"Alleen anoniem", sprak de redactie met één mond toen het verzoek kwam een gênante smerige bekentenis te schrijven. Zo geschiedde.
De zilte verwennerij van snot, de knapperige bite van korstjes, die kent iedereen wel. En zo niet: aan de slag!
Mijn vieze bekentenis is dat ik overal aan pulk en álles opeet. Het maakt me niet uit hoe dubieus de smaak is (oorsmeer, ik trap er iedere keer weer in!) of de herkomst (kent u die zoutige donkere plaklaag in zomersandalen?): als het eenmaal onder mijn nagel zit dan smikkel ik ervan.
Nu hebben mijn familieleden en ik als het ware vooraan in de rij gestaan toen de huidschilfers werden uitgedeeld. Met name tijdens de lange lesuren op mijn middelbare school profiteerde ik hiervan. De schilfers (een soort gelige zandkorrels) krabde ik van mijn hoofdhuid, om ze op een hoek van mijn tafel te verzamelen. Als de bel ging had ik altijd net genoeg tijd om aan mijn vinger te likken, deze in de schilferverzameling te dopen en in mijn mond te steken. Ik weet niet meer hoe het smaakte en sinds ik een bepaald soort shampoo gebruik mis ik de schilfers, maar ik koester warme herinneringen aan deze lekkernij.
Foto: Jan Postma.
Voor een andere lichamelijke verwennerij heeft men alleen een nagelschaartje nodig. Teennagels zijn namelijk een ware delicatesse. Het liefst heb ik ze een beetje zacht. Nu is een lekker warm bad dé beste manier om nagels zacht te krijgen, maar pas op: hierbij gaat vrijwel alle smaak verloren! Oogst dus liever je teennagels na een lange zomerdag in een warme gymp of na een rondje fitnessen. Maar pas op: beter niet in de kleedkamer van de sportschool proberen.
Pulken en peuzelen doet men beter alleen, als niemand kijkt.
-
Toegift: een lekkere Geheimtip van Rembo & Rembo (0:50):
