Asset 14

Killing Them Softly

In de nieuwe film van Andrew Dominik (The Assasination of Jesse James by the coward Robert Ford) huurt een stomerij-eigenaar twee junks in om een illegale pokeravond te overvallen. Hun daad is het begin van een domino-effect van wegvallend vertrouwen, dat door huurmoordenaar Jackie Cogan (Brad Pitt) met hulp van 'New York' Mickey (James Gandolfini) en in opdracht van een schimmige zakenman (Richard Jenkins) opgelost dient te worden.

Emy: Ik zag Killing Them Softly een week geleden, bij een whiskey-filmavond. Op weg ernaartoe vroeg de taxichauffeur “Waar gaan jullie heen?” Wij: “Een actiefilm met Brad Pitt, met veel geweld.” Taxichauffeur: “Oh bah, ik heb zo’n hekel aan gewelddadige films.” Maar nog geen tien minuten later vertelde hij hoe vaak hij dronken over straat fietst, en dat hem dat de laatste keer bijna fataal was geworden. Hij wilde ons ook drugs verkopen. Toen we aankwamen bij de Westergasfabriek, zagen we dat de taxi achter ons werd aangehouden door de politie.

Boy: Je zat meteen in de sfeer van de film.

Emy: Ja, en tel daar een voormalig industrieterrein en gratis whiskey bij op. Ik had er zin in.

Rutger: De film was duidelijk geinspireerd door The Wire. Andrew Dominik wilde met rauwe personages en een deprimerend verhaal over de Amerikaanse onderklasse de ware ziel van het land laten zien. The American Dream is een illusie.

Emy: Vond je het echt rauw? Het was wat groezelig, maar het geweld was heel gestileerd en Brad was (bijna tot aan het eind) een superstoere karikatuur. Wat wilden ze nou? Tegelijk een Tarantinofilm maken en een politieke boodschap overbrengen? Maar welke politieke boodschap?

Rutger: Ja, je laat me ook niet uitpraten Emy! De rauwheid werd een soort gimmick, waardoor het niet rauw was. Beetje Lock, Stock and Two Smoking Barrels, maar dan zonder humor. Of Drive zonder spanningsboog (en zonder Ryan Gosling ♥).

Boy: Deze film heeft m’n ogen geopend. Iedereen wordt geraakt door de crisis. Zelfs criminelen. Dit is geen makkelijke tijd en dat gaat net zo goed op voor hen. Dat mogen we niet vergeten. Krijg je ineens tienduizend in plaats van vijftienduizend voor het omleggen van een gozer. Wat moet dat wel niet met je eigenwaarde doen?

Rutger: Haha. Ik hoopte van tevoren nog dat hij zou gaan over de wraak van Lauryn Hill.

Emy: Begin nou niet over dat verschrikkelijke nummer.

Rutger: Wow. Heiligschennis. Maar goed, de titel bleek dus te slaan op het feit dat de regisseur ons als publiek langzaam doodmaakt met zijn film. Die eindeloze scènes met oninteressante dialogen... Het zal wel een protest zijn tegen de flitsende orkanen van beeld en geluid die Hollywood nu voornamelijk voortbrengt (voor aanvang van de film zagen we de belachelijk bombastische trailers van onder andere Looper en Skyfall, waar je bijna spontaan epilepsie van oploopt), maar dan moet je wel ijzersterke schrijvers in huis halen. Ik zakte steeds dieper weg in het pluche van mijn stoel.

Boy: Deze film nam zichzelf sowieso veel te serieus en verloor daardoor alle subtiliteit. Die politieke speeches uit 2008 van Bush en Obama die je voortdurend op de achtergrond op TV’s en radio’s hoort, de letterlijke soundtrack (When The Man Comes Around van Johnny Cash als Brad Pitt voor het eerst in beeld komt, Heroin van The Velvet Underground als ze heroïne spuiten)... Aarrrgghh.

Rutger: Ik vond de opening met die versnipperde speech van Obama heel vet. Toen dacht ik echt: wat gaat hier gebeuren? Dat moment in november 2008, toen het grote optimisme van Obama samenviel met de laatste dagen van Bush en het uitbreken van de crisis, is heel interessant. Maar er werd daar niets origineels mee gedaan, en dat trucje met die speeches werd eindeloos herhaald. Dat kreeg iets drammerigs.

Emy: Maar wat was de moraal dan? Ik snapte wel dat het verhaal een bepaald soort allegorie voor de kredietcrisis was, met die domme criminelen die een gok wagen door andere gokkers te overvallen, waardoor het systeem ineenzakt. En Brad Pitt als een soort cynische oplosser die zelf weer in opdracht staat van vage, onzichtbare zakenmensen. Maar wat was de les?

Boy: Dat Amerikanen niet moeten denken dat ze geweldig zijn, met hun idealen. En dat vertrouwen van het grootste belang is. Bij gebrek daaraan loopt het systeem vast en dat gaat op voor zowel de criminele als de financiële wereld. Termen als rechtvaardigheid en waardigheid zijn illusies, maar wel essentiële illusies. Als die wegvallen, moet iemand ontslagen/vermoord worden. Ofwel: same difference.

Rutger:
Je zat inderdaad de hele film te denken: wat is nu de moraal? Tot op het einde Brad Pitt het allemaal veel te goed en duidelijk uitlegde. Als aan het einde van The Jerry Springer Show: “What have we learned today...” Hij keek nog net niet recht de camera in.

Emy: Ik las een interview met Brad Pitt waarin hij het ook heel serieus vertelde: “Andrew Dominik wilde het over Amerika hebben - en Amerika als bedrijf - maar hij wilde het verstoppen in een criminele dramafilm over de onderklasse. We hebben in Amerika veel grote idealen, maar vaak worden ze gebruikt voor marketing. In zekere zin is het een pleidooi voor een verantwoordelijker soort kapitalisme.” Ja, dat klinkt allemaal erg mooi...

Rutger: Als je een grap moet uitleggen, is het een slechte grap. Dat geldt blijkbaar ook voor films.

Emy: Brad doet ook al een tijdje niet echt stoer meer. Dat is echt jammer.

Boy: Helemaal waar. De filmposter was misleidend: hij schiet maar één keer met een shotgun! Ik denk met warme gevoelens terug aan Fight Club en Snatch. Deze week betekende het definitieve failliet van zijn coolheidsfactor. Eerst die tenenkrommende Chanel-reclame, nu dit.

Emy: Ja! Hij zegt in die reclame dat je niet aan Chanel kunt ontsnappen en het dus maar moet opspuiten. Een soort antireclame. Net als Killing Them Softly een soort antigangsterfilm was.

Rutger: Toch was het ook een ode aan het genre, met al die acteurs uit The Sopranos en Ray Liotta (dik en gefacelift) uit Goodfellas. James Gandolfini mocht proberen te bewijzen dat hij meer dan Tony Soprano is. Dat lukte niet, maar toch, altijd leuk om Tony agressief door zijn platgeslagen varkensneus te zien snuiven.

Emy: Hij kwam opdraven, neukte met hoeren, en ging weer weg.

Rutger: Het was niet alleen maar kommer en kwel, jongens! Er werd wellustig geëxperimenteerd door de regisseur, en dan is het hit and miss. Een heel lang shot, een kijkje in iemands hersenen, een camera die op de openslaande autodeur bevestigd zit... Sommige dingen werkten wel vond ik, zoals die intense in-elkaar-beuk-scène, maar heel veel ook niet...

Emy: Oh gatver, die hersenen, dat gebeuk. Ik dacht tijdens het kijken echt: ik word oud, ik kan dit allemaal niet meer aan. De taxichauffeur had gelijk.

Boy: Misschien moet je het hem vertellen, in een brief. Heeft hij wat te lezen in de nor.

Rutger: Als daar maar geen film van komt!

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer