Asset 14

Stop met backpacken

Hard//talk: Stop met backpacken

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Terwijl op middelbare scholen door het hele land straks de laatste examenvragen worden beantwoord, zijn de tickets naar verre oorden al aangeschaft en de backpacks ingepakt. Voordat we vertrekken, wil Dylan Meert ons vragen: zou je dat nou wel doen?

De zomervakantie komt eraan en iedereen is zijn vakantie aan het boeken. Hippe travelblogs zoals travellust.nl en de slimme marketing van bijvoorbeeld Kilroy vertellen ons namelijk dat we de wereld moeten ontdekken en andere culturen moeten leren kennen om ons blikveld te verbreden. Reizen, of liever ‘de wereld zien’, is de droom van iedereen die net van de middelbare school komt, maar wanneer al die jonge westerse mensen met een backpack de wereld rondgaan krijgen we eigenlijk één van de meest invasieve en disruptieve vormen van toerisme, waar we zo snel mogelijk mee moeten ophouden.

De voormontage van de Tegenlicht-documentaire ‘Reizen is het nieuwe roken’ zette me aan het denken. Is reizen een ongezonde gewoonte? Ook ik vertrok toen ik 19 jaar was naar Thailand, met een backpack. Solo travel, precies met die belofte van een authentieke ervaring. Ik ging nieuwe mensen leren kennen en een ander perspectief krijgen. Maar waar ik in terechtkwam was één groot pretpark, een continue stroom van dronken Duitsers en Australiërs, van plekken waarvan ik me afvroeg: wat doe ik hier eigenlijk? Een goed voorbeeld is de Full Moon Party, die elke maand gevierd wordt op het voorheen paradijselijke eiland Koh Pha Ngan.

Bacpacktoerisme dringt door tot in de haarvaten van de samenleving.

Het is niet alleen Thailand, de documentaire Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice toont bijvoorbeeld mooi aan hoe een dorp in Laos compleet verandert wanneer westerse backpackers hun intrede maken. De dorpelingen verkopen authenticiteit als product en wij maken van hun lokale cultuur een consumptiemiddel. Uiteindelijk is het hele dorp gericht op de toeristen, wat wel zorgt voor meer welvaart, maar ook voor meer interne concurrentie met als gevolg een verlies aan sociale cohesie en een lokale, duurzame economie.

Backpacktoerisme dringt door tot in de haarvaten van de samenleving. Door extreme, globale economische ongelijkheid kunnen jonge mensen reizen als goden in het buitenland, wat een extreem disruptief effect heeft op de lokale economie. Backpackers zelf lijken compleet
onwetend te zijn over dit effect en vinden vooral van zichzelf dat hun vorm van reizen superieur is, aangezien het gericht is op zelfontplooiing, het leren kennen van een andere cultuur en het verbinden met de lokale bevolking. Eenmaal aangekomen blijkt dat zo goed als onmogelijk en wordt er snel overgegaan op een westerse, comfortabele stroomversnelling van hostel naar hostel.

De ‘world traveller’ noemt zichzelf geen toerist en gaat al zeker niet ‘op vakantie’. Met een zelfingenomen attitude kijkt hij neer op hoteltoeristen, maar eigenlijk brengen beiden evenveel schade toe. Backpackers zijn zelfs een graad erger, aangezien hoteltoerisme toch nog enigszins te reguleren en controleren valt, en deze toeristen zich meer laten gidsen en ontvangen worden door professionals.

We moeten dus zo snel mogelijk komaf maken met het beeld dat backpacken dé manier is om authentiek en cultureel verantwoord te reizen. Het is evengoed disruptief, schadelijk en ecologisch onverantwoord toerisme. De ambitie om een ‘authentieke’ ervaring te beleven in het verre buitenland is erg oriëntalistisch en van het begin af aan gedoemd om te falen, aangezien de culturele en economische barrières te groot zijn om te overwinnen. Het alternatief zou zijn om naar een land te gaan met een vergelijkbare economische positie, met een cultuur die je kan bewonderen zonder die tegelijkertijd te verdringen. Vermijd hostels en tours, ga meer kamperen en regel je eigen vervoer. Kortom, het type vakanties waar je ouders je op meenamen. En o ja, het is wel degelijk vakantie, dus noem het ook zo.

Beeld: Simon Desmarais via Flickr

Mail

Dylan Meert is een filosoof uit Gent en programmamaker bij Pakhuis De Zwijger. Hij houdt van 's nachts wandelen in Amsterdam, Griekse yoghurt en Bialetti-koffie.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer