De zon brandt op je blote rug en vanaf de duikplak spring je met je knieën tegen je borst en je armen om je benen als een klein bommetje in het koele water, om daar een zo groot mogelijke plons teweeg te brengen. Een grote plons die met een fijn penseel in twee weken is geschilderd en zijn vluchtigheid toont door na niet meer dan een paar seconden op te lossen in het slechts licht rimpelende watervlak. Je stapt uit het zwembad, op weg naar de duikplank om je sprong je te herhalen. Die zal niet meer hetzelfde zijn, nooit meer hetzelfde zijn. Ook de video, de foto, het verhaal en de gedachte: ze representeren diezelfde duik, diezelfde dag en toch presenteren ze alle iets afwijkends, iets unieks.
David Hockneys icoon uit de hedendaagse schilderkunst door de vera(n)derlijke ogen van Google Images.
