten kijken.

Vind je het een leuke video, best normaal? Draai de rollen dan eens om. Hoeveel clips kun je bedenken waarin mannen in hun blote pielemoos ronddansen terwijl ze met hun haar spelen en aan hun vingers likken? Geen een. Want andersom zou het er belachelijk uitzien.* Een paar weken geleden nog nam een Zweedse website het notoir seksistische kledingmerk American Apparel op de hak door een man te fotograferen in één van de idiote poses waarin vrouwen (immer met ontbloot onderlijf) keer op keer worden gefotografeerd voor hun reclames.

Robin Thicke beschrijft zelf in een interview hoe leuk hij het vond om naakte vrouwen in zijn clip te hebben. “Naakt is mooi!”, “Het vrouwelijk lichaam wordt al eeuwenlang bejubeld!” en “We staren ze niet aan als viespeuken maar maken grapjes met ze!”. Ik kan ook nog wel lachen om een paar gebbetjes in de clip, om Pharell die danst als Bill Cosby en T.I. die zijn best doet om niet omhoog te kijken. Maar meer dan een geveinsde glimlach kan ik niet op mijn gezicht toveren als Thicke opschept over zijn door Terry Richardson beïnvloede video.

Inderdaad, de invloed van die fotograaf is onmiskenbaar in 'Blurred Lines'. Al meer dan tien jaar worden we doodgegooid met Richardsons bullshit, en het lijkt vooralsnog niet alsof de trend uitsterft. Samen met het hoofd van American Apparel Dov Charney zorgt hij er voor dat de hipstermode – al lang uitgemolken maar nog altijd alomtegenwoordig – van overbelichte modellen in een onderbroekje je nog steeds vanaf elk reclamebord in je gezicht mept. Pats! Alleen al bij het kijken naar die advertenties hoor je het geluid van een stringetje dat uit elkaar wordt getrokken door een hijgende smeerpijp. Het idealiseren van bronstige types als Vince in Entourage en Hank in Californication (en dus in essentie de adoratie van ultieme goorlap Charles Bukowski, liefhebber van lauw pils) is op zijn minst een teken dat we nog lang niet verlost zijn van stompzinnige mannenidolen. Ondertussen blijven we keer op keer getuige van de objectificatie van vrouwen in reclames, videoclips en modeshoots: kleren uit, bek dicht, en lachen naar de camera zullen ze.

Vrijdag werd de nieuwe clip van R&B-zanger The-Dream, ‘Pussy’, net zoals Robin Thicke’s clip, verwijderd door YouTube. In de video rookt een vrouw een joint, en er volgt een langzame dans- en masturbatiescène, terwijl The-Dream expliciete teksten zingt. Maar het waren niet zijn woorden die te grof waren, net zoals bij 'Blurred Lines' ging het simpelweg om het vrouwelijk naakt: na tweeëneenhalve minuut trekt de vrouw haar string uit en er volgt een close up, HALLO. Pornografisch? Ja. Schokkend? Een beetje. Aanstootgevend? Nee. In tegenstelling tot het seksisme van Robin Thicke en consorten is er hier niets kwaadaardigs te zien. Vrouwen kleden zich wel eens uit, en ze masturberen ook zo nu en dan. Seks is niet schoon, niet droog, niet uniform, maar wel normaal en menselijk. Het hoeft niet per se de hele dag op televisie te worden uitgezonden, maar ik kan je één ding zeggen: deze clip is een stuk minder schadelijk voor ons brein dan de blote tieten en mannen in pak uit 'Blurred Lines'.

-

* Gelukkig kunnen we er altijd op rekenen dat iemand een goeie parodie maakt.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Als de bodem niet dragen kan

Als de bodem niet dragen kan

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer