Asset 14

Stemmen op je zestiende voor een sterkere democratie

Volgens Jazz Komproe wordt het tijd dat we niet alleen naar jongeren luisteren, maar jongeren ook echt een stem geven. Politieke ongelijkheid verkleinen, gebrekkige representatie aanpakken en politieke desinteresse doorbreken? Stemmen vanaf je zestiende helpt.

De klimaatcrisis, wooncrisis, groeiende ongelijkheid, toenemende studieschulden, tekorten in het onderwijs, grote problemen in de jeugdzorg. Elke dag debatteren volksvertegenwoordigers in Den Haag over onderwerpen die jongeren aangaan. Ondanks het feit dat er beleid wordt gemaakt dat voornamelijk gaat over onze toekomst, lijkt onze stem het minst belangrijk van allemaal. Dit heeft ook direct gevolgen op de politieke interesse van jongeren, onder 15 tot 18-jarigen ligt deze op een schamele 32%. Enorme hoeveelheden adviseurs, onderzoekers en vooral ook PR-managers komen met totaal impactloze oplossingen. Denk aan een kinderraad of een gesprek met een politicus begeleid door een youtuber. Met geen van deze oplossingen worden jongeren echt serieus genomen of krijgen ze echte invloed. Helaas blijft een van de meest effectieve manieren om jongeren bij de politiek te betrekken buiten beeld: het verlagen van de stemgerechtigde leeftijd.

Velen haken bij het horen van deze oplossing direct af. Zestienjarigen hebben niet bepaald de reputatie dat ze heel verantwoordelijk zijn en een enorme groep impulsieve pubers stemrecht geven lijkt op het eerste gezicht niet voordelig voor de samenleving.

Maar dat is het nou juist, door jongeren ook stemrecht te geven wordt onze democratie wel degelijk sterker. Een groter deel van onze bevolking krijgt de kans om te worden gerepresenteerd en jongeren staan klaar om die kans te pakken. Kijk naar Oostenrijk, het eerste land in Europa met een stemgerechtigde leeftijd van 16. Hier is de opkomst onder 16- en 17-jarigen hoger dan onder jongeren boven de 18. De hoge opkomst onder 16- en 17-jarigen is extra belangrijk aangezien jongeren die vanaf hun stemgerechtigde leeftijd stemmen ook later in hun leven vaker hun stem zullen uitbrengen.

Verder laten jongeren in Oostenrijk zien dat ze niet alleen op komen dagen, maar ook zelfstandig hun stem kunnen uitbrengen. Dit zou overigens geen verassing moeten zijn, jongeren mogen dan misschien geen interesse hebben in de politiek, maar ze hebben zeker weten een mening over maatschappelijke onderwerpen. Het zijn niet voor niets jongeren die staken voor het klimaat, de Black Lives Matter beweging op sociale media groter dan ooit hebben gemaakt en zich laten horen over hoe het coronabeleid hen raakt. Door jongeren toegang te geven tot de politiek kan hun activisme, maar ook hun persoonlijke zorgen worden omgezet in politieke interesse.

Deze politieke interesse kan nog verder worden vergroot via het onderwijs. Als zestienjarige zit je nog dagelijks in de klas en via lessen burgerschap of maatschappijleer ontwikkel je democratische normen en waarden. Je kunt je voorstellen dat leerlingen makkelijker voor dit soort lessen te motiveren zijn als ze stemgerechtigd zijn en stemmen niet voelt als een ver-van-mijn-show. Door de stemgerechtigde leeftijd te verlagen naar 16 en vanuit het onderwijs stemmen te stimuleren kan ook politieke ongelijkheid worden verkleind. Op dit moment stemmen jongeren met een praktische opleiding minder vaak dan jongeren met een theoretische opleiding. Dit gat moet gedicht worden en scholen kunnen daar een rol in spelen. Zo kunnen er stembureaus worden geopend op school en kan er in de aanloop naar verkiezingen veel aandacht worden besteed aan politiek in de les.

Het is duidelijk dat de stemgerechtigde leeftijd omlaag kan. Nee, dat moet zelfs. Als je wil voorkomen dat de toekomstige generaties de politiek de rug toekeren dan moet je niet alleen maar luisteren, je moet jongeren een echte stem geven. De democratie wordt er sterker van, de politieke ongelijkheid wordt er kleiner van, de representatie wordt er beter van en alle jonge activisten worden er een stuk blijer van.

Beeld: Manny Becerra via Unsplash

Mail

Jazz Komproe (2003) studeert Politicologie, filosofie en economie aan de VU in Amsterdam en is voorzitter van DWARS Amsterdam.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Een excuus in een klein restaurant

Een excuus in een klein restaurant

Ettie schreef een brief aan Jochum, die hem ontroerde. Hij besloot een brief terug te sturen over excuses, ouders en wat het betekent om zowel een cis-man én queer te zijn. Lees meer

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Vorige week schreef Jochum een brief aan Ettie over zijn ervaring met queer-zijn, biseksualiteit en identiteit tijdens zijn jeugd. In deze brief reageert Ettie met haar eigen ervaring en vraagt ze zich af of iedereen queer zou kunnen zijn. Lees meer

De schipperende kameleon: zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

De schipperende kameleon: Zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

Eric van der Burg was op bezoek bij Zomergasten. Marthe van Bronkhorst geeft in dit artikel haar scherpe analyse op de aflevering. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - Brief 2

Wie wil nou een slachtoffer zijn?

Jochum ontving een brief van Ettie over zijn nooit-verstuurde brief aan zijn jeugdliefde. Ettie vindt dat Jochum de vrijheid van de queeridenteit niet goed beschrijft. Hij besluit Ettie een brief terug te sturen en op haar kritiek in te gaan. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - brief 1

Het privilege van lesbisch-zijn

Een nooit verstuurde brief die door Jochum Veenstra op Hard//Hoofd gepubliceerd werd, begon een eigen leven te krijgen in het hoofd van Ettie, die niet zo goed wist wat ze ervan moest vinden en er toen maar over besloot te schrijven. Het resultaat is een niet-verstuurde brief die ze toch besloot op te sturen. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al veertien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar