De masturbeerscène was wel heel aandoenlijk." /> De masturbeerscène was wel heel aandoenlijk." />
Asset 14

The Dictator

Admiraal-generaal Aladeen van het Noord-Afrikaanse land Wadiya wordt door zijn oom buitenspel gezet zodat het land een democratie kan worden en er miljarden kunnen worden verdiend aan de inheemse oliebronnen. Machteloos slentert hij over de straten van New York, tot hij hulp krijgt van een linkse activiste uit Brooklyn en een voormalige atoomwetenschapper uit zijn land. Kan de democratie voorkomen worden?

Kasper: Ik heb me heel erg vermaakt. Het was leuk om weer eens een gescripte film van Sacha Baron Cohen gezien. De laatste twee met Borat en Bruno draaiden vooral om zijn confrontaties met gewone mensen.

Sanne: Jij bent een kenner?

Kasper: Zo ver zou ik niet willen gaan, maar ik heb hem wel vanaf het begin van zijn carrière gevolgd. Toen hij begin jaren ’00 met Ali G op de Nederlandse televisie te zien was, was ik meteen verkocht. Dankzij dit soort scènes kan hij bij mij niet meer stuk.

Rutger: Hij is op zijn best in die guerilla-comedy met Ali G en Borat, en hij is een hele goede komische acteur (recent nog in Hugo). Maar als grappenschrijver ben ik niet overtuigd. Dan wordt het vaak erg flauw en banaal. "Ohhhhhh een piemel in beeld! Nou ja zeg!"

Kasper: Ik denk dat Baron Cohen van zichzelf helemaal niet zo’n humorist is. Hij doorziet vooral erg goed culturele verschillen en de ongemakken die daarmee gepaard gaan. Daar heeft hij zich tijdens zijn studie Geschiedenis ook in verdiept. Daarnaast heeft hij veel lef. Mijn vriendin houdt een kussen voor haar gezicht als we naar Borat kijken.

Rutger: Ah, hij is dus eigenlijk een antropologisch filosoof! Vertel eens, dr. Van Royen, wat is het thema van zijn oeuvre dan?

Kasper: Welnu, het komt mij voor dat Baron Cohen telkens weer aantoont dat er geen politiek midden is, en dat we allemaal hypocriet zijn. Beschaving is een illusie. Zo laat hij zien dat iedereen ‘slecht’ is, of dat nou een dictator is in een schurkenstaat, of enge linksdraaiende vrouwen met okselhaar en kwarktaart.

Sanne: Jij stelt feministen gelijk aan dictators. REALLY, son?

Kasper: Kijk, dat is het mooie van Baron Cohen, hij kan dat soort dingen zeggen als typetje. Ik wou dat ik hem was.

Sanne: Je lijkt ook wel een beetje op hem, Kas. Een beetje.

Kasper: Oh, dank je.

Rutger: Dus er is eigenlijk geen ‘goed’ en ‘slecht’? Vandaar de grap in deze film dat Aladeen de woorden ‘negatief’ en ‘positief’ allebei naar zichzelf vernoemd had, wat tot verwarring leidde bij die HIV-test. Dat was wel hilarisch trouwens.

Kasper: Dat heb jij Aladeen opgemerkt Rutger!

Sanne: Ik was bang voor heel veel flauwe grappen over verkrachting en genocide.

Rutger: Terwijl jij het hardst lachte om die abortusgrap.

Sanne: Oh ja, hahaha.

Kasper: Het was een beetje een potpourri van de verwachte smerigheden (waar ik mij niet aan kon ergeren, omdat het voor mijn gevoel er ook wel een beetje bij hoort) en echt wel slim bedachte grappen over de wereld waarin wij leven.

Rutger: Dat vind ik juist zo storend! Je weet dat Baron Cohen echt heel slim is, maar hij lijkt dat niet door te willen zetten. Als een puber die het niet cool vindt om hoge cijfers te halen. Het niveau gaat op en neer van briljante grap naar domme gorigheid. Ik ben niet tegen harde of gore grappen, maar deze waren zo slecht geschreven...

Sanne: Precies. Zelfs zaken als pedofilie of de Holocaust kunnen grappig zijn, maar dan moet het wel een fucking goede grap zijn. Hier ging het vaak niet verder dan 'iets grofs doen met een controversieel onderwerp'.

Kasper: Ik schaamde me vaak tijdens de film, omdat ik dan door mijn lachen heen Rutger naast mij afkeurend hoorde zuchten. Ik voelde me dan alsof hij me betrapt had bij het doen van iets viezigs.

Rutger: Zoals toen die geitenhouder die vrouw uit haar borsten ging melken.

Kasper: Hahahaha ja dat was zo slecht!

Sanne: Ik vond de masturbeerscène wel heel aandoenlijk.

Kasper: Ja! Dat vind ik ook zo mooi, dat zijn typetjes altijd ook iets tragisch hebben.

Sanne: Wel jammer dat hij dan daarna weer met die tissue door de winkel rent en zijn zaad afveegt aan de wang van het meisje.

Kasper: Hahahaha, ja dat was jammer.

Sanne: Het viel me nu wel voor het eerst op dat Baron Cohen echt sexy is. Jij dus ook, Kas. Steek die maar in je zak.

Rutger: Echt? Hoezo?

Sanne: Dat moet je aan mijn psychiater vragen.

Kasper: Dank je.

Sanne: Hoe vonden jullie dat de vrouwen ervan af kwamen? Ik verwachtte dat ze veel slechter naar voren zouden komen.

Kasper: Heb jij zo’n laag beeld van vrouwen dan?

Rutger: Hahahahaha!

Kasper: Ik heb niet gelet op vrouwen, die interesseren me over het algemeen ook niet zo. Ik vond ze niet echt knap ieder geval. Niet zo sexy.

Rutger: Ik vond ze ook niet echt geil.

Sanne: Megan Fox deed toch mee? Klootzakken.

Rutger: Wat? Zijn we eens niet seksistisch, is het weer niet goed.

Kasper: Ja, wat is dit nou?

Sanne: HOE IS DIT NIET SEKSISTISCH?!

Rutger: Nou... Ik kreeg geen zin in seks van de vrouwen in de film. Dus het had geen seksistisch effect op mij, eigenlijk.

Sanne: Hahahaha.

Rutger: Het plot was eigenlijk gewoon hetzelfde als in Coming To America van Eddie Murphy (ook al zo'n wisselvallige comedian), waarin een Afrikaanse prins een vrouw gaat zoeken in New York. Murphy gaat in de McDonald’s werken, Baron Cohen in een veganistisch-lesbisch-pacifistische winkel, maar het idee is hetzelfde.

Sanne: Ja en de naam Aladeen en zijn aankomst bij het VN-hoofdkwartier waren een verwijzing naar Alladin. Maar de grootste inspiratie was natuurlijk The Great Dictator van Charlie Chaplin. Het wordt zelfs op een gegeven moment letterlijk gezegd: “You will be a great dictator!” Ik denk dat Sacha Baron Cohen eigenlijk Charlie Chaplin wil zijn, met die typetjes en dat geheimzinnige gedoe rondom zijn eigen identiteit. Hij gaat altijd als een of ander karakter naar award-shows, anders niet.

Kasper: Het schijnt dat hij dodelijk verlegen is in het ‘echt’.

Sanne: In Chaplins film wordt Hitler geparodieerd; hier Kaddafi. Het is ook allebei een onwaarschijnlijk verhaal over persoonsverwisseling - Hitler wordt verwisseld met een joodse kapper die precies op hem lijkt, Aladeen met een geitenhoeder. Ook hier een sentimenteel einde waarin de dictator zich tot het volk richt en pleit voor naastenliefde en vrede (ik moet trouwens altijd janken van die scène in The Great Dictator).

Rutger: Maar Baron Cohen mag echt Chaplins schoenveters niet strikken. Hij is dapper in confrontaties, maar niet in het schrijven van zijn script. Op het einde was de dictator nog steeds een eikel.

Sanne: Chaplin zei in zijn autobiografie ook dat hij nooit op zo’n lichte manier met het onderwerp was omgegaan, als hij had geweten dat later de Holocaust zou plaatsvinden.

Kasper: Goed, dat einde was jammer. Maar ik blijf fan.

Rutger: Over de Holocaust gesproken: Ben Kingsley was ook totaal misplaatst in deze film.

Kasper: Wat heeft dat met de Holocaust te maken?

Rutger: Ben Kingsley speelde in Schindler’s List.

Kasper: Ah, die heb ik niet gezien. Ik kijk eigenlijk nooit films.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer