Asset 14

Liefdesverdriet

Het is een constante in mijn leven, luddevedu. En dan bedoel ik niet het getreur over verbroken relaties. Daar kom ik na veel uitgelopen mascara, bier en andere geestverruimende middelen altijd wel overheen. Het is het besef dat elke vorm van liefde uiteindelijk eindigt, of misschien wel nooit bestaan heeft, dat me verdrietig maakt.

Liefde, van iemand houden of verliefd zijn is uiteindelijk het mooiste dat je kan meemaken maar tegelijkertijd ook het allerslopendste. Ik heb de raarste dingen voor de liefde gedaan. Ik boekte spontaan reizen naar exotische bestemmingen, kookte vlees, liet de vader van een ex mij een “linkse Hollandse teef” noemen… Man, ik verhuisde zelfs naar Duitsland. En dat alles met de hoop op onvoorwaardelijke liefde.

Dat laatste, naar Duitsland verhuizen dus, deed ik voor de eerste grote liefde van mijn leven. We hadden pret, ik hield van hem, hij van mij, en toen gingen we samenwonen. We hadden nog steeds pret maar als je constant op elkaars lip zit, wordt alles toch net iets minder spannend. Dan ontdek je opeens dat je niet kan onthouden waar jouw én zijn spullen liggen. Dat het vervelend is dat jij drie jobs tegelijkertijd aan het doen bent en hij zijn laatste geld aan een op afstand bestuurbare helikopter uitgeeft. En dat hij altijd twee verschillende sokken draagt. Hield ik daarom minder van hem? Nee. Ik vond dat van die sokken zelfs schattig. Maar opeens, na twee jaar (en ja, dat is lang voor mij) komt er dan een punt waarop je beseft dat je vrienden bent geworden. Zonder benefits nog ook. Dus toen besloten we, heel vriendschappelijk, uit elkaar te gaan. Oké, het feit dat hij mijn lievelingssnijplank had laten verkolen op een elektrisch vuur had er ook wel iets mee te maken. Met zo’n man wil je geen brandverzekering. Laat staan kinderen.

Niet dat ik kinderen wil. Ik denk dat kinderen krijgen voor veel mensen een bevestiging van hun liefde is. Terwijl ik vaak denk: dat was niet nodig geweest. Op sommige kinderen zit namelijk niemand te wachten. En op veel ouders nog veel minder. Maar dat is een andere discussie. Ik wil geen kinderen, maar ergens diep van binnen hoop ik dat iemand mij er ooit bijna toe dwingt. Omdat die persoon vindt dat mijn genen zo ongelooflijk tof zijn. Waarschijnlijk zou ik dan nog altijd weigeren, want als dat betreffende kind inderdaad mijn genen heeft, moet ik er niet aan denken om zo’n dikke kop eruit te duwen. Het zou desalniettemin een mooi compliment zijn.

Ik denk er vaak over na waarom het niet zo wil lukken met mij en de liefde. Om mij heen zie ik namelijk genoeg mensen die het blijkbaar wel gevonden hebben, het onvoorwaardelijk houden van elkaar. Ben ik te veeleisend? Te raar? Te enthousiast? Of kies ik gewoon altijd de verkeerde mannen? En doet dat er allemaal eigenlijk toe? Mensen zeggen vaak dat je hart belangrijker is dan je hoofd en dat eerste probeer ik dan ook altijd te volgen. Helaas ga ik daardoor ook nogal vaak op mijn bek. Vooral als ik dan opeens wél begin na te denken. Constant en teveel. En neurotisch zijn is niet sexy.

Eén van mijn favoriete nummers over de liefde is er eentje van een punkbandje uit Dallas genaamd The Nervebreakers. Het heet ‘I Love Your Neurosis’. Ik hoop nog altijd op het moment dat iemand dat onder mijn raam komt spelen. Ergens heel diep van binnen denk ik niet dat dat ooit gaat gebeuren en ik waarschijnlijk eindig met vijf katten, een snor en veel neuroses waar niemand van houdt. Maar gelukkig heb ik mijn hart nog en ik hoop dat dat ooit nog eens zo hard gaat kloppen dat ik mijn eigen gedachten niet meer hoor.

Mail

Coby Hounjet is volgens de kassajuffrouwen van de Albert Heijn onder de 25 maar heeft al zeker drie rimpels in haar navel. Verder houdt ze van pikante hummus, liftmuziek en piemels. Ze schrijft bij gebrek aan ander talent.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 juli aan als kunstverzamelaar en ontvang in juli je eerste kunstwerk, een unieke print van kunstenaar Lois Cohen!

Word kunstverzamelaar