Hier verschijnt elke dag een tip van een Hardhoofd-redactielid. Vandaag: doorsta de helse pijnen van een bevalling en beval op oud-Hollandse wijze!" /> Hier verschijnt elke dag een tip van een Hardhoofd-redactielid. Vandaag: doorsta de helse pijnen van een bevalling en beval op oud-Hollandse wijze!" />
Asset 14

Lachgas

Verbazing en ontsteltenis alom: De Nederlandse vrouw kiest steeds vaker voor verdoving bij het baren. Na negen opgezwollen maanden, na een achtbaan van hormoonschommelingen, vreetbuien, ochtendziekte, lichte incontinentie en wat al niet meer, kiezen steeds minder vrouwen voor de traditionele climactische barenspijnen. Wat moeten we hieruit opmaken?

Dat vrouwen steeds gemakzuchtiger worden? In kranten wordt gesproken van een “cultuurverandering”. Met enige weemoed wordt door (wetenschaps)verslaggevers geschreven over het uitsterven van het verschijnsel “natuurlijke geboorte”. Nederland was in het Westen, zoals dat ene dorpje in Gallië, het laatste landje dat zich nog verzette tegen de cultuur van de verdoving en gemakzucht. Onze Neêrlandsche vrouwen baarden thuis, in bad of voor de tv of gewoon of tijdens het stofzuigen en deden dat zonder blikken of blozen, zonder een spier te vertrekken, zoals William Walace in Braveheart ten strijde trekt, maar dan zonder paard, zonder leger, als zwangere vrouw.

Na de geboorte van mijn eerste achternichtje sprak ik met mijn nicht over de bevalling. “Hoe ging het?” vroeg ik haar, alsof het om haar wekelijkse basketbalwedstrijd met Dames 4 ging. Ze pakte me bij mijn schouder en zei: “Merel, stel je voor dat je zoveel pijn voelt dat je denkt dat je het niet meer kan hebben. Dan wordt het toch nog erger en denk je dat je zult sterven en dan, dan is het voorbij, kind eruit.” Ik wurmde mijn schouder los uit haar krachtig aangespannen vuist, wit geworden rondom de knokkels. “Ok”, zei ik en slikte. Mijn nicht staarde in de verte en ik dacht iets van trots in haar blik te bespeuren. Ik zelf probeerde me hetgeen me zojuist verteld was met man en macht niet voor te stellen.

Dus begrijp ik de weemoed: Nederland had stoere vrouwen, die nergens voor terugschrokken. Zeker niet na hun eerste bevalling. Ze zouden goede geheim agenten zijn die bij eindeloos martelen nog geen informatie los zouden laten. Ze waren in feite ons geheime leger. En we zouden zegevieren.

Nu is er behalve uit trots, ook verzet uit bezorgdheid. Zo’n ruggenprik is zowel voor de moeder als voor het kind niet zonder gevaren. Als alternatief voor deze toch ingrijpende medische procedure wil men nu lachgas gaan aanbieden. Ook lachgas is niet zonder gevaren, ditmaal voor ziekenhuispersoneel dat er veelvuldig mee in aanraking komt, maar deze gevaren kunnen worden verholpen door goede ventilatie. Het gas neemt de pijn niet weg, maar verlicht deze wel enigszins en maakt vrouwen -je raadt het- lacherig. Dit lijkt me een prachtig alternatief. Wat is er nu leuker voor een pasgeboren kind om te zien dan een lachende moeder? Maar dat niet alleen. Onze vrouwen hoeven niet aan dapperheid in te boeten! Ons Neêrlandsch Leger van Bevallen Vrouwen kan blijven bestaan en zal voortaan bovendien met een grijns aan de frontlinie verschijnen. Niet alleen zullen zij zegevieren, zij zullen lachend zegevieren!

Mail

Merel Kamp

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer