Asset 14

Stemvorken

Stemvorken

Hoe onderzoek je lesbische aantrekking als je eerste kennismaking daarmee porno is, gericht op een mannelijke fantasie? Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Het publiek stemde tijdens de ‘simultaanfinale’ in Amsterdam (De Nieuwe Liefde) en Antwerpen (Zuiderpershuis) haar naar de winst. De jury beschreef het lezen van haar verhaal als ‘zitten op een double-edged sword: lust en ongemak, willen en afgewezen worden’.

Wil je naar dit verhaal luisteren? Elsa May Averill sprak Leonores verhaal in.

deBuren · 'Stemvorken' van Leonore Spee | Winnaar Het Rode Oor 2022

Ik kom voor het eerst in aanraking met porno op een donderdagmiddag tijdens de lunchpauze in groep zes, ik ben negen jaar. Zoals iedere week brengen mijn beste vriend Marius en ik de middagpauze stiekem door in zijn lege ouderlijk huis, waar we uit ons bol gaan met ingrediënten uit de voorraadkelder: knakworsten uit blik en magnetronpannenkoeken met poedersuiker, die we languit op de bank achter de televisie opeten.

Het is donderdagmiddag en tijdens een van onze oeverloze zapsessies op de bank, verschijnt er uit het niets een naakte vrouw op het beeldscherm. Ze zit op een soort gymnastiektoestel – een bok, zou ik zeggen – waar ze steeds harder op begint te rijden. Nadat de naakte vrouw de bok, zichzelf en de lens van de camera heeft onder gesproeid schakelt het beeld over naar een mannenhand onder de rok van een vrouw op de achterbank van een auto langs de snelweg. Vanaf dat moment maakt de televisiezender onderdeel uit van ons donderdagmiddagritueel.

Het duurt niet lang of we gaan ook buiten het afgebakende uurtje in de week op onderzoek uit, op de werklaptop van Marius’ moeder. Die kan hij wissen, zegt hij. Lesbians in snow, zo heet het filmpje waarin ik voor het eerst twee vrouwen zie. De ene blond, de ander donkere krullen, giebelend in de sneeuw, tussen de dennenbomen, kussend, rollend over elkaar, gekleed in rode pakjes, bonten boots, mutsen van bont.

Thuis ren ik met mijn jas aan de trap op, naar de kindercomputer op zolder

Hun lichamen maken engelen in de sneeuw. De blonde vrouw komt overeind en wandelt naar de ander toe, gaat naast haar op de grond zitten. De vrouwen kijken elkaar aan, het giebelen stopt. De brunette opent langzaam haar benen, terwijl de blondine tegelijkertijd de beide rode rokjes omhoogduwt. Twee zachte, zwarte tapijtjes verschijnen. Ze steken fel af tegen de witte sneeuw. Kruiselings haakt de ene sneeuwkoningin haar benen in die van de ander en zachtjes beginnen ze te rijden. Mijn onderbuik maakt een ritje in de achtbaan naar beneden. Ik hou mijn adem in en zeg tegen Marius dat ik naar huis moet, dat we gaan eten.

Thuis ren ik met mijn jas aan de trap op, naar de kindercomputer op zolder. Beneden televisiegeluiden en mijn vaders gegrinnik om het accent van de weerman. In de keuken het geluid van pannen en mijn moeder die niet van koken houdt. Ik check of de boxen uitstaan en start de computer.

Daar zijn ze weer, dartelend op het scherm, mijn ijskoninginnen. Ongeduldig spoel ik door naar de scène met de in elkaar gehaakte benen, hun onderlichamen als stemvorken, happend naar het bolletje aan elkaars uiteinde. De video eindigt en automatisch speelt er een nieuwe af. En daarna nog een. Stemvorken in alle vormen, maten, toonaarden en tweeklanken. Zachtjes begin ik te neuriën. Beneden gaat de televisie uit. Mijn vader staat op, geeuwt. Gauw druk ik alle schermen weg en zet de computer uit op de verboden manier, door lang op de stand-by-knop te duwen. Mijn moeder roept dat we gaan eten.

Aan tafel voel ik dat mijn wangen gloeien. Ik vraag om de kan water, hoor mijn eigen stem, die klinkt hoog en dun. Ik kuch, schenk mezelf in en hou nonchalant het koude glas tegen mijn wangen. Mijn moeder vraagt naar de moeder van Marius en schept op. We eten alles geel: bloemkool met kaassaus, aardappelpuree en kaasschnitzel.

‘Zo is nog nooit iemand klaargekomen’, zegt ze, wanneer ze doorheeft wat ik probeer

Voor mijn zestiende verjaardag krijg ik een eigen laptop. Nog diezelfde avond doe ik mezelf een account op www.ikstemjevork.nu cadeau. Onder de eerste video een comment: THIS IS FAKE AS FUCK, met een link naar een online forum over vrouwenseks. Dat het een ‘pornodingetje’ is, dat stemvorken, ‘dé legendarische lesbische mythe’ en ‘hoe mannen denken dat vrouwen seks hebben’. Dagelijks blijf ik googelen, ‘hoe hebben vrouwen dan seks?’, in de hoop ergens te lezen dat dat juist exáct is wat vrouwen met elkaar doen, in het echt, uren achter elkaar, zonder gêne, hijgend, zwetend, snakkend naar wat sneeuw om tussendoor in af te koelen.

Op het eindejaarsfeest van de bovenbouw zie ik haar staan, op de dansvloer, om half twee ‘s nachts. Ze draagt UGGS en heeft lange, donkere krullen. Haar lichaam deint gedachteloos mee op de maat van de muziek, haar ogen dwalen door de ruimte en vinden de mijne. Op het rokersbankje bij de fietsenstalling vraagt ze hoe ik heet en of ik een sigaret wil. We trekken om de beurt aan die van haar. Ik fiets alleen naar huis en droom hoe wij, twee perfect op elkaar afgestemde vorken, onze eerste symfonie schrijven.

Twee dagen later nodigt ze me uit op haar zolderkamer, ze is alleen thuis. In haar eenpersoonsbed waag ik, onder de dekens, een poging. Ogenschijnlijk organisch manoeuvreer ik onze lichamen in een van de posities die ik inmiddels zo goed ken. ‘Zo is nog nooit iemand klaargekomen’, zegt ze, wanneer ze doorheeft wat ik probeer. Ik lig bovenop haar, als een horizontale stemvork, en terwijl ik van haar afglijd kom ik in stilte klaar.

Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor, de publieksprijs van Het Rode Oor 2022. Jori(k) Amit Galama won de juryprijs (Het Rode Oortje) met hun verhaal ‘Ongewerveld’. Lees hun verhaal hier.

Het Rode Oor is een jaarlijkse erotische verhalenwedstrijd, georganiseerd door Vlaams-Nederlands huis deBuren, dit jaar in samenwerking met Stichting Nieuwe Helden, De Nieuwe Liefde, Hard//hoofd en The Writer's Guide (to the Galaxy). Het Rode Oor is onderdeel van het project ‘Yes, please!’, een initiatief van Stichting Nieuwe Helden. Namens Hard//hoofd nam vertrekkend hoofdredacteur Marte Hoogenboom in de jury plaats.

Mail

Leonore Spee

Charlotte Dumortier

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer