Asset 14

Ongewerveld

Ongewerveld

Met ‘Ongewerveld’ won Jori(k) Amit Galama de juryprijs van Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. De jury roemde hun verhaal als ‘intiem, kwetsbaar en lichamelijk tot in elke komma’. Jori(k) laat zien dat erotiek ook kan schuilen in pijn, verdriet en kwetsbaarheid.

Wil je naar dit verhaal luisteren? Rashif El Kaoui sprak Jori(k)s verhaal in.

deBuren · 'Ongewerveld' van Jorik Amit Galama | Juryprijs Het Rode Oor 2022

Ik kijk naar hun lichaam, waarin testosteron nog de overhand lijkt te hebben. Al jaren smokkelt hen estradiol over de Atlantische Oceaan, voor vriendinnen die de poortwachters willen omzeilen. Terwijl ik mijn gender nog maar moeilijk kan definiëren, is hen begonnen de hormoonbalans te verschuiven. Ik houd mijn rechterhand een centimeter boven hun rug. Bestudeer de melkweg van goedaardige en verdachte melanomen.

We liggen op een matras in het midden van een kantoorruimte. Tot enkele jaren terug was dit een KPN-callcenter, nu is het tijdelijk mijn woonruimte. Om te compenseren voor de grijze muren en de vlekkerige tapijttegels, heb ik enkele bloesemtakken van de struiken in het nabijgelegen park gesnoeid en aan het systeemplafond getapet. De blaadjes deinen op de warme luchtstroom van de straalkachel.

Ik leg mijn hand neer en strijk over hun gespikkelde rug. Ik voel tederheid voor dit lichaam, een lichaam dat zich prijzig en pro deo aan velen heeft gegeven, dat daardoor veel beter weet dan ik waartoe een lichaam in staat is. Bloesem dwarrelt op de straalkachel en creëert een rookpluimpje.

Stopte hij niet toen ik zei dat het pijn deed, of stopte hij niet meteen?

‘Wil je het proberen?’ vraagt hen. Ik blijf stil en denk aan de avond waarop de man met de korenslang - hij had me een video laten zien van een terrarium gevuld met plastic orchideeën en haalde een stuk slangenhuid uit zijn portemonnee - me bloedend onder de douche had achtergelaten (ik zou willen dat ik dit grappig kan zeggen). Sinds die avond ben ik niet meer aangeraakt. Nog steeds vertrouw ik mijn eigen oordeelsvermogen niet: stopte hij niet toen ik zei dat het pijn deed, of stopte hij niet meteen?

‘Ja,’ antwoord ik. Hen opent hun ogen. We staan op en lopen naar het geïmproviseerde keukenblok. Uit een krat haal ik een blender tevoorschijn. Hen meet een halve liter lauwwarm water af en voegt drie eetlepels glijmiddel in poedervorm toe - dezelfde soort die de melkboeren in mijn geboortedorp gebruiken. Binnen enkele seconden blenden veranderen de witte klonten in een egale dikke vloeistof. Hen giet het over in een soepkom.

Ik ga op het matras liggen en houd mijn adem in. Hen knielt, kust mijn knieën om en om en begint mijn billen te bevochtigen. Ik kijk naar de grijze strepen op de muur, die aangeven waar ooit het kantoortuin-meubilair moet hebben gestaan. Bij elke toenadering naar mijn opening voel ik een vlaag adrenaline in mijn borst. Hen drukt de vingertoppen samen tot een punt. De pijn is eerst zacht, dragelijk, bekend van piemels en speeltjes. Dan drukt hen van de buitenste kringspier door naar de binnenste sluitspier, tot hun hele vuist in me is verdwenen. Een wijnfles lijkt in mijn binnenste kapot te barsten. Ik schreeuw.

Met een geschrokken gelaat trekt hen zich traag terug en vraagt: ‘Wil je stoppen.' Ik knik verstrooid nee, door de plotse overgang van intense pijn naar de afwezigheid daarvan. ‘Kijk of je bij de pijn kan blijven,’ zegt hen. Opnieuw beweegt hen naar binnen. Is dit het dichtste wat ik ooit bij een geboorte zal komen, vraag ik me af. Tranen wellen op bij die gedachte en ik zeg zacht: ‘Je kan verder’. Mijn hele lichaam lijkt te willen verdwijnen in één punt, of eerder; ieder lichaamsdeel lijkt rechtstreeks verbonden te zijn met de bekken.

Hun vuist geeft aan, hier begin ik met binnendringen, hier begin jij met omsluiten

Voorzichtig beweegt hen in en uit. Ik sluit mijn ogen en beeld me in dat hen mijn kraakbeenderen en botten een voor een uit me trekt. Elk vertegenwoordigt een aspect van mannelijkheid; mijn dijbenen waarmee ik boven andere uittoren, grote handen, het schildkraakbeen dat gebiedende klanken kan voortbrengen. Hen voert een omgekeerde ontvlezing uit totdat ik nog slechts een ingezakte tent van huid ben en hen mijn zware skelet uitspreidt op de vloer. Ik kan (zelf) kiezen wat ik terug wil plaatsen - indien ik überhaupt nog iets terug wil plaatsen.

Ik open mijn ogen en kijk hen aan, voel hoe hen mijn verkleefde binnenste, de plooien, uitvouwt als een driedimensionale kaart van gevoel. Hun vuist die aangeeft, hier begin ik met binnendringen, hier begin jij met omsluiten. En tegelijk golven waarin die scheiding vervaagt en we samen een binnendringend-omsluiten zijn. Zacht beweegt hen hun vingers, lijkt op onderzoekstocht uit te gaan en doet mijn buikwand zichtbaar opbollen.

Sensaties razen door mijn onderbuik omhoog, ik voel hoe ze samenscholen, zwermen en uiteendrijven - zich spiegelend aan haringen, zweefvliegjes en mensenmenigtes. Ik weet dat ik ze niet binnen kan houden, dat ze zullen ontsnappen. Wat ik laat gebeuren door met een steeds hogere stem te kreunen. Voor even verdampt mijn bewustzijn, trekt in de muren en het meubilair - de kledingkast slaakt een diepe zucht.

Ik val in slaap en zie een toekomstige-ik uit de oceaan oprijzen

De soepkom is leeg. Uitgeteld kijk ik naar de bloesemtakken boven onze hoofden. Mijn lichaam voelt leeg en tegelijkertijd vol nieuwe ruimte. Wanneer ik me beweeg, maakt het glijmiddel tussen mijn dijen een plakkerig geluid. Verder is het stil, slechts wanneer ik me concentreer kan ik de aangeschoten stemmen vanuit het biljartcentrum op de hoek horen.

Ik val in slaap en zie een toekomstige-ik uit de oceaan oprijzen, ze beklimt het trapje van de boot waarop mijn huidige-ik zich bevindt, druppels glinsterend zeewater rollen over haar borsten die bedekt zijn met gouden haartjes, haar geslacht bungelt vrij in de wind. We kijken elkaar aan, ik voel hoe ze mij, haar oude gedaante, met een zachte blik bestudeert. Na enkele tellen springt ze overboord en verdwijnt onderwater.

Pas de volgende morgen, wanneer hen vertrokken is en ik de was verzamel, vind ik onder mijn kussen een doosje estradiol pleisters waarop hen ‘voor jou’ heeft geschreven.

Met ‘Ongewerveld’ won Jori(k) Amit Galama Het Rode Oortje, de juryprijs van Het Rode Oor 2022. Leonore Spee won de publieksprijs (Het Rode Oor) met haar verhaal ‘Stemvorken’. Lees haar verhaal hier.

Het Rode Oor is een jaarlijkse erotische verhalenwedstrijd, georganiseerd door Vlaams-Nederlands huis deBuren, dit jaar in samenwerking met Stichting Nieuwe Helden, De Nieuwe Liefde, Hard//hoofd en The Writer's Guide (to the Galaxy). Het Rode Oor is onderdeel van het project ‘Yes, please!’, een initiatief van Stichting Nieuwe Helden. Namens Hard//hoofd nam vertrekkend hoofdredacteur Marte Hoogenboom in de jury plaats.

Mail

Jori(k) Amit Galama is filmmaker en schrijver. Hen deed de opleiding Beeld en Taal aan de Gerrit Rietveld Academie en de master Artistic Research in and through Cinema aan de Nederlandse Filmacademie. Hun verhalen en teksten over kunst verschenen onder andere in Tirade, Metropolis M, Tubelight, Kluger Hans en De Revisor.

Charlotte Dumortier

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
het laatste
Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

De diepte in

De diepte in

Wie heeft woorden nodig als je elkaar aan kunt raken? In dit verhaal van Martien van Agtmaal lees je over liefde diep in de zee. Lees meer

:De on//smakelijke week: Hoe je spijt kan loslaten (werktitel) 2

De on//smakelijke week: Deegman

Zuiver je van jouw on//smakelijke emoties met een literaire meditatie door Kiriko Mechanicus. Op het menu: spijt. Kneed alle spijt die je voelt tot een deegman, voordat je hem op 220 graden in de oven bakt. Eet smakelijk! Lees meer

schilderij van varkenskarkassen die aan haken hangen in een slagerij

De on//smakelijke week: Waar het vlees begint

Wat is de connectie tussen het vrouwelijk lichaam en vlees? Waarom kunnen we alleen van iets houden als we het kunnen aaien? Elianne van Elderen onderzocht het in dit gedicht over donshaartjes, de smaak van wondvocht en middelgrote zwarte honden. Lees meer

Knieën

Knieën

‘Hij probeerde net zo breed te lopen als de rest, maar zijn benen bewogen anders.’ Een verhaal van Werner de Valk over een jongen zonder eilandersknieën, die de ondoordringbare mist opzoekt en er lachend in verdwijnt. Lees meer

Illustratie van twee mensen die boven elkaar hangen en elkaar aankijken

Grenslaag

‘Terwijl ik naderde, zag ik de oude man: naakt op zijn rug, ogen gesloten. Zijn neus herkende ik eerst.’ Een magisch realistisch verhaal van Lieven Stoefs, waarin de hoofdpersoon als in een droom een lichaam in een mortuarium vindt. Lees meer

hands over face hands together

hands over face hands together

Puck Füsers liet zich inspireren door het werk van Keith Haring en schreef een gedichtenreeks vol springende hondjes en grommende koelkasten. Lees meer

Digitale collage in zwart-wit van twee mannen die met hun rug tegen elkaar aan staan, de linker man heeft een leren jack aan en een petje op en kijkt voor zicht uit, de rechterman heeft een leren jack aan en heeft een lichtbol die reflecteert op zijn gezicht waardoor zijn hoofd niet zichtbaar is.

Ricky Orion

In dit verhaal van Dave Boomkens duikt er uit het niets een excentriek figuur op in het leven van ons hoofdpersonage. Wat wil hij precies? Lees meer

illustratie van een meisje in een tent waarin ze leest en veel spullen om zich heen heeft staan, in contrast met de paarse lucht buiten

De magen zagen bleek in dit licht

'Ik heb een onstilbare behoefte mensen van hier te ontmoeten / op zoek naar een bewoonbare waarheid.' De gedichten van Angelika Geronymaki worden bevolkt door bietjes, bralhonden en bulderende koeien: lijfelijke poëzie die je voelt en proeft. Lees meer

Illustratie van een vrouw die een deur opent en daarachter een wereld van verschillende kleuren ziet

Rust Roest

Met dit verhaal waarin surrealisme en de werkelijkheid op een poëtische manier in elkaar overlopen, won Chris Kok de Debutantenschrijfwedstrijd van Editio. Lees meer

Kamer aan zee

Kamer aan zee

Twee mensen ontmoeten elkaar: de een werkt in een hotel en de ander wordt niet vaak tegengesproken. Wat volgt zijn een strandopgang, cocktails en een gedeelde sigaret. Lees meer

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Vivian Mac Gillavry schreef een reeks korte verhalen over de vragen waarmee we achterblijven vlak na de dood van een dierbare, van 'Wanneer besloot hij dat hij gecremeerd wilde worden?' tot 'Welke schoenen zijn gepast voor de uitvaart?'. Lees meer

Mijn buurjongen 1

Mijn buurjongen

"In hun vriendschap waren ze onaantastbaar, als een groep soldaten voor een veldslag." Een kwetsbaar kort verhaal van Lars Meijer waarin tractors worden opgegeten, kleedkamers vol stoom hangen en geheimen worden ontdekt. Lees meer

Een ongelukje in Niemandsland 3

Een ongelukje in Niemandsland

Hoe weet je of dat wat je kiest het juiste is? Een kort verhaal van Stefanie Gordin over liefde, zwangerschap en autonomie. Lees meer

Rode sloffen

Rode sloffen

Soms begint het afscheid nemen al voordat het verlies er is. Een kort verhaal van Werner de Valk over het afscheid nemen, het gesprek daarover aangaan, en wat te doen met alles dat achterblijft. Lees meer

Meander (maar ook weer wel)

Meander (maar ook weer wel)

In het park achter het huis van haar ouders staat een plakkaatje met een gedicht van Marte Hoogenboom, dat ze schreef toen ze nog anders heette. Zo nu en dan gaat ze erlangs om het te herlezen, maar of ze er ooit écht naar terug kan? Lees meer

Stemvorken

Stemvorken

Hoe onderzoek je lesbische aantrekking als je eerste kennismaking daarmee porno is, gericht op een mannelijke fantasie? Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos 2

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos

'ik miste collectieve haast / treinen waar de airco nooit gewerkt heeft / de eenheid die in eenzaamheid zit'. In gedichten die geuren naar 'oostblokstank' onderzoekt Francesca Birlogeanu vervreemding en verdwenen vaders. Lees meer

Dit is ook mijn vakantie

Dit is ook mijn vakantie

"Dit ben ik, met mijn nieuwe wandelschoenen, helemaal uitgerust en braaf nog." Hij hoogtevrees. Zij onverschrokken. In dit korte verhaal van Werner de Valk pakt een hike door de bergen wel heel anders uit dan verwacht. Na afloop zijn daar gelukkig altijd nog de foto's. Lees meer

Bloed en havermout

Bloed en havermout

Een verhaal van Jan Wester over twee zussen, onvoorwaardelijke liefde, klauwende vingers, mantelzorg en Teletubbies. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel