Wat bereikt Sap zonder stekkerdoos, en wat hebben Haagse politici en grote loopvogels met elkaar gemeen?" /> Wat bereikt Sap zonder stekkerdoos, en wat hebben Haagse politici en grote loopvogels met elkaar gemeen?" />
Asset 14

Ben jij een antisemiet?

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Deze week vijf korte commentaren van onze redacteuren.

De Hofstad

Struisvogels

Soms lijkt de politiek wel een grote struisvogelboerderij: allemaal zo lang mogelijk je kop in het zand steken. Dat kun je doen door je te concentreren op bijzaken, of door het de hele tijd ergens over te hebben zonder daadwerkelijk iets te doen.
Struisvogels steken bij dreigend gevaar niet hun kop in het zand, heb ik me laten vertellen. Maar zo gemakkelijk laat ik me een fijne metafoor niet afhandig maken: ik ondervang dat probleem – heel toepasselijk – door het te negeren.
De PvdA heeft er na de muilpeer van Pim tien jaar over gedaan om een leider te kiezen die met gezag en ervaring over straatschoffies praat. Iets wat de natuurlijke achterban wel op prijst stelt. Fijn, maar dat probleem is de afgelopen jaren wel genoeg 'benoemd', de tijd om er iets aan te doen is zelfs al bijna verstreken. Gelukkig, en ik vrees toevallig, schijnt die Samsom ook verstand van energie te hebben.
De grootste struisvogel is Premier Rutte. Wilders organiseerde twee prachtige nederlagen door Europa het gedrag van onze premier te laten veroordelen en ons kabinet te weerhouden van een veroordeling van geweld (!) door kolonisten in Israël. Wilders speelt niet om te winnen, hij speelt om anderen te laten verliezen. Rutte dacht: “Ik houd mijn mond, laat die blonde maar blaten.” Heel even leek dat te werken en stond hij boven het gekrakeel.
Nu wordt duidelijk dat hij gewoon een wegkijker is. Hij maakt liever een misogyne partij (de SGP) en een xenofobe politicus het hof, dan dat hij een liberaal alternatief formuleert. Deze struisvogel heeft zijn blauwe verendek afgeschud. Let op mijn woorden, rond 2022 stelt de VVD de vraag: wil de echte liberaal opstaan.

Door Jan Postma

Machtige Media

Sap zonder stekkerdoos

Dat we leven in een tijd waarin het niet gaat om wat er gezegd wordt, maar om domme show, weten we sinds Jolande Sap in de Tweede Kamer haar punt probeerde te maken met behulp van een stekkerdoos. Schijnt dat een andere Groenlinkser onlangs iets soortgelijks deed met een kinderpuzzel. Tenenkrommend dat een partij met een hoogopgeleide achterban verzandt in kindertaal.
Het kan natuurlijk altijd inhoudslozer. Neem Wakker Nederland, dat met het programma Vandaag de dag elke ochtend vier blokjes van een kwartier vult met items die eindeloos worden herhaald. Hoogtepunt van de afgelopen weken was een serie over een Amerikaanse terminaal zieke man die een schip had gebouwd van ijsstokjes. Op achtereenvolgende dagen kon je met slaap in je ogen zien hoe de man moest huilen omdat (1) de boot was gezonken; (2) de boot uit het water werd gehaald en in tweeën brak; (3) hij een speeltuin mocht uitzoeken om het schip te plaatsen. Die laatste tranen waren van geluk.
De anchorwoman van Wakker Nederland, Eva Jinek, heeft op zondagochtend haar eigen talkshow. En laat Jolande Sap daar nou net het afgelopen weekend te gast zijn geweest. Die had iets onaardigs over de VVD geschreven en mocht dat tussen twee VVD’ers op de bank verantwoorden aan een partijdige Jinek, die Sap als een blozende pitbull aanviel. Telegraaflezers en Wakker Nederland-kijkers juichten op Twitter. Wat een show! Wat er werkelijk gezegd werd deed er voor hen niet toe.
Wat deed Jolande? Die deed wat je moet doen in een leeuwenkuil: rustig blijven en praten over de inhoud. Geen stekkerdoos te bekennen. Reaguurders hoorden het niet, die buitelden over elkaar heen met grapjes als "Jinek perst Sap uit". Maar eigenlijk deed Sap het best goed, zo zonder stekkerdoos.

Door Kelli van der Waals

Nieuws in beeld

Het dubbele paspoort is in de mode.

Illustratie: Elise van Iterson

Commentaar

Ben jij een antisemiet?

Afgelopen week verwijderde VPRO Dorst na veel kritiek een bijdrage met de naam De Kolonisten van de Westelijke Jordaanoever, een kritische satire op het Israëlische nederzettingenbeleid in de vorm van een spelhandleiding naar het idee van Kolonisten van Catan. In het spel was het “Anne Frank huis” een overwinningspunt en kon je kaarten spelen met “Joodse gierigheid” en “Typische handelsgeest”.
Tegelijkertijd publiceerde weblog dejaap.nl een stuk onder de titel Ben ik een antisemiet?, waarin de schrijver betoogt dat de door hem geplaatste spotprent geen antisemitisme is, maar legitieme kritiek op Israël. Zijn boodschap tegen de criticasters: jullie verwarren kritiek op Israël met antisemitisme.
In de spotprent wordt Israël uitgebeeld door een sjofel mannetje met een baard, uitpuilende ogen en, ja, hoe kan het ook anders, een opvallend grote neus. Op zijn hoedje staat een davidster.
De schrijver claimt, net als de VPRO, dat het gebruik van stereotypen en de verwijzing naar vooroordelen gebruikelijk zijn bij spotprenten en satire. En dat klopt. Satire van George W. Bush maakte vaak gebruik van het vooroordeel dat hij dom zou zijn. Maar misschien had dat daadwerkelijk ook iets met Bush te maken. Interessant is echter dat het sjofele mannetje, evenals de bovengenoemde spelkaarten, niets te maken heeft met Israël, maar enkel de negatieve stereotypering echoot van De Eeuwige Jood: een propagandistisch verzinsel, geworteld in de eeuwenlange traditie van Europees antisemitisme.
Dat kritiek op Israël soms onterecht verward wordt met antisemitisme is oud nieuws. Maar laten we vooral niet blind zijn voor het feit dat de verwarring andersom evengoed plaatsvindt.

Door Elon Heymans

Rolmodel

Vogue

Dinsdag werd de eerste Nederlandse Vogue-cover gepresenteerd in Conservatorium Hotel te Amsterdam. "Een willekeurige Libelle uit de jaren vijftig met de uitstraling van een natte krant", was één van de reacties die ik hoorde. Vanuit modekringen was er over het algemeen niettemin veel lof voor het project van voormalig Glamour-hoofdredacteur Karin Swerink. In het diepste geheim is er gewerkt aan deze eerste editie, die vandaag in de Bijenkorf als ‘collector’s edition’ te koop is, en vanaf morgen in alle winkels zal liggen.
Nu moet ik toegeven dat de cover (‘kuffer’) inderdaad een hoog retro-gehalte heeft: de in snoepjeskleuren getooide up-and-coming modellen Romee Strijd, Ymre Stiekema en Josefien Rodermans roepen associaties op met vroeg werk van modefotograaf Richard Avedon en zijn Hollandse tijdgenoot Paul Huf. Schattig, een beetje truttig en niet bepaald vernieuwend. Wellicht pleit het voor de redactie dat ze niet voor de makkelijke weg hebben gekozen een gearriveerd Hollands topmodel als Doutzen Kroes of Lara Stone als covermodel te gebruiken, hoewel die laatste waarschijnlijk in staat was geweest deze keurige bedoening iets meer bite te geven.
Desondanks wil ik me nu eens niet aansluiten bij de cynici: laten we Vogue NL een eerlijke kans geven! Het is zo makkelijk om altijd maar te roepen dat Nederland geen modeland is, en de gemiddelde Nederlander het stijlgevoel van een Drentse veenboer nooit is ontstegen. Maar zijn we niet ook het land van Viktor & Rolf, Eric Frenken en Michael van der Ham (die onlangs op de Londense modeweek hoge ogen gooide met zijn voorjaarscollectie)? Karin Swerink mag dan geen Anna dello Russo zijn (de excentrieke editor-in-chief van Vogue Japan), ze heeft dit toch maar mooi van de grond gekregen. Ik geloof in Karin. En ik geloof dat ik, wanneer ik morgen de Nederlandse Vogue opensla, eindelijk eens verrast zal worden met artistieke fotografie, sterke modejournalistiek en interessante interviews.
Ik WIL het geloven.

Door Sanne Rispens

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer