Asset 14

Aandeel Dutch Design gezakt?

De financiële crisis is op zijn hoogtepunt, Manhattan staat onder water en in Afrika krijgen steeds meer mensen last van overgewicht. In Eindhoven was er eind oktober weer een Dutch Design Week. Hoe staat het met het aandeel Dutch Design te midden van al het natuurgeweld en het socio-economische tumult?

Net als de financiële crisis is de kwestie Dutch Design ook onder te verdelen in een heersende orde tegenover revolutionairen. Wallstreet tegenover Occupy. Het topje tegenover de ijsberg. Wat het topje betreft kent Design al jaren een aantal steeds terugkerende kopstukken die nog stammen uit de tijd dat het geld niet op kon en dat een volle portemonnee nog geruild kon worden tegen lege esthetiek. Zij die de markt van het grote geld eerder hebben aangeboord kunnen zich nog even blijven vastklampen aan hun mecenassen, maar voor de startende ontwerper is het momenteel op een houtje bijten.

Geen toeval dus dat je op de Design Academy Graduation Show geen goud ziet blinken. Her en der proberen onzekere designertjes zich nog te verschuilen achter mooimakerij, maar de slimste kinderen van de klas storten zich op onderzoek naar de toekomst. Dat uit zich in steeds meer wetenschappelijke en praktische ontwerpen. Hoe overleef ik een ramp? Hoe kunnen we beter omgaan met onze grondstoffen en de natuur? Wat moeten we met ons overschot aan rotzooi? Kunnen we dingen misschien beter samen oplossen? Het heeft misschien een hippie-achtige ondertoon, maar we kunnen niet langer om deze onderwerpen heen. De wijze waarop het onderzoek wordt gedaan heeft ook zeker geen vrijblijvende peace and love-attitude: geen halfbakken projectjes maar volwaardige ideeën en producten.

Wat doe je bijvoorbeeld als je lekker door de stad banjert en er breekt zomaar een dijk door? Dan klamp je je vast aan het eerste het beste stuk straatmeubilair, dat naast een gezellig zitbankje ook een stevig vlot blijkt te zijn. Een idee van Asnate Bockis. Met bijpassende drijvende zitzakken waarin een heuse kiel van koolzaad zit verwerkt. Als het water dan weer wat gezakt is en je woonplaats officieel tot rampgebied is verklaard, heb je behoefte aan hulp. Hikaru Imamura stopte alles wat je nodig hebt in een stalen vat, dat je simpel om kunt bouwen tot een fornuis. Beide ideeën zijn onder andere genomineerd voor een ‘Keep an Eye Grant’.

Ook is er dit jaar veel aandacht voor het sociale netwerk en welvaartsziektes. Het project ‘Aan tafel’ van Tobias Jansen richt zich op een probleemoplossend netwerk van mensen die bij elkaar komen tijdens een reizend diner. Mickael Boulay ontwierp een vriendelijke en stressverlagende manier om de bloedsuikerspiegel bij diabetespatiënten te meten. Boulay ontving hiervoor een Keep an Eye Grant en de Renee Smeets Prijs.

Allen lijken er op gebrand om onze door rampen geteisterde samenleving te repareren. Zelfs aan een mentale omslag is gedacht. Het ‘Meccano 2.0’ project van Tomm Velthuis is het oude vertrouwde Meccano, maar dan met onhandige onderdelen. Onderdelen die misschien niet leiden tot de meest efficiënte machines maar wel de meest wonderbaarlijke. Machines gebouwd met onmogelijke onderdelen stralen een visie uit die je niet moet afdoen als loze esthetiek, maar die je kunt zien als een nieuwe, of misschien wel opnieuw ontdekte manier van denken en opvoeden.

Tegenover al dit mooie nieuwe gedachtegoed staat de gevestigde orde. Een groep van designers die elkaar in een polonaise schouderklopjes geven en overladen met prijzen die naar jong talent zouden moeten gaan. Ook in Eindhoven voltrekt dit ritueel zich. Vooruit, zo af en toe gaat er vanuit de DDA ook een prijsje naar de goede richting, maar de selectie finalisten die een week geleden in Eindhoven was te zien stelde voor het grootste deel teleur.

Hier een paar voorbeelden van ontwerpen die daar niet hadden moeten staan en ook weinig van doen hebben met de missie die de DDA zichzelf stelt: “De DDA wil een platform zijn waarin de ontwikkelingen op het gebied van vormgeving worden weerspiegeld en podium krijgen. Een tendens die steeds duidelijker zichtbaar wordt is dat ontwerpers in hun werk steeds meer bezig zijn om oplossingen te vinden voor sociale, maatschappelijke en economische problemen. Denk aan onderwerpen als mobiliteit, vergrijzing, energie, health, zorg, integratie, klimaat, well-being, sociale interactie, nadruk op paradigmaverandering, etc.” Van al deze mooie woorden vinden we bitter weinig terug in de selectie van finalisten.

Met stip op nummer één; de ‘C-Explorer’. Een mini-onderzeeboot geschikt voor vier passagiers en een kapitein. Reden voor selectie: “Door de profilering en het kleurgebruik geeft het ontwerp een gevoel van veiligheid. Het is een uitstekend, functioneel en goed vormgegeven product voorzien van geavanceerde technologie.” Geavanceerde technologie waar de wereld op dit moment weinig aan heeft en die ook niet perse nodig is aangezien de selectiecommissie haar gevoel van veiligheid voor een groot deel laat afhangen van de kleur van de verflaag op het duikbootje. Blijkbaar zit de wereld op dit moment met smart te wachten op een dure gele onderzeeër die plaats biedt aan een gemiddeld gezin.

Op nummer twee: ‘Masks’ van Bertjan Pot. Hij kwam er alweer een kleine twee jaar geleden achter dat hij kekke maskers kon maken van aan elkaar geregen touw. Met deze techniek wilde hij eigenlijk kleden maken, maar maskers bleken leuker. Niet dat ik iets tegen heb op een experimentje hier en daar - dat juich ik van harte toe. Maar een nominatie voor deze ‘creatief-met-kurk’-uitspatting gaat me wat te ver.

Op nummer drie: ‘Colour Porcelain’ van Scholten & Baijings. Zij maakten een servies. Meer kan ik er eigenlijk niet over vertellen. De selectiecommissie wel: “Het ontwerpersduo is in staat om een herkenbaar kleurenpalet, gebaseerd op een gedegen kleuranalyse van historische, Japanse topstukken, op een frisse manier toe te passen. Het serviesgoed beschikt over een mooie vormentaal. Er zijn verrassende keuzes gemaakt met betrekking tot de vormen, waardoor een soort vanzelfsprekendheid ontstaat.” Kortom, zij maakten een servies. En een servies maken met leuke kleurtjes en vormpjes is geen design. Leuke kleurtjes en vormpjes noemen we ‘styling’. En het zijn niet de Dutch Styling Awards. Dus nogmaals: zij maakten gewoon een servies.

Als we kijken naar wat de oude garde van designers naar voren schuift in deze barre tijden lijken we op een regelrecht bankroet af te varen, ook omdat steeds minder subsidies worden verleend. Wie zit er nog te wachten op een leuk serviesje of een hippe sofa waar exorbitante bedragen voor moeten worden neergeteld, terwijl nieuw talent steeds moeilijker aan subsidie kan komen? De Dutch Design Awards zou een nieuwe manier van vormgeven moeten promoten en een debat creëren over de functie en het nut van design.

Gelukkig zie ik na de onvermijdelijke koersval die er het komende jaar aan zit te komen ook een lichte plus voor het aandeel Dutch Design. Uit de vele nieuwe samenwerkingsverbanden als Sectie C, Collaboration O en het alweer wat oudere Dutch Invertuals blijkt dat getalenteerde afgestudeerden hun krachten bundelen en blijven zoeken naar manieren van ontwerpen die ertoe doen. Ik stel daarom voor dat de Dutch Design Awards een voorbeeld neemt aan de Rotterdam Designprijs die dit jaar iedereen verraste door een brede selectie van projecten te nomineren en een discussie aanzwengelde over wat relevant ontwerp anno 2012 is. Design is allang geen mooimakerij meer, maar een heuse manier om ons uit allerlei soorten crises te kunnen redden.

Tekst en beeld: Michael Kluver. Disclaimer: Michael Kluver is vormgever, in alles geïnteresseerd, heeft nergens verstand van maar overal een mening over.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer