Elske van Lonkhuyzen is getrouwd in een korte broek, wil begraven worden in een korte broek en vermoedt dat ze is geboren in een korte broek (al zegt haar moeder van niet). In dit laatste deel van deze zomerrubriek trekt ze nog eenmaal een korte broek uit haar kast en vertelt er een verhaal bij.
I
Zo begint het: alle bezoekers worden samengebracht op een klein oppervlak dat is afgebakend met blauw tape. Twee dansers lopen tussen hen door. De ene raakt zachtjes de oorbellen van een vrouw aan, de andere herschikt het kraagje van een man. Ik denk: van mijn oorbellen blijven jullie af. Ik probeer dit op een vriendelijke maar ferme manier uit te stralen. Er wordt veel gegniffeld. Zo laten we elkaar weten dat we geen bedreiging vormen, denk ik grimmig. Als we staarten gehad hadden, zouden we die nu bedeesd tussen onze achterpootjes vouwen.
Het interactieve gedeelte duurt lang. We moeten tweetallen vormen. Een tijdje hou ik een zwangere vrouw vast. ‘Jullie zijn eigenlijk al met zijn tweeën, misschien kunnen we deze opdracht overslaan,’ zeg ik nog, maar ze slaat haar armen stevig om me heen.
Op het hoogtepunt van het interactieve gedeelte (de lichten zijn inmiddels gedimd) ontstaat een vechtpartij waar ook bezoekers bij betrokken raken. Doorlopend klinkt het geluid van kletsende vlakke handen op blote armen, benen en gezichten. Ik ben buiten het vierkant gaan staan. ‘Gaat het wel goed?’ fluister ik. De zwangere vrouw zegt dat het bij de choreografie hoort.
II
Een streep aantreffen. Langs de streep lopen. Anderen op de streep wijzen. Voorzichtig over de streep stappen en al gilletjes slakend weer terug rennen. Tegen de streep duwen. Kijken of de streep meegeeft. Met de punt van een schoen over de streep schrapen. De streep uitgraven. De streep bijkleuren. De streep geheimhouden. De streep delen. Over de streep heen springen. Onder de streep door kruipen. Aan de streep trekken. De streep als het elastiek van een onderbroek terug laten kletsen.
III
Ik kan niet aanwijzen wanneer het gebeurt, maar op een zeker moment gaat het vechten over in vrijen. De dansers staan na tot op het ondergoed te hebben gestreden hijgend, bezweet en gehavend op een vierkantje van 30,48 x 30,48 cm (precies genoeg ruimte voor vier voeten) en nemen daar traag acrobatische, intieme poses aan, alsof ze onderzoeken op hoeveel manieren je (iets voor) de ander kan zijn. Hij draagt haar als een jas, als een vogel, zuigt haar op als regenwater. Zij slaat hem uit als een tafellaken, haalt hem binnen als een zonnescherm, vouwt hem als een doosje dicht. Verstopt zich in dat doosje.
IV
Vergaderen over de streep. Iemand de streep cadeau doen. De streep de streep laten. Een bedevaartsoord van de streep maken. Een camping aanleggen naast de streep. Om de streep lachen. Om de streep huilen. Protesteren tegen de streep. De streep een dreigbrief sturen. De streep met vrolijke lichtjes versieren. De streep negeren. De streep vergeten. Een tv-programma over de streep maken. Het belang van de streep onderstrepen. Het belang van de streep ter discussie stellen. Het belang van de streep ondermijnen. Besluiten een streep door de streep te zetten. Een streep door de streep zetten.
V
Ik begin te huilen wanneer hij, balancerend over haar schouder, haar voetzool kust. Ik huil omdat ik denk: voor iedereen zou er toch zo iemand moeten zijn om in te klimmen. Iedereen wil toch een eigen boom, en iedereen wil toch een boom voor iemand anders zijn? Ik huil omdat het vierkantje net zo klein is als de kans om iemand te vinden die precies met jou in zo'n vierkantje past.
