Illustratie: Elise van Iterson

Het scherpste commentaar van het web richt deze week de pijlen op het internet, de Tweede Kamer, de wetenschap en het feminisme. En waar is Houellebecq?" />

Illustratie: Elise van Iterson

Het scherpste commentaar van het web richt deze week de pijlen op het internet, de Tweede Kamer, de wetenschap en het feminisme. En waar is Houellebecq?" />
Asset 14

De boom in

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Onze redacteuren zijn uitgerust teruggekomen van vakantie, maar daardoor niet minder verontwaardigd. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Vijf korte commentaren, in woord en beeld, van onze redacteuren.

Illustratie: Joost de Haas

Commentaar

Jouw generatie

Als het over mijn generatie gaat, moet ik altijd denken aan Roger Daltrey van The Who, die tijdens de Ground Zero-concerten My Generation stond te zingen. 37 jaar na dato, en met kort haar. Inderdaad, Roger, your generation.
Deze week werd niet alleen 9/11 herdacht, maar ook het twintigjarig bestaan van internet. Je zou er haast sentimenteel van worden, als je voor het gemak vergeet dat internet vóór 2000 behalve traag ook vooral heel saai was. Moeten we dan nu met Hardhoofd onze verjaardag gaan vieren, als internetgeneratie die volwassen is geworden in de schaduw van afwezige torens?
Each man is a patriot of his own age. Het heeft nou eenmaal weinig zin om tegen tegenwoordig te zijn: wie dweept met het verleden of droomt van de toekomst maakt altijd een tweederangs versie van het heden. Maar daarom hoef je je identiteit nog niet te ontlenen aan een aangevreten stuk fruit op je laptop.
Hoe experimenteel Hardhoofd soms ook is, er is nog altijd ouderwetse redactie bij nodig, en die leuke filmpjes van onze videoredactie zijn vooral ook hard werk. Al vul ik een blog, staat dit in een e-zine, en betaal ik de huur door een website en nieuwsbrief bij te houden, van de term Generation 2.0 gaat mijn hart niet harder kloppen. In 2004 kocht ik mijn eerste mobiele telefoon. Die heb ik nog steeds.
My Generation was overigens in 1965 een hit onder de mods, een subcultuur die zijn naam had afgeleid van “modernists”. Zoek ze maar op in Wiki. Het zijn net hipsters.

Door Floris Solleveld

De Hofstad

De boom in

Tofik Dibi (GroenLinks) vroeg zich af of het misschien niet een keer tijd werd voor een debat over de aanslagen in Noorwegen, de raakvlakken met Nederland en xenofobie. Niet zo verrassend misschien, aangezien Geert ‘de grote gedoger’ Wilders maar liefst dertig keer genoemd wordt in Breiviks manifest. Misschien dan ook niet zo verrassend dat het CDA, de VVD en de PVV geen dringende behoefte hebben aan een dergelijk debat. De PVV deed, nog een verrassing, bij voorbaat al niet mee.
De rest van de oppositiepartijen haakten niet aan bij Dibi. Waar de verontwaardigde Alexander Pechtold Mark Rutte eerder nog ter verantwoording riep over zijn gedoogpartner, heeft men nu ‘moeite met de beperkte breedte van het onderwerp’. De PvdA heeft eerder behoefte aan een debat over ‘tien jaar heftige integratiediscussie’. Een discussie over een discussie dus. Ieder zijn behoeftes.
Terwijl we met volle teugen blijven genieten van Wilders' retoriek tegen de islam, en tegen links in het algemeen, moeten we toch maar geloven dat de aanslagen in Noorwegen niets met de PVV te maken hebben. "De gedachte dat het handelen van Breivik min of meer het gevolg is van breder heersende ideeën en gevoelens deelt het kabinet niet", aldus minister Donner in een brief aan de Tweede Kamer. Met andere woorden, volgens Wilders kan links collectief de boom in, en de oppositie vraagt: hoe hoog?

Door Meredith Greer

Nieuws in beeld

De Franse schrijver Michel Houellebecq is spoorloos.

Illustratie: Elise van Iterson

Rolmodel

'Stand by your man...'

In afwachting van het nieuwe seizoen van Mad Men verschenen maar liefst drie nieuwe series die zijn geïnspireerd door hetzelfde tijdperk. Zo produceerde ABC Pan Am, NBC komt met het wat afgezaagde Playboy Club, en zelfs de BBC deed mee. De Britse zender programmeerde deze zomer The Hour, een serie die zich afspeelt in 1956, achter de schermen van het nieuwsprogramma met dezelfde naam.
De weerspiegeling van het leven van vrouwen vlak voor de tweede feministische golf wordt in sommige gevallen (Pan Am, Mad Men) op realistischer wijze weergeven dan andere (Playboy Club), maar wat duidelijk wordt is dat het zeker geen makkelijke tijden waren. Vrouwen die ervoor kozen om de functie van traditionele huisvrouw naast zich neer te leggen en te gaan werken, werden voortdurend gekleineerd door zowel hun collega’s als hun naasten. Maar ook de huisvrouwen doorstonden een hoop. Mad Men's Betty Draper is het schoolvoorbeeld van de ongelukkige, verbitterde vrouw die, gevangen in haar rol, uithaalt naar de buitenwereld - met in de ene hand een Martini en de andere een Lucky Strike.
Dat Betty Draper meer dan een fictioneel figuur is, blijkt wel uit de vandaag gepubliceerde interviews die 47 jaar geleden met Jackie Kennedy werden afgelegd, luttele maanden nadat haar man werd neergeknald. Hieruit blijkt, zo schreef de New York Times afgelopen maandag, dat deze ideale echtgenote meer was dan een vorstelijk stijlicoon. Ze haalt bijna vals uit naar talloze bekenden. Zo is Dr. Martin Luther King Jr. een ‘phony’, noemt ze Indira Ghandi ‘a real prune, bitter, kind of pushy, horrible woman’ en is Charles de Gaulle een ‘egomaniac’. Je zou denken dat een vrouw van haar kaliber zich in zou weten te houden ten overstaan van de pers, maar Jackie was welbewust van het feit dat deze uitspraken werden opgenomen voor het nageslacht. Over haar Jack zegt ze dan ook niets dan goeds. Kijk, dat doet Miss Draper haar dan niet na. Je hoort Tammy Wynette bijna zingen: Stand by your man...

Door Ava Mees List

Commentaar

Een sympathiek hoofd

Een vriendelijk hoofd waarvoor je niet denkt te hoeven vrezen, een sympathieke naam en een indrukwekkende staat van dienst: dat doet wat met je, psychologisch gezien. Onwillekeurig komt een gevoel van betrouwbaarheid bovendrijven. Misschien moet er eens sociaalpsychologisch onderzoek naar worden gedaan, want de afgelopen week bleek het tenminste tweemaal onterecht. Zo schreef Kasper van Royen op deze site in lyrische woorden over Von Triers Melancholia (platte kitsch, volgens ondergetekende) en bleek de Tilburgse hoogleraar Diederik Stapel een wetenschappelijk fraudeur.
De vertrouwenwekkende eigenschappen van Stapel hadden op menigeen een uitwerking, zo ook op zijn vooraanstaande collega-hoogleraar Roos Vonk. Op haar blog en in de eerste aflevering van een nieuw seizoen Pauw & Witteman trok zij het boetekleed aan vanwege een recente samenwerking met hem in een discutabel onderzoek naar een onderscheid tussen vleeseters en vegetariërs op sociaal niveau.
De wrange ironie wil dat de universiteit in dezelfde week dat ze Stapel op non-actief stelde, ook vol trots bekendmaakte te zijn toegetreden tot de wereldwijd honderd beste academische instellingen op het gebied van de sociale wetenschappen. Een resultaat waaraan een hoog aangeschreven hoogleraar als Stapel met zijn wetenschappelijke publicaties zeer waarschijnlijk een significant steentje heeft bijgedragen.
Terwijl Kasper van Royen doodeenvoudig een mening debiteert (die ondergetekende normaliter slaafs volgt), hebben onderzoekers als Stapel en Vonk hogere pretenties: zij willen kennis met de wereld delen, ‘de waarheid’ zelfs misschien. Die hogere pretenties stellen ook hogere eisen. Elk gegeven in twijfel durven trekken is er daar een van, zelfs als dat gegeven wordt gepresenteerd door een vriendelijk hoofd met sympathieke naam en indrukwekkende staat van dienst.

Door Boy van Dijk

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer