Asset 14

The Broken Circle Breakdown

Didier (Johan Heldenbergh) speelt in een bluegrass-bandje en droomt over Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden. Wanneer hij tattoo-artiest Elise (Veerle Baetens) ontmoet, valt alles samen. Zij wordt zangeres van de band, Didier knapt een oud landhuis op en al snel wonen ze daar gelukkig met hun dochter, Maybelle. Dan slaat het noodlot toe: Maybelle krijgt leukemie en overlijdt. Het geloof en ongeloof van Didier en Elise wordt zwaar op de proef gesteld. Zal hun liefde overleven? In deze film van regisseur Felix van Groeningen (De Helaasheid Der Dingen) wordt het de kijker niet gemakkelijk gemaakt.

Meredith: Heeft er iemand een tissue?

Rutger: Heftig was het, hè? Hebben jullie allebei gehuild?

Brankele: Heel hard. Maar de jongen naast me troostte me niet eens. Misschien omdat ik het stiekem deed.

Rutger: Ik gaf je wel een aai over je bol bij de aftiteling! Toen zag ik pas hoe erg je er aan toe was.

Meredith: Willen jullie ook een koekje?

Brankele: Nee, doe maar een dubbele whiskey. Het leven is kut. En onverschillig.

Rutger: Dat vond ik wel een opvallend harde conclusie. Al het mooie valt uit elkaar en Elise zegt: “Ik had beter moeten weten, zo is het leven niet. Het leven pakt je alles af en lacht je in je gezicht uit.” Au. Is het waar? Ik denk dat ook wel eens, maar het is toch een taboe.

Meredith: Ik denk dat ook vaak, Rutger. En daar krijg ik dan pillen voor. Het is ook wel wat, twee uur lang het concept ‘happily ever after’ cinematografisch in elkaar knuppelen. De titel zegt genoeg: een verbroken kring, die dan ook nog eens in elkaar stort?

Rutger: Zij zit natuurlijk helemaal onderin de put als ze dat zegt. Maar een vriend van me zei ooit dat het moeilijk is om met depressieve mensen te discussiëren, omdat ze eigenlijk wel een beetje gelijk hebben.

Brankele: Ik denk dat je vooral moet accepteren dat het leven niet per definitie leuk is, maar wel kan zijn, en dat geluk niet je basisemotie is, maar je er wel naar moet streven. Dus ja, het leven is kut, maar de peren die je erbij krijgt zijn soms heerlijk gebakken.

Rutger: Geluk (of ongeluk) is natuurlijk ook maar een verhaaltje dat je jezelf vertelt, terwijl alles eigenlijk willekeurig is. Juist als kinderen doodgaan besef je dat het lot geen regels kent. Kijk maar naar wat er deze week in Connecticut gebeurde. Dat leek zelfs Obama op te breken.

Meredith: Er is wel een verschil tussen mensen die zonder reden ontzettend ongelukkig zijn, en mensen die gewoon een gigantische bak stront over zich heen gekieperd hebben gekregen. In sommige situaties zou het bijna absurd zijn als een mens niet depressief werd. Ik ken een man van tachtig wiens vrouw hem verlaten heeft. Wat ga je dan zeggen? 'Kop op, u heeft nog uw hele leven voor u'?

Brankele: Maar ook met dezelfde portie ongeluk gaan mensen heel anders om. Ik vond het wel interessant om te zien dat Elise, die religieuzer wordt, eigenlijk minder goed met het noodlot kan omgaan dan Didier, de nuchtere atheïst.

Rutger: Haha, dat zeg je alleen omdat je zelf een atheïst bent. Ik vond het juist opvallend dat hun kind opeens geloof nodig heeft als ze ziek is en de dood naderbij komt. En Didier, de ‘nuchtere atheïst’, had ook zo zijn eigen geloof: Amerika.

Brankele: Hij dondert heel hard van z’n geloof in het alle-dromen-worden-waar-land af. Met George W. Bush als president winnen de door hem gehate christenen terrein. Hij denkt dat door het tegenhouden van stamcelonderzoek zijn dochter onnodig is gestorven.

Rutger: Elise verwijt zichzelf dat ze gerookt en gedronken heeft tijdens het begin van de zwangerschap, en te kort borstvoeding gaf. Tja, ze hebben allebei een aanwijsbare oorzaak van hun ellende nodig. Zingeving. Maar die is er niet.

Meredith: Het ergste vond ik nog, dat terwijl al die dromen aan diggelen gaan, ze ook niet meer in elkaar geloven. Dat was eigenlijk hun grootste geloof, zij samen in dat opgeknapte huis met hun kindje. Hun liefde. Dat die uiteindelijk niet alles overwint, dat was voor mij het ‘verhaal’ dat het hardste met de grond gelijk werd gemaakt. De hele film leek wel een afrekening met de klassieke Amerikaanse cinemaromance.

Rutger: Het was ook mooi en hard dat de chronologie door elkaar liep, waardoor je bij gelukkige plaatjes wist dat het niet zo zou blijven. Zoals wanneer Didier aan zijn dochter uitlegt wat sterren zijn: “Je kijkt eigenlijk naar iets dat al verdwenen is.”

Brankele: Pfff… Ik weet het allemaal ook niet meer. Is het leven dan sowieso een bubbel die gedoemd is te barsten? Dat weiger ik te geloven. Ik ben een romanticus (romantica?), dus ik volhard stug in mijn ongegronde overtuiging dat het allemaal goed moet kunnen gaan. Of nee, dat het vast slecht zal gaan, maar dat er wel dingen overeind blijven. De liefde dan, op z’n minst.

Meredith: En in ieder geval de muziek. Zelfs als je de stekker uit je geliefde moet trekken zijn er vijf muzikanten die aan het ziekenhuisbed bluegrass spelen om het beter te maken.

Brankele: Mooie muziek zat er in de film! En fijn dat ze het zelf ook zingen, niet van die playback-onzin.

Rutger: Het was niet alleen maar ellende. Een mooie blonde vrouw in een Amerika-bikini is ook altijd fijn.

Meredith: Ik moest hard lachen om dat shot van Didier met z’n blote piemel naast de caravan.

Rutger: Ik verwijs graag naar wat Rob Wijnberg zei in een interview op deze site: “Het heeft geen zin om je af te vragen of het vooruit of achteruit gaat. Dat weet je niet. Je kunt er wel voor kiezen om optimistisch te zijn. Net zoals met vertrouwen, daar hoef je ook geen redenen voor te hebben. Het is meer een houding. Als ik moet kiezen, dan ga ik voor optimisme en vertrouwen. Niet omdat het te rechtvaardigen is, maar omdat het te prefereren is. En dat is een subtiel verschil.”

Brankele: Willen jullie bij mij op de bank whiskey drinken en koekjes eten? Dan kijken we een fijne Amerikaanse film waarbij mooie dingen gebeuren, het even mis lijkt te gaan, maar alles toch nog goed komt. Ik heb een kater, een bijwerking van het moois dat leven heet.

Rutger: Naïeveling! Maar ja, dat lijkt me wel fijn eigenlijk. Kunnen we dan ook een beetje knuffelen en elkaar veel complimenten geven?

Meredith: Kut-Belgen. Met hun levenswijsheden en sexy accenten. Doe mij ook maar een whiskey dan. Een dubbele, met een koekje ernaast.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer