Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'wat maakt je blij?'.
Labi Siffre: funk tegen het duister
✩✩✩✩✩
Eva van den Boogaard
'Soms komt er een nummer voorbij dat een klassieker blijkt te zijn waar je nog niks van wist. Deze herfstachtige dagen grijp ik terug op de soul en de funk en zo werd mij I Got The… van Labi Siffre getipt. Deze Britse dichter en muzikant mag dan voor mij een nieuwe naam zijn, voor veel andere muzikanten zeker niet. Zo komt dat leuke basdeuntje uit Eminems Slim Shady rechtstreeks uit dit megafunky nummer, en ook Wu-Tang Clan en Jay-Z hebben een beetje gegraaid en gejat van Siffre. Het deuntje wordt vergezeld door een lekkere platenhoes om naar te kijken. Tezamen zorgen ze voor wat warmte en funk in deze duistere dagen!'
Hanna Benn: pledge to play
✩✩✩✩✩
Ella Kuijpers
'Toen ik Hanna Benn voor het eerst zag optreden als voorprogramma van Son Lux, wist ik dat zij een slimme vrouw is. Haar muziek lijkt een soort wiskunde, maar dan met klanken. En die muziek zet zij in tijdens de midterms om Amerikanen aan te sporen te gaan stemmen. En de bereidheid voor dat laatste laat nog wel eens te wensen over. Op haar Instagramaccount valt te lezen dat je een paar van haar nieuwe songs kunt beluisteren als je een vriend online laat beloven om te gaan stemmen. De hashtag #pledgetoplay is slim gevonden. Om haar muziek te beluisteren was ík mijn vrienden wel gaan spammen.
Ik vind het mooi dat dit initiatief vanuit Hanna komt. Dat is nou burgerinitiatief. Als wij ooit de opkomst tijdens de verkiezingen willen verhogen stel ik voor dat alle Nederlandse artiesten eenzelfde initiatief starten en nieuwe nummers schrijven. Dat komt het stemgedrag en de muziek ten goede.'
Heavyweight: grappig, maar minder leuk
✩✩✩✩✩
Jozien Wijkhuijs
'Ik zocht net op onze eigen website naar 'Heavyweight', ervan overtuigd dat wij al meerdere malen over deze podcast geschreven zouden hebben. Maar ik vond niets, niet eens een bijzin van mezelf. En dat terwijl deze podcast toch echt tot mijn absolute favorieten behoort. Presentator Jonathan Goldstein gaat met mensen terug naar het moment in hun leven waarop het voor hun gevoel mis ging. Dat kan een grote gebeurtenis zijn, maar ook iets heel kleins. Een moment waarna het leven voor hen net iets minder leuk werd, of iets minder verwachtingsvol, of misschien gewoon net iets minder magisch. Toch is de podcast nooit bitter, het is zelfs vaak grappig. Om een beetje actueel te blijven: de aflevering van vorige week, Joey, is wederom belachelijk goed. Het gaat over een jonge man die in Los Angeles in een kunstenaarsloft gaat wonen, in de hoop dat hij van nu af aan onderdeel is van het bruisende creatieve leven van de stad. Tot hij zijn kamer niet meer uit durft.'