Illustratie: Kathrin Klingner

In Hollywood dringt bescheidenheid door: dit jaar geen grootse kus-climaxen, maar subtiele liefkozende strelingen." />

Illustratie: Kathrin Klingner

In Hollywood dringt bescheidenheid door: dit jaar geen grootse kus-climaxen, maar subtiele liefkozende strelingen." />
Asset 14

Ja! Ze raken elkaar aan!

Waar Hollywoodfilms vroeger naar de climactische Kus toe werkten, lijken er nu subtielere intimiteiten ingezet te worden: strelingen, handgebaren en vingers die elkaar vinden. Joost signaleert dit in vier recent uitgekomen films, maar als je er op gaat letten zie je het overal.

[Een disclaimer vooraf: van veel van de films die in dit stuk voorbij zullen komen (met name: Rabbit Hole, Hereafter en The Exploding Girl) betekent het moment waarover ik het hier wil hebben de emotionele apotheose van het verhaal. Daardoor is het onvermijdelijk dat ik de eindes van de films zal weggeven. Pas lezen, dus, als je óf de films gezien hebt, óf zeker weet dat je ze niet wil gaan zien, óf van jezelf weet dat je zo iemand bent die de spoilers voor lief kan nemen.]

Illustratie: Kathrin Klingner

Geen kus, maar een intiem gebaar

Een filmtip voor de liefhebbers van het mumblecore-genre én fans van de romantische komedie: The Exploding Girl. De piepkleine Amerikaanse indie-film van regisseur Bradley Rust Grey bereikte in Nederland vorig jaar alleen de bioscopen via het zomerprogramma 'Previously Unreleased' van het Filmmuseum (tegenwoordig EYE Filminstituut) en een aantal kleinere festivals, maar is op import-DVD beschikbaar.

Wat The Exploding Girl voor mij bijzonder maakte, is de enorm bescheiden manier waarop de film met romantiek omgaat. De film gaat over het meisje Ivy (Zoe Kazan), een begin-twintiger die in de zomervakantie van haar studie terugkeert naar het huis van haar ouders. Ze worstelt met haar gevoelens voor haar vriendje in haar studiestad en zoekt troost bij jeugdvriend Al (Mark Rendall). Ze hangen wat rond in een park of gaan eens naar een feestje, en gaandeweg de film groeit er tussen de twee iets wat meer is dan vriendschap. Maar die groeiende belofte wordt pas in het laatste shot van de film concreet gemaakt: Ivy en Al zitten samen achterin de auto, onderweg terug naar huis. Ze staren wat uit hun raampjes en intussen glijden op de bank tussen hen de handen naar elkaar toe en verstrengelen hun vingers zich langzaam. Het is een miniem gebaar, dat echter door de voortreffelijke opbouw van de film harder aankomt dan een platte zoenscène dat zou kunnen.

Die terughoudende aanpak staat haaks op de gebruikelijke gretigheid waarmee in dit soort films normaal gesproken wordt toegewerkt naar De Kus, en op hoe uitgebreid en goudomrand uitgelicht die vervolgens in beeld wordt gebracht. Toch lijken ook een aantal grotere Hollywoodproducties deze maand de romantische terughoudendheid te hebben omarmd.

Het is er nog niet, maar het komt goed

Bij Rabbit Hole past het volledig binnen de beheerste gereserveerdheid die de hele film overheerst. Of eigenlijk: het hoofdpersonage van de film, Becca Corbett – zo’n karakter dat eigenlijk alleen door Nicole Kidman gespeeld kan worden. Achter haar kille uiterlijk gaat een vurige, opvliegende vrouw schuil, die er echter maar zeer zelden uit komt. Becca en haar man Howie (Aaron Eckhart) moeten om leren gaan met de dood van hun kleuterzoon Danny, die acht maanden geleden door een auto-ongeluk om het leven kwam.

Nicole Kidman en Aaron Eckhart in Rabbit Hole (Olympus Pictures, 2010)

Howie zoekt troost in praatgroepen en video's van Danny, terwijl Becca zich afsluit van elk gevoel. En dus houdt ze elke fysieke toenadering van Howie af – als hij haar wil knuffelen wanneer ze staat te koken, waarschuwt ze voor de hete pan; als hij zwoele soulmuziek opzet en haar nek streelt, klaagt ze over moeheid en loopt het uit op ruzie. En dus is de handreiking tussen de twee aan het eind van de film - nadat Howie een flirt heeft gehad met een vrouw op zijn praatgroep, en Becca een reeks gesprekjes met de tiener die hun zoon doodreed – letterlijk een groots, emotioneel gebaar. Ze zitten naast elkaar in hun tuin na afloop van een barbecue met vrienden, staren over het water naar de ondergaande zon en verstrengelen langzaam hun vingers. Het is er nog niet, maar het komt goed, weten ze.

Ze ziet zijn verwondingen

Waar Rabbit Hole wordt getekend door bescheidenheid, is David O. Russels boksfilm The Fighter juist één brok filmische energie. Toch staat ook in het romantische plotlijntje tussen hoofdpersoon Micky Ward (Mark Wahlberg) en serveerster Charlene (Amy Adams) een kleine handreiking centraal. Micky heeft Charlene er in de bar waar zij werkt van weten te overtuigen hem haar nummer te geven, maar vervolgens nagelaten haar te bellen omdat hij in zijn laatste gevecht vernederd ten onder is gegaan. Zij komt verhaal halen, ziet zijn verwondingen en pakt zijn hand. En vanaf dat moment zijn ze samen.

Ook in deze film is de aandacht voor dit kleine gebaar zeer op zijn plek, zij het om een andere reden dan bij Rabbit Hole: in The Fighter staan handen sowieso centraal – bokser Micky en zijn broer Dicky Eklund (Christian Bale) verdienen immers hun geld met hun vuisten. Micky is het beloftevolle talent waar de film officieel om draait, en Dicky de murw geleefde, aan crack verslaafde oude rot die door het hyperenergieke, met een Oscar beloonde spel van Bale alle aandacht opeist. Wanneer Dicky weer eens in een vechtpartij met de politie belandt, schiet trouwe hond Micky hem te hulp en beuken de agenten welbewust in op zijn handen: “Get his hands, he's a fighter!"

Handen

Ook het leven van George Lonegan (Matt Damon) draait om zijn handen, al gebruikt hij ze niet om te vechten: de helderziende George, een van de drie hoofdpersonen in Clint Eastwoods mozaïekvertelling over het leven na de dood Hereafter, is helderziende en maakt contact met geliefden aan gene zijde door de handen van zijn cliënten beet te pakken. Maar George wil helemaal niet helderziend zijn, wil niet geconfronteerd worden met het verdriet van die parade aan behoeftigen die soms smekend voor zijn deur staat. Dus draagt hij handschoenen.

Het is dan ook nogal een stap als George in de slotscène van de film zijn handschoen uittrekt en de hand van Marie Lelay (Cécile de France) beetpakt. Deze nuchtere Franse journaliste beleeft tijdens de tsunami op Thailand in 2004 een bijna-dood ervaring en gaat vervolgens op zoek naar het leven na de dood; zo vinden zij en George elkaar uiteindelijk. Zo houden ze elkaars hand vast, zonder dat dit voor George problemen geeft. Alleen jammer dat regisseur Eastwood en scenarist Peter Morgan het nodig vonden om voor dat kleine, intieme moment een fantasie van George in te lassen waarin de twee elkaar omstandig en traditioneel op zijn Hollywoods in beeld gebracht zoenen. Zoals Eastwood het er wel vaker in deze behoorlijk mislukte film te dik bovenop legt.

Als je er dan eenmaal op gaat letten, zie je de nadruk op handen ineens overal. In de kleine gebaren tussen de afgestompte acteur Johnny Marco (Stephen Dorff) en zijn dochter Cleo (Elle Fanning) in Sofia Coppola's Somewhere, bijvoorbeeld. Of in de Twilight-achtige tienerromantiek van de roodkapje-variant Red Riding Hood (Catherine Hardwicke), waarin alles draait om seks maar het natuurlijk wel keurig moet blijven. Of in het ouderwetse handwerk-met-messen van de meta-horror-meta-sequel Scream 4. Je hebt cinema van het hoofd, en je hebt cinema van het hart, maar in beide zou je zonder die kleine handgebaren niet ver komen.

Rabbit Hole en The Fighter zijn nog te zien in de bioscoop. Hereafter is vanaf 25 mei verkrijgbaar op dvd. The Exploding Girl is verkrijgbaar op import-dvd.

Mail

Joost

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer