Asset 14

(geen dieren) eten

Ik ben vegetariër geworden toen ik besloot het boek Dieren Eten van Jonathan Safran Foer niet te lezen. Ik stond in de boekhandel en daar lag het, voor twee euro. Dat bedrag wilde ik er niet aan uitgeven en het risico dat ik van dat geld twee kleffe antibioticahamburgers van de McDonalds ging kopen, was sterk aanwezig. In gedachten ging ik al op zoek naar dat ene stukje augurk dat er altijd op zit.

De inhoud van het boek was me allang bekend. In mijn studententijd was ik een jaar lang hoofdredacteur van het studentenmagazine. Binnen de redactie, zeven man sterk, zaten op dat moment drie vegetariërs en na dat jaar vielen er nog twee voor het opgeven van vlees. Zij hadden het boek allemaal gelezen. ‘Dieren eten’ was een onderwerp dat gevoelig lag, zeker na een nacht doorwerken aan een nieuwe editie. Daarom probeerden we vaak met een grimas de angel uit de situatie te trekken als iemand een vleesgrapje op tafel gooide, met wisselend succes.

Ik hanteerde toen nog de standaard excuses van de vleeseter: ‘ik houd te veel van vlees’ en ‘ik eet ook wel eens vegetarisch, twee weken geleden nog’. Ik vond daarnaast dat ik een unique selling point had als carnivoor: ik lust geen kaas. ‘Wat kan een vegetariër zonder kaas?’ riep ik, kauwend op een stuk bacon. ‘Dan moet ik zeker veganist worden en dat is me echt te gortig hoor.’

1024px-FoodMeat

Nu sta ik aan het andere eind van het spectrum, want juist de manier waarop ik mijn kop in het zand wilde steken, daar in die boekwinkel, maakte dat ik het genoeg vond. Prima als ik vlees wil eten, maar alleen als ik me bewust ben van waar het vandaan komt. En stiekem wist ik dat al, daarom durfde ik Dieren eten niet open te slaan. Voor mij was er maar een conclusie mogelijk; ik stopte direct met het consumeren van dode dieren en dwong mezelf alsnog het boek te lezen.

Hierdoor heb ik regelmatig een nieuwe situatie om te de-escaleren. Het is absoluut niet mijn bedoeling een militante vegetariër te worden, die iedereen ervan probeert te overtuigen de bieflapjes op te geven. Alleen, als iemand mij vraagt waarom ik ben gestopt, lijk ik niets te kunnen zeggen dat niet belerend klinkt.

Mensen reageren bijzonder heftig. Ik heb alles al gehoord, van ‘de koeien van mijn oom krijgen helemaal geen antibiotica, dus je bewering klopt niet’, tot: ‘ik haat het dat de vegalobby ervoor zorgt dat jij denkt geen vlees nodig te hebben’. Ik heb allerlei suggesties gekregen voor mijn eetgedrag, zo bedacht iemand dat spek geen probleem was, want: ‘dat is toch van varken en niet van koe?’, en kan ik de keren dat ik hoorde ‘maar je kunt toch gewoon mínder vlees eten’ inmiddels niet meer tellen.

De oplossing die ik voor dit communicatieprobleem heb gevonden is simpel: eten. Steeds als het gesprek de kant van vlees eten op lijkt te gaan, prop ik iets in mijn mond en complimenteer ik degene die het eten heeft verzorgd uitvoerig. Ook dit zorgt soms voor verwarring, omdat ik eens iemand complimenteerde met de Croky chips die hij op tafel zette. Het voordeel van chips boven vlees is dat ik daarmee de lachers op mijn hand had, in plaats van de haters op mijn eetgedrag.

En is er even geen eten in de buurt? Dan houd ik een ingewikkeld verhaal over de invloed van mijn eetgewoontes op mijn algehele gesteldheid, dat ik verschillende dingen probeer, dit er één van is en ik gewoon kijk waar ik me lekker bij voel, snap je? De laatste keer dat ik dat zei, was hetgeen dat volgde op de stilte: ‘zal ik voor iemand een paar toastjes smeren?’

banner HH

Mail

Jozien Wijkhuijs is altijd journalist, schrijver, en radiomaker. Af en toe is ze ook hobbybarvrouw, literatuurwetenschapper, stadsgids en de irritante idealist op je feestje.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer