Aanstaande zondag zijn in Duitsland verkiezingen en Merkel gaat ze winnen. De campagne is uitzonderlijk onspectaculair. Leed de christendemocratische CDU in afgelopen jaren nog pijnlijke nederlagen in regionale verkiezingen, nu lukt het de sociaaldemocratische SPD maar niet een vuist te maken: de opgestoken middelvinger van SPD-lijsttrekker Steinbrück was een machteloos gebaar. Vreemd is dat niet, want Merkel is de afgelopen jaren tamelijk succesrijk geweest met een politiek van keine Experimente, die grotendeels een voortzetting was van beleid dat al is uitgezet onder Schröder en in de grote CDU-SPD-Koalition. Het is een keuze tussen worst met bier en bier met worst. Juist Merkels rechtse coalitiepartner de FDP kwijnt weg; de grootste blunder van Merkel-II was uitgerekend dat ze de Grünen hun zin gaven en in de nasleep van Fukushima versneld de kerncentrales sloten, waardoor Duitsland de komende decennia onverminderd bruinkool stookt.
Toch zouden we ons wat drukker mogen maken om die supersaaie Duitse Bundeswahl, want in feite kiezen de Duitsers wel de president van Europa. De machtigste persoon in de Europese Unie is zonder meer niet Van Rompuy, niet Barroso, maar Merkel. Die Chefin heeft niet om die positie gevraagd en de haar europolitiek bestaat dan ook hoofdzakelijk uit Europa bij elkaar houden en Duitse belangen behartigen. De begrotingssoberheid die in Nederland onder vuur ligt, werkt in Duitsland vrij aardig (daar hebben ze óók zwakke banken, maar geen huizenzeepbel en wel een economie die echte dingen maakt). De lage rentestand en het overschot op de handelsbalans zouden wel eens direct verband kunnen houden met de malaise elders, maar Merkel kan daar moeilijk campagne tegen gaan voeren. De politiek van pappen en nathouden inzake de eurocrisis is óók omdat Duitsland zelf de grootste schuldeiser is; het resultaat is dat Griekse demonstranten Merkel afbeelden met Hitlersnor en Duitsers Europa associëren met Griekse klaplopers, maar Griekenland is nog altijd niet failliet.
Alleen, daar gaat de Wahlkampf niet over: “Europa” is geen populair thema, es geht um die Wirtschaft. Dus volgende week hebben we vreemde Europese presidentsverkiezingen: ze gaan niet over Europa, de uitslag is voorspelbaar en alleen Duitsers mogen stemmen. Ik oefen vast op Beethovens negende.