Image: Royal Art Lodge

Kathrin Klingner, afgestudeerd fotografe, richtte een blog op voor hedendaagse tekenaars. " />

Image: Royal Art Lodge

Kathrin Klingner, afgestudeerd fotografe, richtte een blog op voor hedendaagse tekenaars. " />
Asset 14

The Kingdom

Hard//hoofd selecteert zorgvuldig uit een oerwoud aan mogelijkheden. In ‘hard//hoofd kiest’ wordt door de redactie een relatief onbekende muzikant, band of kunstenaar uitgelicht. Het is een keuze uit het werk van iemand die volgens hard//hoofd het waard is om te volgen. Deze keer: Kathrin Klingner. Klingner is afgestudeerd fotografe en richtte The Kingdom op, een blog voor hedendaagse tekenaars. Ze licht zelf toe hoe, waarom en wat het is.

The Kingdom is een blog over tekenen. Het begon als volgt: in 2007 studeerde ik af aan de fotografieopleiding van de Gerrit Rietveld Academie. Toen ik niet meer die dagelijkse strubbelingen met de kunstopleiding en de kunst in het algemeen had, voelde ik een enorm gat. Onder andere om dit gat te vullen ben ik begonnen met tekenen.

Begin

Ik had een redelijke kennis van de geschiedenis van de fotografie, maar geen benul van hedendaags tekenen. Op een groepstentoonstelling in Berlijn had ik alleen één prachtige tekening gezien van een Canadese artiest, Marcel Dzama.

Ik begon mijn zoektocht naar hedendaags tekenen op het internet. En omdat ik geen online collecties tekeningen kon vinden begon ik vanaf dat moment aan mijn eigen onderzoek. Dat ik hierdoor geen tijd had voor een postgraduate-depressie, en ook niet om hele seizoenen HBO-series te kijken, was een positieve bijwerking. Ik opende een blog-account, dacht heel hard na over een naam en over wat ik erop moest zetten. Uiteindelijk googelde ik de enige hedendaagse tekenaar die ik kende, Marcel Dzama. Zo begon The Kingdom.

Toen ik eenmaal begonnen was met het zoeken naar tekeningen, kreeg ik steeds meer tips en links van vrienden. Na een paar maanden kreeg ik e-mails van mensen die ik nog nooit had ontmoet. Hoe meer werken ik zag, hoe meer ik van tekeningen ging houden. Het enige dat je eigenlijk nodig hebt om te tekenen, zijn pen en papier. Dat is één van de aspecten waar ik van hou. Mijn eerste herinneringen spelen zich af in een restaurant, met mijn familie om me heen. Iemand had een kladblok en kleurpotloden voor me neergelegd. Meer had ik niet nodig.

Maar toch koos ik er twintig jaar later voor om fotograaf te worden. Fotografie is een geweldig medium, maar om een fotograaf te zijn is een flinke fetisj voor het materiaal nodig: foto-mensen hebben er een hekel aan als er stof op hun negatieven zit. Ze dragen handschoenen wanneer ze hun werk aanraken. Een standaardconversatie gaat altijd over camera’s, lenzen, negatieven en papier. Ik kan me nog herinneren dat ik na mijn afstuderen een kunstenaar ontmoette die ook tekende, en omdat ik niet goed wist wat ik tegen hem moest zeggen, zei ik: ‘Hey, we gebruiken dezelfde soort pen en inkt!’ Hij keek me bevreemd aan. Teken-mensen geven niet veel om materiaal.

Echt handwerk

Nog belangrijker: fotografie is altijd verbonden geweest en zal altijd verbonden zijn met de vraag over “werkelijkheid”. Is dit echt, of in scène gezet? Is deze foto gephotoshopt? Je kunt er niet omheen. Het is er, op het moment dat de foto wordt genomen en het licht chemische sporen achterlaat op het negatief. Tekenen is anders. Wanneer je kijkt naar een tekening kun je je afvragen hoe deze gemaakt is en of het een tekening aan de hand van een foto is. Maar je kijkt vooral naar iets dat iemand met zijn handen gemaakt heeft: een pen die een oppervlak heeft geraakt en een spoor achterlaat. Dat is de schoonheid van tekenen. En daarom raak ik The Kingdom niet beu.

Royal Art Lodge

Royal Art Lodge

Het eerste wat ik ooit op The Kingdom heb gepost was het kunstenaarscollectief The Royal Art Lodge. Tussen 1996 en 2008 bestond dit gezelschap uit Marcel Dzama, Michael Dumontier en Neil Farber. Wat ik meteen leuk vond aan de site was dat er zoveel prachtige, humoristische tekeningen te zien waren, maar de auteur volledig buiten beeld bleef: je kon niet zien wie wat gemaakt had. Dat noem ik echt een collectief. Van sommige tekeningen moest ik zelfs hardop lachen: een reactie die kunst niet vaak uitlokt. Vanaf 2008 maken alleen Faber en Dumontier nog deel uit van de Royal Art Lodge. Inmiddels drie jaar later vind ik het nog steeds de moeite waard om af en toe op hun site te gaan kijken, want er is altijd nieuw en verrassend werk.

Susanne Mewing

Susanne Mewing

Susanne Mewing kwam ik tegen op de website van een Duits online magazine getiteld kuenstlicht.de, wat inmiddels niet meer bestaat. Er was werk van een heleboel kunstenaars te zien, maar Susanne Mewing was degene die het meest bleef hangen. Het is moeilijk te zeggen waarom haar tekeningen me zo raakten. Waarschijnlijk kreeg ik het gevoel dat ik haar zou mogen, als persoon, als we elkaar ooit zouden ontmoeten. Misschien is dit het geheim van zulke tekeningen: het is alsof ze je een kijkje geven in iemands persoonlijke leven en als je de dingen die je van iemand ziet mooi vindt, ontwikkel je meteen een soort artistieke verliefdheid op hun werk. Wat het geheim ook is, Susanne maakt nog steeds prachtig werk. Ze wordt vertegenwoordigd door een galerie in L.A. en ik kom nog steeds graag op haar website om haar werk te bekijken.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer