Asset 14

Stemvorken

Stemvorken

Hoe onderzoek je lesbische aantrekking als je eerste kennismaking daarmee porno is, gericht op een mannelijke fantasie? Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Het publiek stemde tijdens de ‘simultaanfinale’ in Amsterdam (De Nieuwe Liefde) en Antwerpen (Zuiderpershuis) haar naar de winst. De jury beschreef het lezen van haar verhaal als ‘zitten op een double-edged sword: lust en ongemak, willen en afgewezen worden’.

Wil je naar dit verhaal luisteren? Elsa May Averill sprak Leonores verhaal in.

deBuren · 'Stemvorken' van Leonore Spee | Winnaar Het Rode Oor 2022

Ik kom voor het eerst in aanraking met porno op een donderdagmiddag tijdens de lunchpauze in groep zes, ik ben negen jaar. Zoals iedere week brengen mijn beste vriend Marius en ik de middagpauze stiekem door in zijn lege ouderlijk huis, waar we uit ons bol gaan met ingrediënten uit de voorraadkelder: knakworsten uit blik en magnetronpannenkoeken met poedersuiker, die we languit op de bank achter de televisie opeten.

Het is donderdagmiddag en tijdens een van onze oeverloze zapsessies op de bank, verschijnt er uit het niets een naakte vrouw op het beeldscherm. Ze zit op een soort gymnastiektoestel – een bok, zou ik zeggen – waar ze steeds harder op begint te rijden. Nadat de naakte vrouw de bok, zichzelf en de lens van de camera heeft onder gesproeid schakelt het beeld over naar een mannenhand onder de rok van een vrouw op de achterbank van een auto langs de snelweg. Vanaf dat moment maakt de televisiezender onderdeel uit van ons donderdagmiddagritueel.

Het duurt niet lang of we gaan ook buiten het afgebakende uurtje in de week op onderzoek uit, op de werklaptop van Marius’ moeder. Die kan hij wissen, zegt hij. Lesbians in snow, zo heet het filmpje waarin ik voor het eerst twee vrouwen zie. De ene blond, de ander donkere krullen, giebelend in de sneeuw, tussen de dennenbomen, kussend, rollend over elkaar, gekleed in rode pakjes, bonten boots, mutsen van bont.

Thuis ren ik met mijn jas aan de trap op, naar de kindercomputer op zolder

Hun lichamen maken engelen in de sneeuw. De blonde vrouw komt overeind en wandelt naar de ander toe, gaat naast haar op de grond zitten. De vrouwen kijken elkaar aan, het giebelen stopt. De brunette opent langzaam haar benen, terwijl de blondine tegelijkertijd de beide rode rokjes omhoogduwt. Twee zachte, zwarte tapijtjes verschijnen. Ze steken fel af tegen de witte sneeuw. Kruiselings haakt de ene sneeuwkoningin haar benen in die van de ander en zachtjes beginnen ze te rijden. Mijn onderbuik maakt een ritje in de achtbaan naar beneden. Ik hou mijn adem in en zeg tegen Marius dat ik naar huis moet, dat we gaan eten.

Thuis ren ik met mijn jas aan de trap op, naar de kindercomputer op zolder. Beneden televisiegeluiden en mijn vaders gegrinnik om het accent van de weerman. In de keuken het geluid van pannen en mijn moeder die niet van koken houdt. Ik check of de boxen uitstaan en start de computer.

Daar zijn ze weer, dartelend op het scherm, mijn ijskoninginnen. Ongeduldig spoel ik door naar de scène met de in elkaar gehaakte benen, hun onderlichamen als stemvorken, happend naar het bolletje aan elkaars uiteinde. De video eindigt en automatisch speelt er een nieuwe af. En daarna nog een. Stemvorken in alle vormen, maten, toonaarden en tweeklanken. Zachtjes begin ik te neuriën. Beneden gaat de televisie uit. Mijn vader staat op, geeuwt. Gauw druk ik alle schermen weg en zet de computer uit op de verboden manier, door lang op de stand-by-knop te duwen. Mijn moeder roept dat we gaan eten.

Aan tafel voel ik dat mijn wangen gloeien. Ik vraag om de kan water, hoor mijn eigen stem, die klinkt hoog en dun. Ik kuch, schenk mezelf in en hou nonchalant het koude glas tegen mijn wangen. Mijn moeder vraagt naar de moeder van Marius en schept op. We eten alles geel: bloemkool met kaassaus, aardappelpuree en kaasschnitzel.

‘Zo is nog nooit iemand klaargekomen’, zegt ze, wanneer ze doorheeft wat ik probeer

Voor mijn zestiende verjaardag krijg ik een eigen laptop. Nog diezelfde avond doe ik mezelf een account op www.ikstemjevork.nu cadeau. Onder de eerste video een comment: THIS IS FAKE AS FUCK, met een link naar een online forum over vrouwenseks. Dat het een ‘pornodingetje’ is, dat stemvorken, ‘dé legendarische lesbische mythe’ en ‘hoe mannen denken dat vrouwen seks hebben’. Dagelijks blijf ik googelen, ‘hoe hebben vrouwen dan seks?’, in de hoop ergens te lezen dat dat juist exáct is wat vrouwen met elkaar doen, in het echt, uren achter elkaar, zonder gêne, hijgend, zwetend, snakkend naar wat sneeuw om tussendoor in af te koelen.

Op het eindejaarsfeest van de bovenbouw zie ik haar staan, op de dansvloer, om half twee ‘s nachts. Ze draagt UGGS en heeft lange, donkere krullen. Haar lichaam deint gedachteloos mee op de maat van de muziek, haar ogen dwalen door de ruimte en vinden de mijne. Op het rokersbankje bij de fietsenstalling vraagt ze hoe ik heet en of ik een sigaret wil. We trekken om de beurt aan die van haar. Ik fiets alleen naar huis en droom hoe wij, twee perfect op elkaar afgestemde vorken, onze eerste symfonie schrijven.

Twee dagen later nodigt ze me uit op haar zolderkamer, ze is alleen thuis. In haar eenpersoonsbed waag ik, onder de dekens, een poging. Ogenschijnlijk organisch manoeuvreer ik onze lichamen in een van de posities die ik inmiddels zo goed ken. ‘Zo is nog nooit iemand klaargekomen’, zegt ze, wanneer ze doorheeft wat ik probeer. Ik lig bovenop haar, als een horizontale stemvork, en terwijl ik van haar afglijd kom ik in stilte klaar.

Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor, de publieksprijs van Het Rode Oor 2022. Jori(k) Amit Galama won de juryprijs (Het Rode Oortje) met hun verhaal ‘Ongewerveld’. Lees hun verhaal hier.

Het Rode Oor is een jaarlijkse erotische verhalenwedstrijd, georganiseerd door Vlaams-Nederlands huis deBuren, dit jaar in samenwerking met Stichting Nieuwe Helden, De Nieuwe Liefde, Hard//hoofd en The Writer's Guide (to the Galaxy). Het Rode Oor is onderdeel van het project ‘Yes, please!’, een initiatief van Stichting Nieuwe Helden. Namens Hard//hoofd nam vertrekkend hoofdredacteur Marte Hoogenboom in de jury plaats.

Mail

Leonore Spee

Charlotte Dumortier

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Notes on Ken

Notes on Ken

‘Camp is de organisator van het feestje, en strooit nog wat extra glitter over je heen wanneer je arriveert.’ In Notes on Ken analyseert Caecilia Rasch Earring Magic Ken, neonkleurige beenwarmers, Barbiecore fitc checks en de kenmerkende campy esthetiek. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Een bui

Een bui

In dit verhaal neemt Tessel Veneboer je mee naar hartje Parijs. Een jonge vrouw en een oudere man treffen elkaar. Terwijl ze praten over films, de wijn en ‘de meertaligheid van zijn twee dochters’, verschuift haar blik op de stad om haar heen en op zichzelf. Lees meer

Nooit meer vliegen

Nooit meer vliegen

‘Het is een gedoe om je van de dode vogels te ontdoen. Je weet ook niet goed hoe dat moet, lichamen bergen.’ In dit verhaal van Esther de Soomer vliegen de vogels moedwillig tegen je raam, scroll je door artikelen over te vroeg bottende bomen en komt je buurvrouw langs met haar kat die gek wordt van je roofvogelgeluiden. Lees meer

:‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’ : Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’: Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Er is een reden waarom de meeste dichters niet kunnen autorijden.’ Julia de Dreu interviewde Ester Naomi Perquin over haar nieuwste bundel, geloven, chagrijnige kippen en porseleinkastjes. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 5

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2)

Deel twee van de samenwerking tussen Poetry International en Willem de Kooning Academy. Achttien studenten lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival. Alle illustraties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Eén tarotlezing verwijderd van

Eén tarotlezing verwijderd van

‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld. Lees meer

Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 1)

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer