Asset 14

Daten als de dood nog naklinkt

Daten en rouw

Rouw laat geen enkel deel van het leven onberoerd, merkt Babet te Winkel na het overlijden van haar moeder. In dit persoonlijke essay onderzoekt ze de relatie tussen daten en de dood.

Toen mijn moeder bijna een jaar dood was, probeerde ik op een date het feit dat mijn moeder bijna een jaar dood was te vermijden. Ik bedoel, ik vergat het zelf heus niet. Ik wilde het gewoon niet zeggen. Maar wat zeg je dan wel, als alles wat je de afgelopen jaren hebt gedaan, samenhangt met mantelzorgen, ziekenhuizen, doodgaan en niet-doodgaan?

Daar hebben mensen het dus niet vaak over, over hoe rouwen je dateleven beïnvloedt – tenminste, niet als het niet je geliefde is die je bent verloren.

Ik heb een studievriendin met wie ik heel goed kan praten over onze fascinaties en over levenskunst. Toen we elkaar net kenden, luisterden we alle twee geïntrigeerd naar elkaar omdat er zoveel overeenkwam - maar op een zeker punt, hoe dichter we bij zingeving en de dood kwamen, namen we een radicaal andere afslag. Kort samengevat gaf voor haar de dood het leven zin; voor mij had het leven zin ondánks de dood. Over liefde praatte ik niet graag met haar, omdat ik me schaamde dat ook daar de dood binnengedrongen was. 

Ik wist niet of er plek was voor mijn pijn

‘Wanneer had jij voor het laatst seks?’ vroeg ze eens, toen mijn moeder bijna een jaar dood was. Het was niet op die laatste date geweest. Op die laatste date had ik niks te vertellen gehad. En daar was ik vervolgens zo mee bezig geweest dat er geen ruimte was om iets nieuws te laten ontstaan. Ik weet ook niet of ik die prille gevoelens zou hebben opgemerkt. De rauwe pijn van rouw neemt zoveel plek in, dat ik daarvoor wel heel goed had moeten opletten. Daar, zittend aan dat tafeltje met die date, was het niet het juiste moment geweest om al mijn gevoelens te voelen. Ik wist niet of er plek was voor mijn pijn. Dus schakelde ik weg. Stel je een ouderwetse radio voor. Het is alsof pijn en liefde op precies dezelfde frequentie spelen. Als ik wegschakel van de pijn, schakel ik ook meteen weg van de liefde. 

Een tijdje geleden zag ik die vriendin weer. We gingen wandelen langs de IJssel, die overstroomd is door de hevige regen die is gevallen. We troffen elkaar op het station en  vroegen bij het restaurant ertegenover of ze ook koffie hadden om mee te nemen. 

‘Met havermelk?’ probeerde ik.

Lopend langs de IJssel praten we over de route, het Kleine Leven en offline zijn. We lopen diep in de uiterwaarden: de rivierbanken waarin de IJssel de ruimte krijgt om te overstromen, maar tegelijkertijd van vrijelijk stromen wordt weerhouden. Dan vraag ik haar hoe haar dagen er zo uitzien naast haar werk. Ik denk aan de stapel boeken in haar werkkamer waarover ze de vorige keer vertelde, haar familie en specifiek haar zieke vader.

‘Mijn vader wordt niet meer beter. Hij heeft niet lang meer te leven, hoorden we een paar weken geleden bij de halfjaarlijkse controle.’

Ze vertelt over het verlangen naar aspecten die gewoon doorgaan

Dan volgt een gesprek, niet enkel over wat het betekent om te leven met de dood op de drempel, maar ook over hoe de naderende dood zoveel andere levensgebieden niet onberoerd laat. 

Ze vertelt over het verlangen naar aspecten die gewoon doorgaan (‘Mag mijn werk gewoon mijn werk blijven?’) en ook over hoe relaties erdoor veranderen. Zo wordt een gewoon verzoek van een kennis om even tickets bij haar ouders neer te leggen, zodat zijn dochter ze daar op kan halen, beladen (ik besef meteen dat op die datum zo ver in de toekomst haar vader er waarschijnlijk niet meer is). Een gesprek in de supermarkt dat begint met ‘hoe is het met je?’ kan ineens teveel zijn. Antwoorden dat de Dood op de drempel staat is veel te intiem voor een begin. Iets anders antwoorden te banaal, een leugen bijna.  

Ik vraag haar niet naar haar dateleven. Dus vertel ik ook niet dat het makkelijker wordt. Wel eerst nog wat moeilijker trouwens, maar daarna makkelijker. Dat is hoe dan ook een dooddoener waar je niet zoveel aan hebt op het moment zelf. Ik zeg niet dat hoe ouder je wordt, hoe meer mensen er ook verliezen kennen en fijngevoeligheid voor deze onderwerpen ontwikkelen. En dat als je jezelf durft te laten zien, er een selectie plaats vindt en je een aanzuigende werking hebt op mensen die ook met de zwaarte resoneren. Niet alleen in liefdesverbindingen, maar in verbindingen in het algemeen. Ik zeg haar niet dat ze sowieso haar eigen vorm moet vinden voor liefde en verbinding. 

In plaats daarvan gooi ik ons eeuwenoude balletje nog eens op: ‘Zeg, geeft de dood het leven zin?’

Mail

Babet te Winkel Babet te Winkel (1991) is opgeleid aan de Universiteit voor Humanistiek om mensen te begeleiden bij zingeving en levensvragen. Ze richtte Verlieskunst op om ruimte te creëren voor rouw en geeft rouwmassages.

Aida de Jong Aida de Jong (1995) is een illustrator en poppenmaker wonend in Utrecht. In haar werk zoekt ze vaak thema's die haar beangstigen, om er vervolgens met een nieuwe blik naar te kijken.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
het laatste
Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Komiek schreeuwt tegen wolk

Komiek schreeuwt tegen wolk

Of je vertelt de waarheid, bent grappig en wordt vervolgens gecanceld, óf je bent ‘politiek correct’ en daarmee helemaal niet meer grappig. Daar wil Jihane Chaara het even over hebben. Lees meer

Illustratie van twee bomen. De bomen zijn wit en kaal, en je ziet hun wortels en takken voor een achtergrond van een groene en paarse gradiënt.

Van bladeren tot wortels: liefhebben zonder te verliezen

Hoeveel van jezelf lever je, dan wel niet onbewust, in om samen te kunnen zijn met een geliefde? Stefanie Gordin onderzocht wat Rainer Maria Rilke, Herman Hesse en bell hooks hebben geschreven over deze dynamiek. Ze probeert een antwoord te vinden op de vraag: Wat ging er mis in haar vorige relatie, waar ze juist zo duidelijk hadden afgesproken elkaar niet te verstikken? Lees meer

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

Er is jarenlang gestreden, maar onlangs werd bruinkooldorp Lützerath hardhandig door de Duitse politie ontruimd. Een gesprek over representatie, politiegeweld en de kernboodschap van ‘Lützi Lebt'. Lees meer

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Over racistisch politiegeweld zing je geen aria’s – of wel?

Het publiek bij de allerlaatste voorstelling van Blue, over racistisch politiegeweld, hoefde niet verteld te worden hoe hyperactueel de voorstelling was die ze zagen. Lees meer

Afscheidsrede: ‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, niet een vrije markt’

‘Hard//hoofd is een vrije ruimte, geen vrije markt’

Marte Hoogenboom blikt terug op haar tijd als hoofdredacteur van Hard//hoofd. Na tweeënhalf jaar dienst vraagt ze zich nog steeds af wat Hard//hoofd eigenlijk is. Lees meer

Van 0-en en 1-en of: waarom ik me eindelijk programmeur durf te noemen

Van 0'en naar 1'en, of: waarom ik me eindelijk programmeur durf te noemen

Als schrijver die 'iets' met computers doet, krijgt Marten Hoekstra vaak de vraag wat dat werk precies inhoudt. In dit essay onderbouwt hij de kracht achter dit ambacht. Lees meer

Nieuws in beeld: De macht van het volk

De macht van het volk

De beelden die uit Iran naar buiten komen zijn schaars. Dat raakt illustrator Pirmin Rengers, die een wereld gewend is waarin media volledig worden gedomineerd door beeld. Lees meer

Hard//talk: Evita 3.0 1

Evita 3.0

De voormalige Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner overleeft een aanslag op haar leven, maar een twaalfjarige gevangenisstraf vanwege corruptie hangt boven haar hoofd. Lees meer

In ieder geval bleven we stuurloos 3/3: Métro

In ieder geval bleven we stuurloos - Métro

Zelfs de sterkste vriendschappen leden aan betonrot. Vrienden verjaren hier als sprinkhanen, hele groepen ontstonden en verdwenen in enkele seizoenen. Lees meer

In ieder geval bleven we stuurloos 2/3: Á pied

In ieder geval bleven we stuurloos - À pied

 Voor eenzaamheid heb je geen kostschool nodig. Niemand keek op wanneer ik ‘DRRRAAAAK’ schreeuwde zonder mijn pas te vertragen. Lees meer

In ieder geval bleven we stuurloos 1/3: Vélo

In ieder geval bleven we stuurloos - Vélo

Tijdens een afdaling vol kinderkoppen ging mijn hangslot uit zichzelf op slot, waarna mijn sleutelbos in een nabijgelegen afvoerputje verdween. Lees meer

Nieuws in beeld: Het kind in het badwater terugvinden

Het kind in het badwater terugvinden

Amerikaanse onderzoekers wisten het geheugen van 150 ouderen te verbeteren middels een schokkend badmutsje. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel