Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Foto: Pieter van Wynsberge
Amsterdam, 01/08/11 13.03 u
SEVENTY SECONDS [ 31 / 52 ]
De jongens pakten me vast en kiepten me achterover in het gras. Ik wist nog niet hoe ze heetten. De lange ging op zijn knieën achter mijn hoofd zitten en hield mijn armen vast. De korte zette zich aan mijn voeten en duwde mijn benen tegen de grond.
Het meisje met het emmertje heette Agrafena. Zij was ietsje jonger dan ik, toen net dertien misschien. Agrafena zette haar benen over me heen, als een tunneltje, en priemde de hakken van haar suède laarsjes in mijn zij. Toen zakte ze door haar knieën en ging op mijn buik zitten. Ze wipte op en neer. ‘Wil je met ons meedoen, dan moet je kunnen vissen,’ zei ze. ‘En wie wil kunnen vissen, die moet ook kunnen wurmen.’ Ze keek heel zakelijk. Daarom leek het wel logisch. Het emmertje zette ze op mijn borst. Ze roerde er met haar vingers in, en haalde een traag kronkelende regenworm tevoorschijn. Het dier was ongeveer tien centimeter lang en bijna zo dik als een potlood. De worm glom van het slijm en had een blauwige glans.
‘Hap!’ zie Agrafena, terwijl ze het ding tussen duim en wijsvinger boven mijn mond heen en weer wiegde.
Ik klemde mijn kaken op elkaar en schudde van neen.
‘Hap!’ zie Agrafena weer.
Ik wou niet.
Daarop graaide ze met haar vrije hand achter haar rug tussen mijn benen. Toen ze had gevonden wat ze zocht, kneep ze, zo hard als ze maar kon. Mijn mond schoot open voor een gil van pijn en Agrafena liet de worm los.
Die viel in het gat.
Hij gleed langs mijn tong naar mijn keel.
Ik slikte.
Toen was het voorbij.
Je proefde er niks van.
30 juli - 5 augustus 2011
Vincennes (3), Parijs, Vincennes (3)
