Moeten wij het nog langer pikken dat ons gezegd wordt dat zorg, kunst en onderwijs teveel geld kosten? Hoe kan dat als we in één van de rijkste landen ter wereld wonen? Waar blijft de moderne Robin Hood die de exorbitante bonussen van de bankiers opeist? En kan iemand op dat regenwoud letten?
Wordt het niet tijd voor volkswoede?
De meest verfrissende tekst die ik de afgelopen maanden over dit onderwerp las, is van Stéphane Hessel (1917). Hij werd geboren in Berlijn, vluchtte tijdens de opkomst van de nazi’s naar Parijs, ging in het verzet, werd opgepakt en wist vervolgens kamp Buchenwald te ontvluchten. Na de oorlog werkte hij mee aan het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
De kern van het betoog dat mij zo raakte, is gelijk aan de titel: ‘Indignez-vous!’. Het pamflet is bij uitgeverij van gennep vertaald naar het Nederlands: ‘Neem het niet!’.
Waarom we niet protesteren of anderszins in actie komen, vroegen we ons eerder af op hard//hoofd. Als spandoeken niet werken wat doe je dan? Hoe protesteer je tegen een financiële structuur waar je niks van begrijpt?
De oude verzetsstrijder begrijpt ons. Het is lastig om boos te worden op een onduidelijke structuur, maar desalniettemin is het belangrijk om actie te ondernemen.
"De slechtst denkbare houding is onverschilligheid, zeggen ‘ik kan er niets aan doen, ik red me wel’. Als jullie je zo gedragen, verliezen jullie één van de meest wezenlijke eigenschappen die de mens kenmerkt. Een van de onmisbare eigenschappen: het vermogen om in opstand te komen en het engagement dat daaruit voortvloeit."
Dus op zijn leeftijd roept hij ons op iets te doen: ‘Neem onze plaats in, kom in verzet!’.
