Wat moet je uit alle opties kiezen om te lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie antwoord op een simpele vraag: 'wat maakt ons blij deze week?'.
Chef tekst Hedda Stubbe raakte verslaafd aan de serie Please like me
'In het alsmaar verder uitdijende woud aan series dat Netflix heet, zie je soms de pareltjes over het hoofd. Please Like Me is zo’n pareltje. Deze Australische serie is geschreven door Josh Thomas, die tevens de rol van hoofdpersonage Josh speelt. Josh is begin 20 en woont samen met zijn beste vriend Tom. In aflevering 1 onderneemt Josh’s moeder een zelfmoordpoging en zet zijn vriendin hem aan de kant omdat hij homo is.
Dit klinkt dramatisch, maar dat is het leuke: dat wordt het niet. De serie behandelt, op bijna terloopse wijze, grote thema’s en doet dat op een ontwapenende, ontroerende, eerlijke en slimme manier. Maar het belangrijkste: Please Like Me is ontzettend grappig. Zelden hield ik zo’n fijn gevoel over aan het kijken van een serie, en nooit eerder moest ik huilen door een nummer van Adèle. Please Like Me laat het je doen.'
Eindredacteur Tommy de Bruyn luisterde naar Run the Jewels
'Na vorige week had ik wel behoefte aan wat cathartische protestmuziek, een tegenstem in onze Age of Trump. En weinig stemmen zo luid en overtuigend als die van Killer Mike en El-P, oftewel rapduo Run The Jewels. Hun nieuwe plaat, RTJ3, is allesvernietigend. De beats klinken als aardverschuivingen en de tirades zijn zowel zelfbewust over-the-top als verrassend inzichtelijk. Motherfucker.'
Eindredacteur Dorien Vrieling bekeek de serie Rectify
'Na twintig jaar op death row wordt Daniel Holden vrijgelaten. Nieuw dna-bewijs suggereert dat hij zijn vriendinnetje destijds toch niet verkracht en vermoord heeft. Hij moet het leven dat hij op zijn achttiende achterliet weer op zien te pakken, in een kleine gemeenschap waar iedereen zijn verhaal kent.
Rectify brengt prachtig in beeld wat er in twintig jaar tijd allemaal verandert in een mensenleven, en hoe vervreemdend het is om na jaren in een eenpersoonshok weer buiten te zijn. In de mooiste scène raakt Daniel Holden als een klein jongetje gehypnotiseerd door een metershoge gasballon met armen en benen die wappert in de wind.
Uiteindelijk gaat de serie vooral over het ongemak van familiebanden. Iedereen doet heel hard zijn best voor elkaar, maar uiteindelijk zijn ze toch allemaal alleen. Klinkt dat deprimerend? Is het niet. Rectify is vooral een ontroerende serie, maar ook spannend, omdat je je blijft afvragen of Daniel vrij blijft.'
Beeld: KirbyCam via Flickr