Asset 14

Idols en het stilstaan van de tijd

Hard//Talk: Depressie 1

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Marx zei het al, de geschiedenis herhaalt zichzelf, eerst als tragedie, dan als klucht. Jens kijkt honderdvijftig jaar later naar een nieuwe serie van Idols en beseft dat dat waar is.

In maart 2003 waren de dansvloeren op zaterdagavond leeg. Heel Nederland stemde af op de bloedstollende afvalrace van Idols. Elk weekend identificeerden we ons massaal met het gewone talent van de straat. De mysterieuze Hind, de knappe Jim en de doorsnee Jamai. Het geluk viel de gelukkigen toe. Konden wij daar misschien ook staan? 13 jaar en 85 spin-offs later blaast RTL de oude serie nieuw leven in. Tijd en vooruitgang lijken niet altijd elkaars beste vrienden te zijn.

De talentenjacht werd exemplarisch voor een soort cultuur die we massaal op de bank, samen met een zak chips, verorberden. Elke kreuk werd gladgestreken en elk onderscheid dat we gewend waren te maken werd opgeslokt en door deze fabriek in een mal gewurmd. De punkjongen, het operameisje en het popidool. Zelfs voor de zingende huisvrouw die zich herkent in de teksten van Kurt Cobain was er plek. We kregen Popstars, X-Factors en Voices Of Holland. We kregen zware en lichte kost. We kregen hoog- en laagcultuur. We kregen deskundigen en amateurs. Één pot nat. Om vervolgens de tot God verheven idolen, als de laatste kijkcijfers waren geteld en de lampen in de studio uit gingen, over te laten aan de onverbiddelijke wetten van de realiteit.

Voordat we goed en wel bekomen waren van dit eindeloze broeinest aan ‘artiesten’, staken de commerciële oproepen hun nek al uit voor het recht op al het andere talent dat ons land rijk was. Want stel je voor dat je een ambitieuze mentalist bent en al jaren in slaap valt onder een poster van Uri Geller? Of dat alleen je moeder je keer op keer complimenteert met de prachtige gelaagdheid van je taarten? Iedereen heeft talent! In onze vraatzucht gingen we naarstig op zoek naar nieuwe musicalsterren, modellen, chef-koks, K3-leden, dirigenten, dansers, kindersterren en grappenmakers. Er kwam zelfs een show waar je alleen ‘talent’ hoefde te hebben, wat dat ook was, zodat zelfs de figuurballon-hobbyist uit Assen zijn roeping leek te kunnen verzilveren.

Jeroboams_Idolatry
Nu, 13 jaar later, zijn we weer terug bij af. Idols is terug maar lijkt nogal veel moeite te hebben Idols te zijn. De jury probeert met dezelfde maniertjes het elan van weleer hoog te houden, kijkt elkaar net te vroeg al aan, knikkend dat dit simpelweg het allerbeste moet zijn dat ze ooit hebben gehoord. Martijn Krabbé moet duidelijk wennen aan z’n nieuwe rol. Gepromoveerd van schouder om op te huilen in de green room naar de man met de hakbijl in de jury, schiet hij vol bij een Ariana Grande-impressie van een Christina Aguilera-impressie. Eva Simons onderbreekt een ietwat onzekere puber om te laten zien dat zij wél de hoge noot haalt die het makke lammetje op de ster niet in de tas heeft. Idols 2.0 is of té sentimenteel, of té nep, of té enthousiast of té bot. Idols doet Idols na en de imitatie slaat de plank mis. Zo wordt het programma zelf een van de kandidaten die auditie doet in zijn eigen show en jammerlijk faalt.

Er is echter niets zo exemplarisch voor het stilstaan van de tijd als de jurydeelname van oud-winnaar Jamai Loman. Alsof het allemaal een grote ironische klucht is. Ik zie het voor me. Over een aantal weken is de finale en wordt de kersverse winnaar omringd door gouden confetti. Trotse pauw Jamai loopt richting de superster in wording, gaat naast hem staan en schetst al fluisterend zijn roemrijke carrière: “Over 13 jaar mag je ook plaatsnemen in een Idols-jury die ons nadoet. Je mag op zoek naar een nieuw popidool. Dan sta je net als wij op deze plek. En mag je die kersverse ster vertellen dat hij over 13 jaar jouw plek mag innemen. Cool toch?”

Foto via Wikicommons

Mail

Jens Bezemer (1988) is Hard//hoofd-redactielid, studeert Filosofie van Cultuur en Bestuur aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en werkt als copywriter bij een reclamebureau. Jens verbaast zich nog wel eens. En schrijft dan een stukje. // jens@hardhoofd.com

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Een excuus in een klein restaurant

Een excuus in een klein restaurant

Ettie schreef een brief aan Jochum, die hem ontroerde. Hij besloot een brief terug te sturen over excuses, ouders en wat het betekent om zowel een cis-man én queer te zijn. Lees meer

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Vorige week schreef Jochum een brief aan Ettie over zijn ervaring met queer-zijn, biseksualiteit en identiteit tijdens zijn jeugd. In deze brief reageert Ettie met haar eigen ervaring en vraagt ze zich af of iedereen queer zou kunnen zijn. Lees meer

De schipperende kameleon: zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

De schipperende kameleon: Zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

Eric van der Burg was op bezoek bij Zomergasten. Marthe van Bronkhorst geeft in dit artikel haar scherpe analyse op de aflevering. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - Brief 2

Wie wil nou een slachtoffer zijn?

Jochum ontving een brief van Ettie over zijn nooit-verstuurde brief aan zijn jeugdliefde. Ettie vindt dat Jochum de vrijheid van de queeridenteit niet goed beschrijft. Hij besluit Ettie een brief terug te sturen en op haar kritiek in te gaan. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - brief 1

Het privilege van lesbisch-zijn

Een nooit verstuurde brief die door Jochum Veenstra op Hard//Hoofd gepubliceerd werd, begon een eigen leven te krijgen in het hoofd van Ettie, die niet zo goed wist wat ze ervan moest vinden en er toen maar over besloot te schrijven. Het resultaat is een niet-verstuurde brief die ze toch besloot op te sturen. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer