‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld.
Struikelen over het prikkeldraad van een Gemini
Hij knipte kikkertongen af
Liet mij ze schilderen
Er sterven minimaal twee kikkers per dag
ook sterven er minimaal twee sterren per dag
Ik doe uitspraken die een kleine kans hebben op onjuistheden
Eindig dierenlevens om mijn eigen kleinte te verbergen
Sinds hij weg is
is mijn cyberrealiteit opeens een stuk zachter geworden
Als ingewanden die warm in een lichaam liggen
Niet dat het makkelijker is om te vergeten
ik voel me alleen meer thuis in mijn scherm
Alles verandert langzaam in een hologram
Ook mijn neusvleugels lijken doorzichtiger
Ik kruip in mijn handpalmen
Hij gaf me redenen om
mijn lichaam in twijfel te trekken
Ik weet niet wat er echt aan mij is
Op het randje van het bed hyperventileer ik de dag door
Het gevoel van doodgaan
Valt tussen meditatieposts
en ademinstructievideo’s
Hij liet Jupiter voor mij achter
Morgen kijk ik er nog eens naar
Trust the process my child
Ik weet niet hoe lang
mijn navelstreng was
voordat mijn moeder hem afknipte
Mijn navel is een portaal
Ik smeer hem in
met etherische oliën
in de hoop dat het ruimte creëert
om mijzelf in te kunnen verbergen
Ik grijp mijn alvleesklier en pers deze uit
Ik hoef geen vragen te stellen
Vandaag ben ik transparant genoeg om in mijzelf te geloven
Trust the process my child
Deze zelfgekweekte religie is een schimmel
Ik laat hen groeien in mijn baarmoederwand
De kleuring is optioneel
Het geloven
het rouwen
het heilig verklaren ook
Morgen is het enige wat vaststaat
De ridder van zwaarden, gender onbekend
Ik neem de tijd
Als er haast in het spel was
had ik Astro TV al gebeld
Dit moet ik zelf doen
Ik trek voorzichtig mijn eerste kaart
alsof ik langzaam een korst verwijder van mijn moederschip
Vergeet niet voordat je een kaart trekt het deck even goed te wassen
Ik hoop op de magiër de ster of de maan
De rest van de kaarten ken ik niet
De drang om mijn poriën
dicht te stoppen wordt groter
Ik begin hevig te zweten
Er ontstaan middelgrote veenplassen
onder mijn voeten
Ik dreg elke nacht onder een sterrenhemel
tot er niks meer van mij overblijft
Hoe langer ik zoek
hoe sneller ik verdwijn
Ik geloof wel dat er pillen zijn die je kan slikken
Stenen die je kan aaien
Kaarten die je kan wassen
Het is de botte schaar die mijn moeder gebruikte

Sander Ausems (1998) is een autodidactische maker die gedichten schrijft over onze drang naar controle en grip. In zijn werk worden er kikkertongen afgeknipt, noodberichten geluid en is er een mogelijkheid tot het ontstaan van zwarte gaten. Hij staat regelmatig op podia en heeft meerdere publicaties op zijn naam, o.a. op De Optimist en in de Seizoenszine

Ronja Bosgraaf (1997) is een digitale illustrator die zich vooral richt op illustraties met diepe kleuren, gepersonificeerde dieren en mystieke thema's. Ze probeert een verhaal te vertellen door middel van gelaagdheid en betekenisvolle objecten.