Illustratie: Joost Stokhof

De samenwerking met andere artiesten moet het publiek duidelijk maken wie ze zijn. " />

Illustratie: Joost Stokhof

De samenwerking met andere artiesten moet het publiek duidelijk maken wie ze zijn. " />
Asset 14

Het verhaal van dEUS

Artiesten vertellen een verhaal. Een oeuvre is meer dan een toevallige verzameling van albums, clips en live optredens. De Belgische band dEUS bestaat al twintig jaar en is zo een goed voorbeeld van een popformatie die een ingewikkeld imago in stand te houden heeft. Sinds hun comeback in 2005 heeft de band voornamelijk door middel van symbolische gastbijdrages een ingewikkeld spel met het verleden gespeeld.

Het gebeurt vaak: muziekbands die een bekende stem laten meezingen op hun nieuwe album. Zo'n backing vocal is echter zelden duidelijk te horen. Van een volwaardige samenwerking of een waar duet is meestal geen sprake. Waarom gebeurt het dan? Dat het enkel om marketing gaat, om meer plaatjes verkopen, is te makkelijk gedacht. Al is het alleen maar omdat commerciële en artistieke motieven in de popmuziek altijd innig verstrengeld zijn.

De laatste drie albums van de Belgische band dEUS leren dat zo’n gastbijdrage vooral de 'startext', het bredere verhaal van de band, bekrachtigt. Cultuurwetenschapper Richard Dyer introduceerde deze sleutelterm in zijn beroemde analyses van filmsterren. Dyer ‘leest’ het gehele spectrum van publieke verschijningen (het werk zelf, het optreden in de pers, de aankleding, de foto’s etc.) en formuleert een of enkele centrale thema’s of kernwaarden. Een geslaagd artiest creëert een coherent beeld voor de buitenwereld. Dat kan een veelzijdig en gelaagd image zijn, zolang die herkenbare kernwaarden maar gewaarborgd blijven. Als gedragingen, beslissingen, uitingen en nieuw werk met die startext corresponderen, worden complexiteiten, veranderingen en zelfs bepaalde tegenstellingen, als logisch geaccepteerd. Het verhaal van de gastbijdrage is daarom vaak belangrijker dan de muzikale bijdrage zelf.

Verandering als startext

dEUS betoont zich op zijn laatste drie platen groot fan van de muzikale cameo. De cameo’s zijn een manier om de onzekere positie te verstevigen en de band nieuw aanzien te verschaffen. Sinds de band in 2005 een herleving kende, twijfelt dEUS tussen twee imago's: moet het karakter uit de jaren negentig behouden en bevestigd worden, of dit oude imago radicaal afgeschud worden om zich een nieuw imago aan te kunnen meten? In de jaren negentig was dEUS een anarchistisch, artistiekerige club outsiders waarvan de bezetting voortdurend wisselde. Intussen is de huidige bezetting een kleine zes á zeven jaar intact en draait de band in toenemende mate om zanger en frontman Tom Barman. De 'arty' experimenteerdrift en autonome zelfverzekerdheid (de bandnaam is veelzeggend) uit de beginjaren staan echter nog altijd centraal in het beeld dat de meeste mensen van de band hebben. Verandering was de kenmerkende constante: elk album klonk anders, de band wisselde om de haverklap van samenstelling, optredens waren of steengoed of beschamend slecht, ruzies en conflicten waren niet van de lucht. Omdat een groot deel van dEUS' reputatie gebaseerd is op deze roerige jaren voor de millenniumwisseling moet de verbinding daarmee voortdurend bevestigd worden: de 'nieuwe' dEUS van de afgelopen zeven jaar moet laten zien dat het wel degelijk dezelfde band is. Puur en alleen de aanwezigheid van Barman volstaat dan niet.

Op het comebackalbum Pocket Revolution uit 2005 werd gekozen voor de meest voor de hand liggende optie: oudgediende en dEUS-lid van het eerste uur Stefen Kamil Carlens werd opgetrommeld om twee tracks achtergrondvocalen te zingen. Dat deze alleen voor de zeer aandachtige luisteraar hoorbaar en herkenbaar zijn, is niet ter zake: de terugkeer van de in 1996 uit de band gestapte bassist legde na vijf jaar afwezigheid de verbintenis met de succesvolle bezetting uit de beginjaren. (Een soortgelijk gebaar maakten ook The Foo Fighters – de band van oud-Nirvana-drummer Dave Grohl – door op hun laatste album, toevallig twintig jaar na het verschijnen van Nirvana’s kassucces Nevermind, Nirvana-bassist Krist Novoselic een nummer.)

Op het volgende album, Vantage Point (2008), zocht de dEUS het iets verder van huis. Doordat er geen spraakmakende bezettingswisselingen en tumultueuze opnameperiodes zoals in het verleden hadden plaatsgevonden, moest op een andere manier de vernieuwingsdrang en experimenteerzucht van de band voor het publiek bevestigd worden. Met bijdragen van Elbow’s Guy Garvey en Karin Dreijer van The Knife - twee acts die succesvol werden in de periode dat dEUS inactief was – presenteerde dEUS zich op Vantage Point als oudgediende die de aansluiting met recente ontwikkelingen niet gemist heeft en zowel in een avant-gardistische elektronica-act (The Knife) als in een melancholische britpop-band (Elbow) gelijkgestemden vindt.

Op het recent verschenen Keep You Close staan de bijdragen van Greg Dulli – frontman van de populaire jaren tachtig en negentig band The Afghan Whigs – symbool voor de corrigerende beweging die Keep You Close is ten opzichte van Vantage Point: terug naar de basis. Het album moet de wellicht toch iets te ferm ingezette nieuwerwetse macho-koers van de voorganger corrigeren. Waar Garvey en Dreijer aansluiting moesten zoeken met een nieuw publiek, is Dulli bekend bij de oude dEUS-fans. De keuze voor een gewaardeerd generatiegenoot bevestigt dEUS’ status als oudgediende en het beeld van een band die, wars van trends, al twintig jaar muziek maakt en een status heeft bereikt waar ook een Amerikaanse rockster zich graag mee verbindt voor enkele gastvocalen. En daarmee is de subtekst ook: The Afghan Wighs zijn niet meer echt actief, dEUS wel.

Illustratie: Joost Stokhof

De strik om het oeuvre van dEUS

Muzikaal gezien had ‘The Vanishing of Maria Schneider’ van Vantage Point moeiteloos zonder Guy Garvey kunnen bestaan en je maakt mij niet wijs dat de bijdragen van Greg Dulli op Keep You Close niet door dEUS’ eigen gitarist Mauro Pawlowski vertolkt hadden kunnen worden. Garvey en Dulli droegen compositorisch niets bij en de nummers dragen op geen enkele manier hun stempel.

Filosoof Michel Foucault schrijft in zijn essay 'Wat Is Een Auteur?' dat een auteur voornamelijk een functie is, een naam die duidelijk maakt dat een verzameling werken een bepaalde eenheid vormt, ondanks de verschillen en tegenstrijdigheden die soms net zo in het oog springen als de overeenkomsten. Die 'auteursfunctie' trekt een strik om de mogelijke betekenissen en waarden die aan het werk kunnen worden gehangen. De gastbijdragen op de afgelopen drie dEUS-platen dienen geen muzikale doelen, maar helpen de strik strakker te trekken: de ene auteur verstevigt de andere, de startext van de ene auteur bekrachtigt de startext van de ander. Het is als de aanbeveling op de achterkant van een roman door een schrijver waar men graag mee wordt geassocieerd of de aanbevelingsbrief van een invloedrijke relatie bij een sollicitatiebrief. Niet meer en niet minder.

Mail

Melle Kromhout

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer