Asset 14

Sorry

Hard//Talk: Depressie 1

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Bij een publieke blunder lijken publieke excuses nooit ver weg. Jens Bezemer vindt dat we dat vooral aan onszelf te danken hebben.

Het regent excuses de laatste tijd. Shell en Exxon balen oprecht van de overlast die ze de Groningers hebben bezorgd. Sorry. Hillary Clinton heeft ongelofelijk veel spijt dat ze de helft van de Trump-aanhangers racisten, seksisten, homofoben, xenofoben en islamofoben heeft genoemd. Sorry. En Mark Rutte is ontdaan omtrent het niet nakomen van zijn verkiezingsbeloften. Sorry.

Excuses. Als we ze niet meer hebben, bieden we ze maar aan. ‘Sorry’, en het sentiment dat er eigenlijk mee bedoeld wordt, loopt als een schandelijk rood draadje door de tijd heen. Toch is dat niet altijd zo geweest. Het Engelse ‘apology’ stamt af van het Griekse ‘apologia’. In plaats van het boetekleed aantrekken, betrof de oude Griekse versie juist een speech ter zelfverdediging. ‘Apologie van Socrates’ is dan ook niet een spijtbetuiging van de filosoof, maar een gestileerde en retorische redevoering tegenover een jury van vijfhonderd Atheners.

In 2.500 jaar hebben excuses een transformatie doorgemaakt tot mogelijk een van de meest loze uitlatingen van onze tijd. Een publieke verontschuldiging is mosterd na de maaltijd, met een kinderlijk karakter. Zoals de kleine jongen die spijt betuigt na het jatten van vier zure matten bij de Jamin of de puber die met man en macht een taakstraf probeert te ontlopen. ‘Sorry, het spijt me echt.5299579966_846d4cb9ea_bOndanks het kinderlijke karakter waar publieke schuldbetuigers blijk van geven, zijn er beroemde volwassen voorbeelden in overvloed. Bill Clinton, Tiger Woods, Richard Nixon, Lance Armstrong. Negen van de tien keer is de daad waar degene zich voor verontschuldigt een eerlijker moment dan de spijtbetuiging achteraf. Toch hechten we er collectief, met name in de politiek, opmerkelijk veel waarde aan. Maar waarom is Ruttes excuus een ‘uitstekende zet’ voor de VVD-campagne? Waar zit de voldoening in bij het horen ervan?

Het lijkt erop dat we de donkere kant van de mens liever niet onder ogen willen zien. We drukken het weg in een geruststellend refrein van ‘hij zal het wel niet zo bedoeld hebben’, ‘in de heat of the moment gebeuren dat soort dingen’, of ‘het was waarschijnlijk groepsdruk’. Het neveneffect van al deze loze excuses is echter minder wenselijk. Hoe vaker we onder de indruk zijn van spijtbetuigingen, hoe vaker mensen geneigd zullen zijn ze te gebruiken. Zo blijven we ons slechte handelen verbloemen en kukelen weer achterover van verbazing als men opnieuw de fout in gaat.

Wellicht is het daarom tijd om wat vaker te accepteren dat mensen fouten maken en die andere pedagogische klassieker uit de kast te trekken, namelijk de ‘ik beloof dat ik het nooit meer zal doen’. Inclusief een periodieke check of de jonge bandiet zich wel aan de regels houdt. Resultaat zal waarschijnlijk niet uitblijven zodra er wat minder gelet wordt op woorden en wat meer op handelen. En ja, het is ironisch dat die laatste zin uit de pen van een tekstschrijver komt.

Sorry.

Mail

Jens Bezemer (1988) is Hard//hoofd-redactielid, studeert Filosofie van Cultuur en Bestuur aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en werkt als copywriter bij een reclamebureau. Jens verbaast zich nog wel eens. En schrijft dan een stukje. // jens@hardhoofd.com

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer