Asset 14

Zelfmoord

Sytske belt bij willekeurige mensen aan om een verhaal voor te lezen. De jongen die deze keer opendoet drinkt thee bij het avondeten. Hier vind je de andere delen uit deze reeks van zeven.

"Ik ben aan het koken, moment, dan zet ik het vuur uit."

Hij laat de deur op een kier. Het is een donker huis op de hoek van de straat. Er staan oude camera’s in de vensterbank en grote planten in de woonkamer.

"Ja zeg het maar."

Ik stel mijn vraag, hij schudt afkeurend zijn hoofd en wendt zijn blik van me af.

"En als je hier binnen bent geweest ben je afgestudeerd?"

"Nee natuurlijk niet," zeg ik feller dan ik wilde.

Hij opent de deur, "eet je mee?"

"Ik heb al gegeten." Ik bedenk dat dit mijn volgende doel wordt: mee-eten.

"Ga maar ergens zitten, ik ben nog even aan het koken. De krant ligt op tafel." Hij loopt met kleine snelle passen door naar de volgende deur.

Hij heeft van alles veel: lege blikjes, planten, tijdschriften, camera’s, boeken en schilderijen. Een kleine tien minuten zit ik alleen in zijn woonkamer. Ik hoor hem praten, mompelen en neuriën. Met een bord vol rijst en rode saus komt hij binnen.

"Hoef je echt niets te eten? Ik heb genoeg hoor." Hij neemt plaats en vervolgt, "ik ga ondertussen gewoon eten, anders wordt het koud. Begin maar."

Ik hoor hem kauwen en slikken, af en toe neemt hij een slok thee. Nooit heb ik begrepen dat mensen thee bij het avondeten drinken.

Illustratie: Sytske van Koeveringe

Na mijn verhaal kijkt hij kauwend voor zich uit. "Of het aan het verhaal ligt of aan jou, weet ik niet, maar ik moet steeds denken aan mijn broer die dertig jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd." Zijn mond zit nog halfvol, hij neemt een slok thee. Rustig eet hij door, alsof ik zijn vrouw ben en hij net heeft verteld hoe zijn werkdag is verlopen. "Mijn broer schreef in die tijd ook. Korte teksten. Gedichten. Hij was echt zo’n dichtertje. Hij had ook grote projecten en was goed bezig, maar toen was hij er ineens niet meer."

Hij is even stil, spoelt zijn mond met een grote slok thee en slikt. "Sorry, helemaal vergeten te vragen, wil jij ook thee?" Ik schud mijn hoofd. Met snelle bewegingen schenkt hij zichzelf bij.

"Ik denk natuurlijk elke dag aan hem, vroeger meer dan nu, maar nu ik jou hier zo zie zitten en je plannen en verhaal aanhoor is hij er ineens weer." Hij tikt met zijn vinger tegen zijn hoofd. Ik wil iets zeggen, iets van dat het allemaal wel goed komt. Zoals mensen dat vaak zeggen als het even moeilijk wordt in een gesprek. Maar wat komt goed? Die broer is immers al lang dood. "Voor de rest gaat het goed met me hoor," zegt hij, "ik heb niets te klagen. Iedereen om mij heen is gezond en ik ook." Hij schraapt zijn bord leeg en zegt dat ik de hele avond mag blijven.

Sytske van Koeveringe is dit jaar afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld academie, richting Beeld & Taal. Ze schrijft korte verhalen.

-

DIENSTMEDEDELING: Deze zondag viert hard//hoofd zijn vijfde verjaardag. Kom ook naar HET PROCES! Kasper interviewt Peter Jan Rens!

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer