Asset 14

Django Unchained

Net als in zijn vorige film Inglourious Basterds, geeft Quentin Tarantino in Django Unchained zijn eigen luchtige draai aan een loodzwaar thema. De vraag blijft daarbij: hoe leuk is slavernij eigenlijk? Redacteuren Kasper, Rob, en Emma worden het niet helemaal eens.

Kasper: Jammer dat ik gisteren niet met jullie mee kon koffie drinken. Het is niet bepaald een fijne overgang: van Tarantino’s meeslepende filmwereld direct de orgelmuziek van de Kalverstraat instappen voor een door mijn fysio voorgeschreven dynaband bij de Perry Sport.

Rob: Het was sowieso een ochtend van heftige overgangen. Vanuit mijn bed vrijwel direct de slavernij van de negentiende eeuw in. Ik vroeg me van tevoren al af of ik dat wel aan zou kunnen.

Emma: En ging het? Want ik vond het eigenlijk moeilijk te doen. Ik heb heel veel stukken door mijn vingers naar het scherm gekeken.

Kasper: Dat je dat had bij het geweld tegen de slaven kan ik me goed voorstellen. Maar het geweld tegen de slechteriken was toch juist op z’n Tarantino’s: cartoonesk, over the top en daarmee ontladend. Of ervoer jij beide vormen als even lastig om aan te zien?

Emma: Nee ik keek moeiteloos toe hoe Django als een wraakengel twintig gasten kapot schoot.

Kasper: Die wraakacties leken wederom de opzet van deze film. Vergelijkbaar met zijn vorige, Inglourious Basterds, waar hij WOII ‘herscheef’ door Joden wraak te laten nemen op een wijze die je absurd kan noemen, maar die geheel klopt in de wetten van de filmwereld. Het heeft een louterend effect.

Rob: Ik werd daar, net als bij Inglourious Basterds, eigenlijk een beetje droevig van. Het voelt als een kinderlijke oplossing voor nare dingen die gebeurd zijn. En dan kan je wel doen van: “Haha, ik schiet Hitler en de slavenhandelaren neer met een machinegeweer”, maar eigenlijk zijn al die Joden natuurlijk gewoon afgeslacht en de slaven afgebeuld. Niks zoete wraak. Doffe ellende.

Emma: Ja precies! Het zijn beide voorbeelden van onbespreekbaar kwaad. Blijf met je grappige tengels van zoiets af, denk ik dan. Hard//hoofd-lieveling Charlie Brooker noemt de film "a preposterous cartoon romp through the laugh-a-minute world of slavery". Hij geeft vervolgens wel toe dat hij er om moest lachen als een "hallucinating pig".

Kasper: Ik heb er veel minder moeite mee dan jullie. Ik ben Tarantino er in zekere zin zelfs dankbaar voor. De emoties die wij mensen voelen, ons gevoel voor goed en kwaad, komt in zekere zin beter tot z’n recht in kunst dan in realiteit. Dat gaat terug tot de tragedies van de klassieke oudheid waar ook het grote publiek op afkwam om ‘catharsis’ te bereiken.

Rob: En dan krijg je in dit geval een lijdensweg plus wraak en een happy end.

Kasper: Het lijkt oppervlakkig, maar indien goed uitgevoerd werkt het altijd. Wij moeten het deel van onszelf niet ontkennen dat hier voldoening uit haalt. Bovendien komt er natuurlijk veel meer bij kijken, het is niet alsof Tarantino zo’n film uitsluitend maakt om dit effect te bereiken. Deze film was mooi romantisch, ongelooflijk grappig en esthetisch zat het weer piekfijn in elkaar, echt een lust voor het oog. Een grootse ode aan de spaghettiwestern, met zo nu en dan wat postmoderne gekkigheden die kenmerkend voor hem blijven.

Rob: Denken jullie dat ik een goeie slaaf zou zijn? Een huisslaaf om precies te zijn?

Kasper: Een witte huisslaaf? Eerder een huis-laaf. Oh, da’s misschien beetje flauw.

Emma: Ach flikker op Rob. Jij hebt vette autoriteitsproblemen, doorgaans.

Rob: Het doel van de onderneming waar ik voor werk en diens plek in de maatschappij gaan mij gewoon nauw aan het hart. Ook als slaaf. Candyland bijvoorbeeld, het bedrijf van de bad guy in de film, is een slecht bedrijf. Daar zou ik als slaaf zeker problemen mee hebben. Maar Triodos bank, een bank die geeft om de planeet, zou ik volgens mij prima trekken.

Emma: Haha, een bank die geeft om de planeet, maar wel slaven in dienst heeft.

Rob: Na het zien van deze film lijkt me dat in 1850 niet eens een ondenkbaar scenario. Ik vond het zelf opvallend hoe Tarantino je soms scènes voorschotelde waar je een beetje een ‘niks aan de hand gevoel’ bij had, waarna hij je vervolgens, door in te zoomen op iets wat zich al de hele tijd op de achtergrond afspeelt, liet beseffen dat er vreselijke dingen aan het gebeuren waren. Dat vond ik een mooie manier om te laten zien hoe zoiets absurds als slavernij verweven kan zijn in het alledaagse leven, op een sneaky manier.

Emma: Dat was heel sterk en te gek in die mandingo fight-scène. Je ziet, denk je, vanuit je ooghoek twee slaven gemoedelijk stoeien voor het haardvuur. Zoals broertjes dat doen. Totdat je beseft dat ze elkaar tot de dood moeten bevechten en dat je dat drie minuten lang niet doorhad.

Kasper: Precies, en dat vind ik nou zo sterk van de latere Tarantino, hoe hij het pijnlijk realistische met het louterend-cartooneske verweeft. Dat kan alleen in film en daarom ben ik blij dat hij dat doet.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer